Ligovsky Prospect

Bij het doorwerken van de internationale pers vind ik veel van de Russische berichten wel interessant, maar schuif ze toch als onbetrouwbaar terzijde. Slechts af-en-toe verspreid ik wat. Zeker in de conflicten tussen Syrië en Turkije, Armenië en Azerbeidzjan en Saoedi-Arabië en Iran is dat jammer, omdat de Russische pers ander nieuws geeft.Maar in een wereld die zwartwit denkt, is alles uit Rusland zwart.

Maar ondanks alle kritiek op het Rusland van Putin wordt de belangrijkste sportcompetitie van Europa, de Champions League nog steeds omrand door reclame van Gazprom. Niet het meest onafhankelijke bedrijf van Rusland. En ik meen dat er in de Giro een Gazpromploeg meereed die af-en-toe aan de boom schudde. Daarmee is Rusland gewoon vertegenwoordigd op de hoofdpodia van het dominante vermaak. Op het podium van de finale week van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano ontbraken de Russische pianisten dit jaar.

Boykot of niet, bij de vloeibaargasterminal in de Rotterdamse haven lag deze in Liberia geregistreerde olietanker. Hij is genoemd naar een van de langste straten van St. Petersburg, de Ligovsky Prospect. Een straat die op zijn beurt weer naar de wijk Ligovo is genoemd (en die weer naar de Finse naam van een rivier).

Het schip heeft niet alleen een Russische naam, maar de eigenaar is Sovcomflot de grootste reder van Rusland en actief op het gebied van olie- en gastransport tot in de arctische gebieden. Ze heeft 140 schepen. Een derde daarvan is uitgerust om tussen het ijs te opereren. Putin, nog belangrijker milieu, of niet: de handel gaat door.

't Leven gaat door

 

Het ene na het andere cruiseship vaart voorbij langs de straat waar ik woon. Aan de IJ-kant is hij dan afgeloten door een voorbijvarende torenflat. Dek na dek wordt gevuld door kamers met terras en reling. De straat verandert er tijdelijk door van karakter.

Deze Celibrity Silhouette vaart een rondje Noordwest Europa. Even weg uit de dagelijkse sleur met alle luxe en comfoor om de avonden op een plezierige wijze door te komen. Reizen zonder wachttijd. Reizen zonder afzien. Zonder het zweet van medepassagiers. Wel met een Captains diner.

De pont moet even wachten bij het overvaren naar Noord, maar voor de mensen aan de oever van het IJ gaat het leven gewoon door.

Elandproef

Er zijn wegen die vast in je systeem zitten. Bij de trein heb je dat als vanzelf, de ijzeren weg ligt op bilzen verankerd in het landschap. Automobilisten zullen ook wel hun vaste routes hebben door het land. Ik heb dat in ieder geval wel op de fiets. Van A naar C rijd ik door eerste naar B te trappen waar ik de weg naartoe weet. Het laatste stukje wijkt soms af, omdat ik er nog niet eerder was.

Op zo'n tocht kom je langs vaste opvallende plekken. Een spoorbrug over Het Hollands Diep, het Naardermeer, of over de IJssel bij Zwolle of Deventer. Op de fiets heb ik dat ook. Langs een van die wegen die voert van Soesterberg naar Soestduinen - waar het door de komst van het Legermuseum drukker is geworden - staat dit bord: te misplaatst, te absurd om nog grappig te zijn.

Ik maakte er daarom nooit een foto van. Uiteindelijk heeft het vreemde het toch gewonnen van de goede smaak. De foto werd wel gemaakt. Ik heb de elandproef niet doorstaan.

zee wast scherpe kantjes weg

Iedere woensdag ga ik zwemmen in zee. Even op en neer; om af te koelen, op te frissen, het vol te houden. Zomer of winter dat maakt niet uit. Het is altijd bijzonder. Iedere woensdag maak ik ook een paar foto's en die zet ik op facebook en soms op flickr. Dit was mijn mooiste van gisteren.

Guttatiedruppels

Langs de kant van het pad staan twee vrouwen en een wielrenner. Ze kijken naar een boom. Ik kijk naar waar zij naar kijken en zie twee gele bulten. Stop. Kijk nauwkeuriger.

