maandag 31 oktober 2016

Halloween



Wat weet ik er eigenlijk van? Dat is weinig en dat vind ik niet erg. Halloween is overgewaaid als bijproduct van de Amerikaanse culturele invasie. Daarom ook dat de Amerikaanse jack-o'-lantern-pompoen beeldbepalend is geworden. De VS kreeg het feest zelf cadeau van de Ieren en Schotten, die in de tweede helft van de 19e eeuw als migranten het land binnenkwamen.
Deze tekst kreeg ik per email:
171 million Americans are going to celebrate Halloween this year, according to research from the National Retail Federation. The last day of October is always frightfully lucrative for the U.S. economy with consumers spending billions of dollars on decorations, candy and costumes. This year, total spending is expected to hit an all-time high of $8.4 billion, a significant increase on $6.9 billion in 2015.

70 percent of people are expected to hand out candy on Halloween while 45.6 percent will carve a pumpkin. Individual shoppers are set to spend an average of $31.03 on costumes, $24.43 on candy and $23.62 on decorations. The most popular costumes for adults in 2016 will be Batman characters, witches and animals. The kids are going to make action or superheroes their number 1 costume choice, followed by princesses and animals. As for our four-legged friends, pumpkin is expected to be the top pet costume this year. https://www.statista.com/chart/6462/halloween-is-frightfully-lucrative/
We hebben hier Sinte Maarten, De katten hebben staarten, de meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sinte Maarten aan. Of iets minder gangbaar: Hier woont Jan Kikkerbil, die niks geven wil. Voor de zuiderlingen begint op de 11e van de 11e het Carnaval alweer.

Feesten kunnen er niet genoeg zijn, maar er leven er al binnen de Nederlandse bevolking die over het algemeen weinig aandacht krijgen. Ze zijn Chinees, Surimaams, Berbers, Islamitsch, Hindoeïstisch, etc. Misschien eerst eens daarbij stil staan, voordat we die van Oom Sam op het zadel hijsen.Het was gisteren bijvoorbeeld Divali (lichtjesfeest) voor de 120.000 hindoestanen in Nederland. Dat is een stuk meer dan alle expats uit de VS, Ieren en Britten (+/- 80.000) samen.

zondag 30 oktober 2016

Band op pont



Ik ben onderweg en zet mijn fiets op de fietsboot. Op het IJ klinken snerpende gitaren. Als ik naar het station loop, zie ik ze staan: twee gitaristen, een bassiste en een drummer zit achter zijn kit. Allen in GVB-kleurig hemd.

Klinkt wel lekker. Je zou bijna even heen-en-weer gaan. Vanaf de kant en het achterdek - dat later weer voordek zal worden – hebben ze meer publiek dan collega's die hun kunstje vertonen in kleine zaaltjes.

Het past wel bij de stad als pretpak zo'n bandje op het brugdek van IJveer 51. De ongeorganiseerde versterkte muziek is vrijwel verdwenen. Die was overal toen de stad nog stad was inplaats van economisch model of motor voor de economie.

zaterdag 29 oktober 2016

Zeemeerminnen van Noordwijk






Nee ik weet nog steeds niet wie die zeemeermin voor De Zeemeeuw maakte. Maar ik heb wel de beloofde derde zeemeermin, daar boven op de vuurtoren en dicht bij de andere twee, gekiekt.

Bovendien ook het bordje bekeken bij die van Peter Gelencsér, waarop verwezen wordt naar de eerste van meerminnen van de Hongaars-Australische kunstenaar en niet naar die er nu staat. (Voor uitleg zie dit zeemeerminnenblog.)

Die glimmende en glimlachende zeemeermin (2004) van Berry Holslag voor het Palace Hotel   viel me helemaal niet tegen. Ze drijft de spot met wilde fantasieën over de vrouwen met staart. Ze drijft bovendien de spot met de ranke Barbielijfjes die er vaak boven worden geplakt. Misschien kwam het door de oktober zon, maar ze maakte me vrolijk.

