Foto gemaakt: 28 februari 2014
Andere foto's gemaakt: 28 februari 2020
donderdag 28 februari 2019
woensdag 27 februari 2019
Loop mee: 2 meter boven zeeniveau
Op wat wel de warmste dag in februari ooit zal zijn, fiets ik naar het strand. Dansen op de vulkaan, maar “beter dansen dan huilen,” zegt iemand onderweg. De winter had weinig om het lijf en de lente lijkt overgeslagen.
Op de heenweg rijd ik via het park naar het strand. Op de terugweg kom ik aan de andere kant de buurt in. Het laatste stukje langs een nieuwe woonwijk in een gebied dat ruim een eeuw lang haven was. De school aan de dijk (die de bescherming tegen het zoute IJ bood), is kortgelden bij een verbouwing een stuk naar achteren geplaatst. Dat is beleid op de middellange termijn. Als ook de woningen van eind 19e eeuw na 150-170 jaar tegen de vlakte gaan, kan de rooilijn naar achteren en de weg over de dijk verbreed worden. Ze is immers niet voor niets deel van het hoofdautonet van Amsterdam. Een nieuwe stadswijk is ruimtelijke ordeningsbeleid op de lange termijn:150 jaar toch minimaal. Zou je denken. Steeds vaker hoor je dat de inrichting van dit land sterk zal veranderen. Er zit een grens aan de mogelijkheden om het zeewater buiten te houden. Komt het niet over de duinen, dan er wel onderdoor. Die nieuwe wijk ligt maar een meter boven zeeniveau. Ik vraag me af welke speciale klimaat bestendige zaken in de ontwerpen van de woningen langs het water zijn aangebracht. Nog los van de vraag hoe men Amsterdam op nog iets langere termijn gaat vrijwaren van het oprukkende water. “Huizenprijzen zouden mogelijk dalen, en de hele economie kan onder druk komen te staan,” stelde Lotte de Boer al in 2012 op Kennislink. Ze schrijft over de ernstige gevolgen van klimaatverandering die op zullen treden als we met de te grote voeten niet op onze schreden terugkeren. En de politiek? Ach die komt pas in beweging als de schade zichtbaar wordt. Te laat dus, aldus De Boer. We hebben nog 11 jaar om het tij te keren, hoorde ik onlangs, daarna gaat het klimaat ons keren. De bewoners in die nieuwe wijk zullen het wel uitzingen en de kleinkinderen van hun kinderen verhuizen naar achter de Grebbelinie of verder en ontspringen de dans … of niet … en wat dan?
Dan? Dan vangen mijn achterkleinkinderen van mijn balkonnetje - op 9 meter
hoogte - scholletjes in de binnentuin en nemen de waterfiets voor familiebezoek. In zee
zwemmen kan dan iedere dag, zomer en winter. O ja alle irreële
toekomstprojecties op een stokje:
Loop zondag 10 maart mee, als het effe kan, 13.00 verzamelen op de Dam, nog 2 meter boven zeeniveau. Doe dat ook als je niet meer in de zin ervan gelooft om hen die dat wel doen een riem onder het hart te steken. |           |
dinsdag 26 februari 2019
maandag 25 februari 2019
zondag 24 februari 2019
zaterdag 23 februari 2019
vrijdag 22 februari 2019
rood-wit (niet uit Putten, Zaandam of Sint Willebrord, maar thuis in een vaas)
donderdag 21 februari 2019
Bananenschil
Tijdens het rennen tegen
de Nesciobrug op zie ik een oude kale grijze man met dunne beentjes
die uit zijn halflange kortebroek steken. Zo'n zielig figuur. Hij
gooit met een wijdgebaar iets, vermoedelijk een bananenschil, over de
reling. Hé, roep ik. Hij reageert met schouderophalen en verder
niets. Zou toch beter moeten weten op zijn leeftijd.
In het Aardrijkskunde boek
van mijn zoon staat dat die schillen er drie jaar over doen om te
verteren. Ze proberen de jongeren op school verantwoordelijkheid voor
hun omgeving bij te brengen, maar dan komt er zo'n man op leeftijd
langs en die doet alsof het niet zijn wereld is, 'n wereld waar hij
om moet geven.
Ach laat ik me niet druk
maken. Ik ren om de wereld juist van me af te schudden. Deze week was
weer druk met informatie geven over de rol van landbouw en vlieg- en autoverkeer bij klimaatverandering. Mijn collega, die over
pasticvervuiling gaat, heeft het gemakkelijk die haalt 5
plasticzakken uit een maag en iedereen gaat huiveren. Hoewel
makkelijk, die ingeslikte ballonnen moeten kunnen, die geven een
feest een fleurig randje.
***
Tijdens het naar boven
fietsen op de Nesciobrug eet ik snel een banaan op. De schil gaat
over de reling het Amsterdam-Rijnkanaal in. Iemand roept boos hé, maar er zijn vast kreeftjes,
vissen of krabbetjes die zich ermee voeden. Bovendien hij was al half
zwart. Deze gaat effies niet in mijn rode Ortliebmandje voorop. De
volgende schillen gaan wel mee als ik niet meer zo'n mooie plek
tegenkom om ze weg te gooien.
