20ste en 21ste eeuwse muziek was het. Die van Sofia Gabaidulina (1931) en Rudolf Escher (1912-1980) sprongen eruit. Een middagje uit in eigen buurt. Wat een schoonheid hoorde ik op fluit, bespeeld door Abbie de Quant en op de door Elizabeth van Malde bespeelde vleugel. 20
Van de eerste werden twee stukken gespeeld. Klänge des Waldes (1978), het eerste, klonk ook als een echt groot feeëriek en later dreigend Russisch woud. In het volgende Allegro Rustico (1963/1993) speelde de piano in het slot zo geweldig mooi bas dat er tinten jazz en blues in zaten. Verder zat er een flinke dosis Shostakovich in, haar leermeester.
Het Russiche woud volgde op
Le Merle Noir (1952, merel) van Messiaen (1908-1992). Bij Messiaen dreig ik altijd de vogels op te gaan zoeken in zijn muziek. Je kan ze beter vanzelf laten komen. Opeens zat ik in een serre van een achtertuin en hoorde af en de merels fluiten, zoals ze dat vanaf maart ook in Amsterdam doen.
Rudolf Esscher (1912-1980) heeft met de Sonata per Flauto e Pianoforte (1976/1979) een laatste zeer indringend werk geschreven. Een worsteling met het leven, ondanks alles met positieve noot. Steeds opnieuw met een vlucht naar boven, maar toch eindigend in mineur; er was geen ontkomen aan.
Na de pauze twee stukken met gesproken woord, The Prince (2001) van Ron Ford met een sprookje van John Fowles. Het werd verteld tussen de fluittonen door. Nog een keer luisteren; het was teveel voor een keer. Daarna kwam een ander stuk met tekst, nu over de Griekse god Pan. Dit werd voorgedragen door organisator en dichter Frank Diamand. Een gedicht aan het begin van elk deel van La Flûte de Pan (1906) van Jules Mouquet (1867-1946). De gedichten stonden ook in het informatieve programmaboekje, met vertaling naar het Nederlands.
Piano en fluit lieten veel van zichzelf zien tijdens dit concert. Met het toegift van Morcaeu de Concours (1898) door Gabriel Fauré (1845–1924) kwam niet alleen een 19e eeuws stuk muziek, maar vlogen ook de meest liefelijke fluittonen van de middag de zaal van het Veempakhuis in.
Volgende keer ga ik weer naar het Toets des Tijds concert. Op 23 november piano en poëzie met blues uit de hele wereld, gespeeld door Marcel Worms. Fleur Bourgonje leest gedichten en een fragment uit haar nieuwe roman, die 13 november verschijnt bij De Geus.