De toegevoegde latijnse tekst Satius est enim otiosum esse quam nihil agere (Het is immers beter om vrije tijd te hebben dan niets uit te voeren.) uit een brief van Plineus de Jongere aan keizer Gaius Minucius Fundanus, maakt het licht verteerbaar. De kunstenaar lijkt immers zijn eigen werk te relativeren.

Overigens zette ik de ontmoeting (1984) van Holslag al op de foto. Het staat in Bakkum. De vrouw heeft geen neus meer en een koortslip.







vrijdag 28 oktober 2016

Dreun zonder zeden


Om het Musée Modern in Brussel te bezoeken moet je afdalen. En als je dan de zalen daar beneden ingelopen bent, kom je al snel dit schilderij tegen: Viva la mort (1873). Het is van Jan Van Beers (1852-1927). Aan die schilder is tot maart 2017 in Lier een tentoonstelling gewijd onder de titel Meester of oplichter?

Mij trof het werk in Brussel als een moker. Dat lijkt goed, want kunst moet raken. Toch? Maar nare porno kan ook raken; of het nu is vanwege de wellust of afkeer die het oproept. Niet alle effecten zijn te waarderen. Zo kijk ik nooit naar gewelddadige of griezelfilms. Ik houd niet van de spanning die ze in mijn lijf oproepen.

Het schilderij is aan Fernand Nauts opgedragen. Nauts was gemeenteraadslid en protesteerde een paar jaar erna tegen het feit dat op een tentoonstelling geen naakten mochten hangen. (Een artikel erover in de Nederlandse Maasbode van 22 augustus 1876 is heel vermakelijke en bekrompen lectuur.) Nog later kom ik hem tegen in een Portugese krant Diario Illustrado van 30 juli 1886 als consul, rechter bij het handelstribunaal in Antwerpen. Net als de onbewezen zwendel van Van Beers doen deze feiten er niet toe, zelfs Nauta's pleidooi tegen een door de clerus gekuiste tentoonstelling niet. De dreun blijft immers.

Van Beers schilderde mooie vrouwen voor de beau monde van Parijs. Van schoonheid is hier geen sprake. Het doet pijn en roept de fysiek gevoelde reactie op: zo moet het niet zijn! Dat is voor mij de kracht van de verf op het houten paneel. Het is alsof hij alvast wil laten zien wat echt zonder zeden is. Een dreun met reden dus.

donderdag 27 oktober 2016

Gewoon kopen!

Voor de supermarkt waar ik mijn boodschappen doe, staat al jaren dezelfde man trouw iedere dag de Z te verkopen. Velen groeten hem en hij groet velen terug. Hij praat met voorbijgangers in verschillende talen.

De eerste daklozenkrant was in 1991 - niet voor niets in het Engeland net na Thatcher - The Big Issue. Dat is 25 jaar geleden. Utrecht volgde in 1994. De kranten bestaan dus nog niet eens zo lang. Gewoon kopen die Straatnieuws, dat Z magazine, Straatmagazine, De Zelfkrant of De Riepe.

woensdag 26 oktober 2016

Stoeremannenpraat

IJM-22 Black Jack in 1987 gebouwd bij Scheepswerf De Decker & zonen in Zuienkerke. Via via sinds 30 september 2013 IJM-22 van vof. Reker & v.d. Plas uit Akersloot.

Net iets te gek gedaan sinds zaterdagmiddag. Gisterenavond nog kunnen doen, wat ik van mezelf moest doen. Dat voel je. Je stapt dan op de fiets en doet je best heen en weer terug te komen. Door blijven gaan dan wordt het wel weer houdbaar.