"Nog nooit zo iets gezien," zegt een van het drietal.

Ik ook niet. "Moet niet moeilijk te vinden zijn op Google," meen ik.

Viel toch tegen. Een degelijke paddestoelen encyclopedie doet zijn werk wel: laetiporus sulphureus, zwavelzwam, "soms met guttatiedruppels," "later brokkelig als geitenkaas," algemeen in open landschappen van het voor tot najaar. Nog eetbaar ook. Maar nu wil ik weten wat guttatiedruppels zijn.

Wel van internet: Vooral houtzwammen hebben er last van: ze zweten bij actieve groei en een hoge luchtvochtigheid druppels uit. Deze druppels, ook wel guttatiedruppels genoemd, hebben soms opvallende kleuren.

En of ik ze had gezien als ik de anderen niet hadden staan kijken? Misschien was ik er zomaar langs gefietst doordat ik in het open landschap naar damherten keek. Ik zal het nooit weten.

onderdeel

De dammen die de Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden verbinden zijn indrukwekkend groot en gecompliceerd. Ze helemaal mooi op de foto krijgen lukt me niet. In mijn fietszadel zoek ik daarom naar een mooi detail. Dit keer de Haringvlietdam.

Als ik op Google naar foto's zoek, dan zie ik veel moois, van de bouw, uit de lucht, maar ook van het geheel op het niveau van een landrot. Misschien dat ik het nog eens probeer.

Eerste

Er zijn veel eerstes. De eerste sneeuwroem. De eerste bloesem. De eerste zwaluw. Zo wordt het jaar nooit saai. Maar sommige eersten hebben een streepje voor. De eerste klaproos is er daar een van. Het helle rood op bloembladen van suikergoedvloeipapier dat wappert in de wind. Dat knalt eruit. De eerste klaproos, was vandaag.

Brediusbad weer open

Helaas is het bad inmiddels onbetaalbaar duur geworden.

Het Bredius buitenbad is weer open. Lekker druk nu.

Wil je voor alle vier  de maanden een seizoenskaart dan kost dat € 85. Wel contant geld meenemen want net als vorige jaren is de pinautomat kapot. (Fijn dat ik er voor een keer gratis in mocht.)

Openingstijden 2016

Maandag t/m vrijdag 07.00 - 18.30 uur*
Zaterdag en zondag 12.00 - 18.30 uur* 

* De kassa sluit om 17.30 uur. Daarna kunt u niet meer naar binnen. Tot uiterlijk 18.00 uur mag u in het water blijven. Om 18.30 uur sluiten de deuren van het bad.

Banenzwemmen en naaktzwemmen

Op maandag tot en met vrijdag van 7 tot 9 uur 's ochtends is er banenzwemmen. Op dinsdag en donderdag is naaktzwemmen tijdens deze uren toegestaan.

Zwemseizoen

Het Brediusbad is open van zaterdag 7 mei tot en met zondag 4 september 2016.

Meer informatie

Volg het laatste zwembadnieuws op www.facebook.com/brediusbad

Kinderen/jeugd
Kinderen t/m 4 jaar	gratis
Kinderen 5 t/m 15 jaar	€ 1,80
Kinderen 5 t/m 15 jaar met stadspas	€ 1,55
Kinderen van 5 t/m 15 jaar 12-badenkaart*	€ 18,00
Kinderen van 5 t/m 15 jaar 12-badenkaart met stadspas*	€ 15,00
Seizoenkaart jeugd* (hele dag geldig muv di/do 7-9 uur)	€ 42,00
Seizoenkaart jeugd met stadspas*(hele dag geldig muv di/do 7-9 uur)	€ 36,00
Volwassenen
Vanaf 16 jaar	€ 4,00
Vanaf 16 jaar met stadspas	€ 3,50
Vanaf 16 jaar 12-badenkaart*	€ 35,00
Vanaf 16 jaar 12-badenkaart met stadspas*	€ 30,00
Seizoenkaart volwassenen* (hele dag geldig)	€ 85,00
Seizoenkaart volwassenen met stadspas* (hele dag geldig)	€ 72,00
Speciale tarieven
Groepskorting voor scholen (op rekening)	€ 28,85

* Extra kosten: eenmalige kosten van € 3,50 voor de aanschaf van een seizoenkaart en 12-badenkaart. Deze seizoenkaart en de 12-badenkaart blijven in het bezit van de koper. Ieder jaar kunt u verlengen. Bij aanschaf van een nieuwe 12-badenkaart kunt u eenmalig een eventueel overschot van het vorige jaar meenemen naar de nieuwe 12-badenkaart.