Er zijn mensen die
flikkeren hun bananen gewoon op de weg. Oud vrouwtje: flatsssss,
gebroken heup, en mantelzorg voor dochter die toch al altijd alles
moet doen. De schillen doen er een paar weken over om te verteren op
de weg (en geen drie jaar, dat is alleen een waarheid, omdat hij zo
vaak herhaald wordt), maar het staat ook zo lelijk en vies.
Afbreekbaar zijn ze, maar zwerfafval zijn ze ook.
Het hé was vast
goed bedoeld, maar zou ik langs de kant van de autoweg gaan staan en
hetzelfde roepen tegen de geluidsoverlast en CO2 uitstoot, men zou
het niet eens horen. Zou ik op de bulderbaan gaan staan, idem dito
met een sterretje. Als ik plastic raap op het strand voel ik me een
naïeve zonderling. Die bananenschil slorpt veel water op en valt
daarom onderwater nog sneller uiteen dan op land.
woensdag 20 februari 2019
mijnenveld
De eerste zandkastelen op
het strand: twee kleintjes. Het lijkt wel zomer, maar de zuidwester
en het zeewater zijn nog koud. Als ik het strand verlaat spoelen de
golven ze al weer weg.
Voor ik vertrek lees ik
een artikel over de politierel in de Amsterdamse Raad. Het maakt me
nieuwsgierig en ik kijk naar 'het debat'. Veel gedachten speelden door
mijn hoofd. De woorden die ik er daarna over schreef heb ik weg
gegooid. Als je door een mijnenveld wilt lopen kan je dat beter niet
in een snelle tekst doen, maar je woorden wegen in een gedegen stuk
om sommige te ruimen en andere mijnen te omzeilen. Dat kost me te
veel tijd en ik weet niet wat de baten ervan zullen zijn.
Er zijn mensen die menen
dat voetbal een metafoor voor het leven is. Wat mij betreft is het
fietsen. Net als in het echte leven moet je soms remmen en dan is het
zaak weer zo snel mogelijk verder te gaan. En zo zijn er wel meer vergelijkingen. Met dit weer is dat geen
straf.
De afgelopen weken zette ik een gedichtje tussen de foto's. Dat doe ik nu weer. Er zitten er nog steeds een in mijn computer. Het wordt put. |   
|
||
dinsdag 19 februari 2019
maandag 18 februari 2019
balkon in 't vroege voorjaar
Foto gemaakt: 18 februari 2018
Foto gemaakt: 18 februari 2018
Foto gemaakt: 18 februari 2018
zondag 17 februari 2019
zaterdag 16 februari 2019
ereprijs voor schoenlapper en pantoffelplant
Foto gemaakt: 16 februari 2018
Foto gemaakt: 16 februari 2018
Foto gemaakt: 16 februari 2018
vrijdag 15 februari 2019
donderdag 14 februari 2019
woensdag 13 februari 2019
Lente
| Op het strand maak ik
gewoon foto's, omdat het mag. In het zwembad moet ik voor een foto
van een spiegeling in een ruit eerst toestemming vragen aan het
management (zoals dit tegenwoordig deftig heet). Dan wordt het een onderneming en hoeft het al niet meer.
Het is trappen om vooruit
te komen in deze wereld. Peddelen als het kan en stoempen als het
moet. Bij het zwemmen de brede trap van de schoolslag. Het trappelen
van de borstcrawl laat ik aan anderen. Wel af-en-toe van me afbijten
als mensen denken dat banenzwemmen een contact sport is.
Tijdens de ronde van
Valencia bloeide langs de kant van de weg de amandelbloesem zag ik op
TV. Ook hier al bloesem onderweg (goed kijken op de foto) en het
lente zonnetje, en 5 km om omdat de Zeeweg voor fietsers dicht is.
Maar dat is niet erg met dit weer.
Tussen slapen en waken droom ik dat mijn benen en armen worden weggehaald. Erg vind ik het dan niet. Op de fiets maakt het me minder vrolijk. Een ander droomt dat ik onbetrouwbaar ben en sadistisch, dat schrijnt meer.
De afgelopen weken
zette ik een gedichtje tussen de foto's. Dat doe ik nu weer. Er
zitten er nog steeds twee in mijn computer. Het wordt gewoon
geworden.
Vandaag las ik bijvoorbeeld dat iemand van de wapenreus Thales denkt dat de auto's binnenkort uit de steden gaan verdwijnen.Dat wil ik ook. Toch is dit wel anders. "Er is wel regie nodig voor al die data en al die partijen die vervoer aanbieden. Moeten we die aan de markt overlaten of aan de overheid?" vraagt de journalist. "Het moet een combinatie zijn," zegt de specialist mobiliteit van Thales. En de burger die is data en klant. Ook in de lente. Vervoer moet efficiënter, niet minder. |       |
Abonneren op:
Posts (Atom)