De zee was voor het eerst koud. Niet heel koud, maar je moet wel willen. Gisteren hoorde ik mannen die de Beringzee in gingen (bij het reisverslag van Alexander Armstrong over een tocht langs de poolcirkel) zeggen dat koud alleen in je hoofd bestaat. Dat lijkt me stoeremannenpraat, maar het is wel een beetje waar.


Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een korte tekst met een aantal foto's waar van die hierboven er een is.

dinsdag 25 oktober 2016

Boemibol


Boven mijn bureau hangt een draakje. Ik kocht het jaren geleden in en Chinese winkel in Bangkok en noemde het Boemibol. Dit naar de koning die op 13 oktober van dit jaar stierf.

van wiki over het boek
Over koning Buhumibol mocht in Thailand bij leven niet gedebatteerd worden op straffe van 15 jaar cel. Enige jaren geleden schreef Paul Handley toch een biografie over de koning. Handley had zijn sporen verdiend als redacteur bij de Far Eastern Economic Review, sprak vloeiend Thai en studeerde 12 jaar om het te schrijven. Het Thaise koningshuis probeerde de publicatie van de The King Never Smiles te voorkomen en verbood verkoop in Thailand en blokkeerde sites waar het op verkocht werd. Het boek stelde de rol van de al jaren zieke koning aan de orde en zijn problematische onvoorbereide opvolging. Ontoelaataar.
De koning bleef een instituut verheven boven de kritiek voor velen. Ook buiten Thailand. Duncan McCargo recenseert Handley's boek en stelt niettemin: “The sections of the book that will most disturb attentive Thai readers are those focusing on the extensive business activities of the royal family through the asset-rich Crown Property Bureau. While preaching a homespun philosophy of the ‘sufficiency economy’, the King owns the freeholds of many of the prime Bangkok locations leased to leading real-estate developers and shopping mall proprietors. The King Never Smiles is not on sale in Thailand and has never been openly discussed in the Thai media, although numerous copies are circulating privately among the Bangkok intelligentsia. Conversations about the monarchy will never be quite the same again.”

Handley stuurt op 13 oktober meteen een stuk naar de New York Times, waarin hij onder andere aangeeft dat de Koning het belang van een optimale relatie met de (regelmatig 'n coup plegende) militairen hoger schatte dan de democratie. “Hij liet Thailand achter zoals hij het aantrof, in de handen van corrupte en bekrompen generaals die heersen zoals ze willen. Dit ten koste van de bevolking, waar de koning zo van hield.”

Het vrolijke droevige draakje Boemibol blijft hangen en mij herinneren aan de mooie rustige drukke stad langs de rivier. Zelfs nu de koning, waar het naar genoemd is, er na 70 jaar troon niet meer is.

zondag 23 oktober 2016

Hoofdtooi



De van oorsprong Japanse kunstenares Sayaka Abe studeerde aan het Sandberginstituut; de masteropleiding van de Gerrit Rietveld Academie. Ze leeft tussen verschillende werelden in en heeft dat ook nodig om niet te verstarren. 

Voor de tentoonstelling in de etalages in de Zeeheldenbuurt werkte zij samen met vrouwen van de internationale vrouwengroep uit buurtkamer Parlarie. Iedere vrouw maakte een draagbare sculptuur voor een van de andere deelnemers, geïnspireerd op een voorwerp of ding dat voor hen een bijzondere betekenis heeft. Zo ontstonden er verrassende werkstukken die het midden houden tussen maskers, hoofdtooien en make-up. 

Fotograaf Manus Sweeney fotografeerde de resultaten.

Waar: Het werk is te zien in etalages in de:
            Roggeveenstraat 109 en 165
            Dirk Hartoghstraat 41 en 45
            Van Heemskerckstraat 42 en 46


Wanneer: 23 Oktober tot half December

zaterdag 22 oktober 2016

Europa van het kapitaal


'Europe' brons door May Claerhout, 1993
Vriendelijke boodschap van een vriendelijke partij. Maar ik dacht dat Europa sinds 1992 bedoeld was voor de verkoop. Het Europa van de multinationals noemden we het destijds.