DD-water (2)

De zon in het PNW-water dat met een 56 kilometer lange pijp uit het IJsselmeer bij Andijk wordt aangevoerd. Het is net alsof je zelf onderwater bent. Het wat sijpelt de bodem in en wordt opgepompt als drinkwater voor een groot deel van Noord-Holland, maar niet voor Amsterdam. Dat komt van elders.

Abstractie als je niet weet wat je ziet

 Het zijn de belletjes van heerlijk helder IJsselmeerwater. Dat stroomt met 800 liter per seconde door 'de kwal' bij Castricum de duinen in.

Mooie vuiligheid

Waarom is dit mooi? De hoogovens van Tata-steel braken stoom, rook en vuur uit. De grond wordt omgeploegd voor erts en de kustlijn onderbroken door zware industrie. Maar die kritiek wordt een beetje gerelativeerd, aangezien dat geldt voor de hele kustlijn van Borsele tot Den Helder; zelfs op de Vliehors staat wat niet aangenaam is. Genieten we daarom minder zee en strand?

Ten eerste omdat ik de vormen mooi vindt. Het schip Frej vol containers – slecht voor werkgelegenheid van havenarbeiders, maar goed voor snel transport – voegt een vleugje tegen-beter-weten-in romantiek toe.

Ten tweede omdat ik van natuurlijke, maar ook door mensen gecreërde vormen houd. Zelfs petrochemische industrie kent wonderlijke vormen.

Ten derde is ijzer en staal nodig in onze maatschappij. Misschien minder dan we verbruiken door het snel afdanken van spullen, de grote hoeveelheden die we kunnen kopen en onze handremmen blijkbaar niet werken. Maar zonder zal moeilijk zijn. Voor aan- en afvoer is de nabijheid van de zee essentieel. Daar kan ik mee leven.

Als er dan ook nog dat tegenlicht over je foto gaat hangen. Met die zon die aan de kust altijd net wat wat meer kan dan in het binnenland, dan ben ik tevreden en zie dat het mooi is.

Rammelende put

Op die dag in februari was ik hoopvol dat de put op zou houden met rammelen. Het werkte zeven auto's lang. Daarna lag hij weer los en een dag werk van twee man aan barrels. Het werd zelfs erger dan ervoor.

Tek de kleermaker klaagde, Marie-José klaagde, voorbijgangers keken op. Door het afsluiten van de Houtmankade is het drukker in de Barentszstraat; dag en nacht bloink-bloink of één bloink als een auto met een bocht over de put reed.

Mensen legden kleedjes over de put, er werden lapjes tussen gestopt. Ik deed maar weer eens een melding bij overlast. Na drie weken kreeg ik antwoord van de gemeente. De put is niet van ons maar van Waternet, we hebben het aan hen doorgegeven. Leve de verkokerde en geprivatiseerde overheid. We zien wel wat er van komt.

Of laat ze maar wegblijven. Op 2 mei hoorde ik hameren in de straat. Bij de put zat een buurman met hamer en vulling. Ook hij had dus last. Het was een heel karwei. Tot nu toe werkt het. De overheid treedt langzaam terug en bewoners mogen zelf hun straatmeubilair gaan bijhouden. Is dat het?

4 mei

Voor het eerst sinds jaren niet naar de verjaardag van mijn schoonvader. Er is teveel werk rond het Nederlandse wapenexportbeleid om een paar dagen weg te gaan. Wel ben ik vanmiddag nog even naar het strand gegaan. Op tijd weer thuis voor de dodenherdenking. Gek het werkt, meer dan dat schrijf en leeswerk van het moment.

Ik denk nu over oorlog, verzet, slachtoffers en een familielid dat ik niet kende en waar ik ooit toch nog eens over wil schrijven.