Nu zou je kunnen spreken over het Europa van het neoliberalisme of financieel kapitalisme.

Achter het nog net transparante glas van de Europese instituties worden deals gesmeed, lobbyïsten ontvangen en neerbuigend op de Europese burger neergekeken. Ze zullen daar aan Rue Wiertz verbaasd staan te kijken als die burgers het glas aan scherven kingelen; de machthebbers verdrijven - en naar ik vrees laten vervangen door nog grotere despoten.

Vanmiddag ging de TTIP-demonstatie nog zonder wanklank door de P.C. Hooftstraat. Maar het geduld raakt op. Niet alleen hier (PVV), maar ook in Frankrijk (FN), VK (Brexit), Schotland en Ierland (geen Brexit), de VS (Trump) etc. Walonië zette de hakken al in het zand, o.a. omdat men daar niets te winnen heeft bij een ongebreideld kapitalisme.

vrijdag 21 oktober 2016

Reading letters


Het licht valt op het schild, schaduw over letters. Ik lees het woord Bestuur en dus, zoals zo vaak, gaat de taal over regels en voorschriften. Maar ook over suggestie. Wordt dat voorstel overgenomen of weggestemd? Is het suggestie binnen of buiten de lijntjes? Werpt de schaduw zch vooruit of speelt ze een spel met zon en tekst.

donderdag 20 oktober 2016

Pontje over de Vecht




Kwam er toevallig langs. Volgde LF-14 route. Maar bordje langs de kant van de weg nodigde uit de pont te nemen. Net voor Dalfsen, wat geheel zorgzaam De Stokte wordt genaamd. Ook de pont was tiptop. Nog nooit gehad een elektrische pont. Doorgaans moet je zelf draaien.

woensdag 19 oktober 2016

Zwemmen op het droge



De laatste 1.000 km in precies 20 km p/u. Diep droef van ik weet niet hoe. Buien drijven over en de zon schijnt. 

Gisteren vroeg iemand of ze mijn foto's mocht gebruiken voor bij haar poëzie. Prima! Ik ben benieuwd. 

Morgen dagje met het gezin weg. Gewoon omdat het leuk is en herfstvakantie.



Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een korte tekst met een aantal foto's waar van die hierboven er een is.

maandag 17 oktober 2016

Kan het zelf ook niet laten

“Daar heb je er weer één,” verzucht ik regelmatig. Trappenhuizen en -torens duiken te pas en te onpas in films op. Regisseurs kunnen het het niet laten om bij een scene die naar een appartement of wijds uitzicht leidt ook de treden, de wending ervan, de regelmatig lijnen en verdwijnpunten te laten zien.

Er zijn pagina's op het internet met de 100 mooiste trapfragmenten. Er is uitleg te vinden over symbolische achtergronden bij het gebruik van trappen. Maar eigenlijk zijn ze te mooi voor een film. Maar daardoor ook zo moeilijk te negeren.

zondag 16 oktober 2016

Gekanaliseerde Vecht





Op een warme zondag in oktober kijk ik langs de vecht. Er vaart een kano en een motorbootje. Ik ben boven (zie foto morgen). In het landschap her en der een kronkelende dode arm of gat dat een vroegere rivier verraad. Grasland gaat boven meanderen.

zaterdag 15 oktober 2016

Dichtgegooide sluisjes


Vrijwel iedere week fiets ik langs een dichtgegooide sluis in Spaarndam. Ik weet er een ten zuiden van het Alkmaardermeer. Het is het einde van een verbinding, handels- of transport route. Het einde van leven vastgelegd in het landschap of stadsgezicht. Niet ver van Almelo - bij de Klössehoek - had ik de in de aarde stekende sluisdeuren niet verwacht. Het idee van de westerling dat water aan die kant van het land niet bestaat, blijkbaar.

donderdag 13 oktober 2016

opleukwindwijzerbootje



Er zijn dingen in de stad waar je al honderd keer langs gekomen bent en die je toch nog nooit zag. Dit bootje is daar een voorbeeld van. Onlangs stond ik stil voor iets anders en mijn blik richte zich omhoog. Pas toen zag ik het boven op het Lloyd Hotel.

Het Lloyd Hotel was ooit een plek om te vertrekken uit Nederland. "Van 1921 tot 1936 deed het gebouw dienst als tijdelijk verblijf voor landverhuizers. Gedurende die periode reisden duizenden emigranten - veelal arme Oost-Europese joden die de pogroms waren ontvlucht - via de KHL naar Zuid-Amerika," aldus wiki.

Even twijfelde ik of ik niet gefopt was met een opleukwindwijzerbootje in een stuk stad dat de afgelopen decennia flink op de schop genomen werd. Maar op oude foto's -- gemaakt nog voordat het gebouw in gebruik genoemen was --, zie ik het al staan. Gewoon nog nooit goed gekeken.

woensdag 12 oktober 2016

Visserij propaganda


Vlak nadat ik deze foto op Facebook plaats, kijk ik naar Rot op met je milieu. Zes kandidaten met een uitgesproken mening over het milieu worden door judoka Dennis van der Geest op sleeptouw genomen. 

Drie van de kandidaten mogen deze uitzending mee op net zo'n vissersboot als hierboven; een vleeseter, een vegetariër en een veganist. Het gaat over bijvangst die binnenkort mee moet naar land. Voor sommige vissers is het al zo ver: krattenvol worden geland en daarna overgoten met een rode vloeistof om het onverkoopbaar te maken. Ondermaatse vis gaat de vuilverbranding in om vissers te bewegen preciezer te vangen, stelt men onterecht in het programma. 

Vis als afval ziet er vreselijk uit, zo vinden ook de kandidaten. Maar zal het werken? Het systeem dat de visser nu gebruikt ziet er redelijk uit voor mij als leek. Hoewel al de gevangen zeesteren aangeven dat het net vlak over de bodem schraapt. Maar ik herinner me ook een programma waarin Parlevliet & Van der Plas tonnen ondermaatse vis dood overboord zette. Dat was nog veel smeriger.

Zien we in Rot op een voorbeeld van Europese regels die ons tussen wal en schip brengen? Het programma helpt niet bij het bepalen van een standpunt. Niets over uitzonderingen in de regeling, waarop wel teruggezet kan worden. Sterker nog er wordt maar wat gezegd door de redactie. De vis mag wel verwerkt worden. Het op de emoties spelen met onware informatie is eigenlijk een schandalig voorbeeld van propaganda. Overigens wel een mooi programma om te leren hoe je mensen kan bereiken. Maar feiten niets dan de feiten a.j.b.



Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een korte tekst met een aantal foto's waar van die hierboven er een is.

dinsdag 11 oktober 2016

Wasgoed

Wie heeft dit gezegde bedacht: "de vuile was buiten hangen" (over onaangename zaken spreken met buitenstaanders)? Waarom zou je dat doen? Vuile was moet je niet drogen. Die zit in de wasmand en is er om gewassen te worden. Als je hem buitenhangt dan trekt het vuil er alleen maar dieper in.

maandag 10 oktober 2016

Bosrankzaad




Ankeveense plasssen, 5 oktober 2016
Ankeveense plassen
17 januari 2016

Port en Bessin, 23 juli 2014











De bloemen zijn vrolijk. Het zaad is prachtig. Nu nog vers. In de winter gaat het pluizen en in die pluis zit dan het zaad.

zondag 9 oktober 2016

Beeldbepalend

Eind jaren tachtig kwam de winkel naar de Staatsliedenbuurt. Het was in de nasleep van de heftige, creatieve, destructieve en opbouwende periode waarin buurtbewoners, ondernemers, maatschappelijke, politieke en religieuze organisatie de handen ineensloegen om de verpauperde en verwaarloosde buurt nieuw leven in te blazen. Ja zo ademloos ging dat.