Ik denk over de man die tot het einde een prettig en actief sociaal democraat bleef en vertelde hoe hij zijn geweer richtte over de aan de Handelskade gevangenzittende NSB'ers. Op mijn reactie, “dat kan toch niet,” reageerde hij ietwat verbaasd. Kennelijk werd hem dat nooit gezegd. Daarna hadden we goed en lang gesprek.

Ik denk over de doden in Libië die vallen omdat wij zo nodig het land moesten helpen.

Ik denk over Koerden die door onze Turkse bondgenoot omkomen.

Ik denk dat oorlog mijn leven vult en dan toch vooral de hoop en inzet – tegen beter weten in misschien – dat het ooit anders kan. Dat men de misère eerlijk gaat verdelen en het mooie en het nodige en de luxe die het leven net wat aangenamer maakt.

Ik kijk naar de herdenking op de Waalsdorpervlakte; minder militair en grootschalig dan die op de Dam. De vogeltjes die ik net zelf in de duinen hoorde, zingen nog steeds. Twee minuten; het lijkt zo lang, maar het is zo voorbij. Niet meer dan een aanzet voor het denken. Het Wilhelmus zet ik zacht.

Zonnige vrijheid

Aan de oneven gevel van het Pleintje zonder Naam hangen twee aandachttrekkers. Links de neonletters B A B A van de gelijknamige cofeeshop (geeft typisch Amsterdams leven aan de buurt). Rechts een zon met daarin de vlag van Palestina en daarop geschreven Free Palestine.

De zon kwam in plaats van een uithangbord met lichtjes en dezelfde tekst en vlag. Het was knutselwerk op sinterklaasknutselwerk nivo (en dat is zeker niet neeerbuigend bedoeld). Nu is het wat minder, maar toch fijn om iedere dag te zien dat iemand zich druk maakt over een volk dat het veel beroerder heeft dan wij en daar in twee woorden handen-en-voeten aan geeft.

Ik schreef destijds een heel verhaal bij die foto:

Fröbelding

In mijn straat hangt een fröbelding aan een gevel. Het is een ronde vlag in groen, wit en zwart met een rode driehoek omgeven door brandende kerstboomlichtjes. Op het witte vlak staat Palestina Vrij. Mij doet het goed zoiets te zien hangen.

Revolutionair is het niet. Palestina Vrij past prima in de visie van de Europese Minister Raad, zoals onlangs vastgelegd (12091/14). Beleid dat al wordt ondersteund door de Parlementen van Zweden, Engeland en binnenkort Spanje. Niets extreems aan.

Hoewel. In Nederland wordt dit wel snel in de extreme hoek gedrukt. Het debat rond Israël en Palestina is veelal fanatiek en zoekt juist de extremen. Je begeeft je al snel op glad ijs. Alleen in de de zwarte pieten discussie maakt men het bonter.

Een reactie die ik hoorde op de vlag was dat Palestijnen niet eens Palestijnen heetten voordat ze onafhankelijk waren. Het draait dan in mijn buik, niet alleen omdat Joost van den Vondel in de 17e eeuw al over Palestijnen schreef en de omschrijving al in de 19e eeuw in het Nieuw Israelietisch Weekblad voorkomt etc etc., maar ook omdat je een heel volk ronduit miskent.

De angst dat de discussie rond de tweejaarlijkse oorlogen leidt tot antisemitisme is op grond van feiten te staven. Het onder het tapijt vegen van elke uitingsvorm rond de rechten van de Palestijnen op een eigen levensvatbare Palestijnse Staat zorgt er echter niet voor dat het racisme verdwijnt.

De Burgemeester van Amsterdam schreef op 17 september: “Het is goed om van elkaar te weten, wat er leeft in de hoofden en harten van groepen Amsterdammers, maar voorop staat de bescherming van burgers tegen onveiligheid en discriminatie. Daarom heeft het stellen èn handhaven van grenzen de hoogste prioriteit. Binnen die grenzen ontstaat een klimaat waar mensen vrij met elkaar in dialoog kunnen.”

Mij lijkt op grond van deze tekst niets mis met zo'n knutseluiting van solidariteit met Palestijnen. Laten we op buurtniveau niet onze kop in het zand steken. Zeker als de bommen en raketten even niet vallen moet dat mogelijk zijn. De leuze Palestina Vrij is gewoon geënt op staand beleid en moet uit de hoek van de extremen gehaald worden.

Martin Broek