Een paar jaar eerder kwam ik naar de buurt. Het blok waar Brilpoint begon moest nog afgebroken worden. Ik woonde aan de andere kant van de straat en leerde dat de slopers en bouwvakkers uit de provincie vroeg begonnen. Al snel ruilde ik bij Candy mijn gastmaskerbrilletje voor iets gewoners.

Nu gaat de Brilpoint verder onder de rook van de Hoogovens. "Het winkelcentrum van Beverwijk is levendiger en de mensen kooplustiger dan in de afkalvende Van Limburg Stirumstraat," aldus de brillenman. "Waterman gaat ook weg," vult hij aan.

De kleine ondernemer die zijn klanten in de steek laat en dat pas zegt als die hun geld - voor vier personen bril - hebben uitgegeven. Dat heet ondernemerschap, maar sympathiek is anders. Mijn fasie zal wel gesierd gaan worden door iets van een prijsvechter als ik een nieuwe koop.

zaterdag 8 oktober 2016

Zeemeerminnen in Noordwijk

Noordwijk heeft wat met zeemeerminnen. Op nog geen 100 meter van elkaar zie ik er drie. 'Zeewijven' doen van alles; laten jonge mannen en zeelieden verdrinken, ze vervloeken steden, ze worden verliefd, sterven zelf door onvervuld verlangen naar de zee en nog zo wat. Kijk er de sagen maar op na.

Midden en onder (bewerkt) voor strandpaviljoen
de Zeemeeuw
Terug naar Noordwijk.Op het internet lees ik dat er in 1962 plannen waren twee meerminnen met waterspuitende vissen in hun handen op het plein te plaatsen. Dan waren er nu vijf in dat kleine stukje badplaats geweest.

De dame met de wapperende haren is een tweede versie van hetzelfde beeld. De eerste, uit 1962, werd aan Noordwijk geschonken in 1987 en vervolgens gestolen uit de duinen in 1994.  Peter Gelencsér (3 augustus 1936 - 7 april 2014), een Hongaarse vluchteling -- die kort in Nederland verbleef -- en de beeldhouwer ervan, was eveneens zoek en werd uiteindelijk gevonden in Perth, Australië. Hij maakte op basis van illustraties, herinneringen en nieuwe gedachten een volgende meermin met ander karakter. 

Ik lees in het Leids Dagblad over nog een zeemeerminnenbeeld. Dit werd in 1963 aan Hotel ter Duin geschonken. Het is van Gerda Ruter. Ik ben wel benieuwd. In 1992 laat Lucette Bletz, toenmalig balletschoolhoudster in leiden, een zeemeerminnenbeeld van haar zien. Het ademt de zee zelf.

Het tweede beeldje dat ik fotografeer staat voor strandpaviljoen de Zeemeeuw. Maakster onbekend. Zelfs bij Paviljoen de Zeemeeuw weten ze het niet. Ze wensen me per mail wel succes met de zoektocht. Weetje het? Zet het hieronder a.j.b. En die derde zeemeermin? Die komt later nog wel eens. Of ik in dit voor het Palace Hotel iets moois kan zien, weet ik nog niet. 

vrijdag 7 oktober 2016

Nat pak

Het was afgelopen vrijdag. Grote groepen fietsende toeristen kwamen me langs de Vecht tegemoet. Hopelijk hadden ze net zo weinig last van de regen als ik. Ze waren in ieder geval beter ingepakt. Na regen komt zonneschijn, gaat het gezegde, maar ook vaak wolkenpracht. Hier die boven de heide bij Hilversum. Ik trapte naar het einde. Vandaag de andere kant op, naar het begin.

woensdag 5 oktober 2016

12:47



Even hebben we het over de Bijlmerramp (van ruim 24 jaar geleden). De ramp een onbekend aantal doden, DMMP en mannen in Witte Pakken. Op weg naar dat werk kom ik langs deze mannen voor de traffic support zoals het opschrift luidt op hun fluoriserend geel. Ze hebben blijkbaar lunchpauze. Het is 12:47.

Naar het strand

Voor vertrek had ik een mooi product af en stond ik met heerlijke muziek stoofpot te koken. Helemaal goed. Even voel ik me ouderwets vrolijk. 

Zoals het gezegde luidt: met de wind mee naar een platte zee. De zon stond aan een blauwe hemel en het weer jaagde een frisse wind door mijn hoofd. 



Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een korte tekst met een aantal foto's waar van die hierboven er een is. De pierenpoep vergat ik op FB te plaatsen.

dinsdag 4 oktober 2016

Downtown Abbey op het water


MSC Splendida heet het gevaarte. Het zag er vreemd uit. Je weet  wel dat het schip geregistreerd zal zijn in Panama. Dat is goedkoop en handig voor de regels. Je vermoedt dat de bediening uit de Filipijnen zal komen (die lachen zo fijn), de officieren uit 't Westen (zo is het al eeuwen), onderdeks komt het personeel uit Zuid-Azië (maar die zie je verder niet). Allen gestoken in onderscheidende uniformen.

Het is geen Love Boat, maar meer een drijvend Downtown Abbey met duidelijke rangen en standen, waar de bewoners tijdelijk meevaren. De een avond-aan-avond bij de kapitein. De ander blij dat hij de hut voor zeven dagen kan betalen. Genoten wordt er zeker ook.

maandag 3 oktober 2016

Winkelmandjes


Zou er wel eens iemand spugen in een winkelmandje (het soort balorigheid dat je wel op meer terreinen tegenkomt)? Ik had het me nog nooit afgevraagd. Totdat ik twee grote wagens van Clean Shopping -- een reinigingsservice voor winkelwagens en -mandjes -- uit Emmeloord op de kade langs het IJ in Amsterdam zag staan. .

zondag 2 oktober 2016

Groene koeien

Druppels in de sloot. Pinken op de kant. Ik stop. Schiet een foto. Voorkom druppels op de lens. Kleur de koeien thuis groen. Vind je dat te gek? Naturel na een klik.



zaterdag 1 oktober 2016

TV-tip: Bricks



The bricks that built the houses las ik met veel plezier. De titel geeft aan dat de fysieke omgeving mede bepaalt hoe je leeft en wie je wordt. Met het oog op Amsterdam kan je het eerder een Schaefer gedachte dan een moderne visie op het leven in de stad noemen. Het credo “het geld dát je hebt moet je investeren in mensen, niet in stenen” heeft school gemaakt. Alsof investeren in mensen zonder investeren in steen mogelijk is. Een sporthal kwam er daarom niet. Een buurthuis is vaak ver te zoeken. In het boek van Kate Tempest is een prettige bar al mooi, in tegenstelling tot zo'n hippe nieuwe bar met de juiste kleuren. En mensen? Die moeten ook in elkaar investeren.

Het was zo'n boek wat ik niet uit wilde lezen, omdat ik me er prettig in voelde.

Vanavond tussen 23-24.00 uur is ze met haar nieuwste show op BBC2 te zien. Betekent dit dat ze acceptabel is geworden, zelf een van die fashionable rappers in glamorous magazines aan het worden is. Ik kan het me niet voorstellen bij de vrouw die onlangs nog als reactie op racisme en nationalisme schreef: And you wonder why kids want to die for religion? Dat was vloeken in de eredienst van onze maatschappij. Veroordelen is gangbaar. Begrip is dat minder.

Dat ze een stormachtige carrière kent, is overduidelijk. Ik kijk.