donderdag 21 februari 2019

Bananenschil




Tijdens het rennen tegen de Nesciobrug op zie ik een oude kale grijze man met dunne beentjes die uit zijn halflange kortebroek steken. Zo'n zielig figuur. Hij gooit met een wijdgebaar iets, vermoedelijk een bananenschil, over de reling. , roep ik. Hij reageert met schouderophalen en verder niets. Zou toch beter moeten weten op zijn leeftijd.

In het Aardrijkskunde boek van mijn zoon staat dat die schillen er drie jaar over doen om te verteren. Ze proberen de jongeren op school verantwoordelijkheid voor hun omgeving bij te brengen, maar dan komt er zo'n man op leeftijd langs en die doet alsof het niet zijn wereld is, 'n wereld waar hij om moet geven.

Ach laat ik me niet druk maken. Ik ren om de wereld juist van me af te schudden. Deze week was weer druk met informatie geven over de rol van landbouw en vlieg- en autoverkeer bij klimaatverandering. Mijn collega, die over pasticvervuiling gaat, heeft het gemakkelijk die haalt 5 plasticzakken uit een maag en iedereen gaat huiveren. Hoewel makkelijk, die ingeslikte ballonnen moeten kunnen, die geven een feest een fleurig randje.

***

Tijdens het naar boven fietsen op de Nesciobrug eet ik snel een banaan op. De schil gaat over de reling het Amsterdam-Rijnkanaal in. Iemand roept boos , maar er zijn vast kreeftjes, vissen of krabbetjes die zich ermee voeden. Bovendien hij was al half zwart. Deze gaat effies niet in mijn rode Ortliebmandje voorop. De volgende schillen gaan wel mee als ik niet meer zo'n mooie plek tegenkom om ze weg te gooien.

Er zijn mensen die flikkeren hun bananen gewoon op de weg. Oud vrouwtje: flatsssss, gebroken heup, en mantelzorg voor dochter die toch al altijd alles moet doen. De schillen doen er een paar weken over om te verteren op de weg (en geen drie jaar, dat is alleen een waarheid, omdat hij zo vaak herhaald wordt), maar het staat ook zo lelijk en vies. Afbreekbaar zijn ze, maar zwerfafval zijn ze ook.

Het was vast goed bedoeld, maar zou ik langs de kant van de autoweg gaan staan en hetzelfde roepen tegen de geluidsoverlast en CO2 uitstoot, men zou het niet eens horen. Zou ik op de bulderbaan gaan staan, idem dito met een sterretje. Als ik plastic raap op het strand voel ik me een naïeve zonderling. Die bananenschil slorpt veel water op en valt daarom onderwater nog sneller uiteen dan op land.

Geen opmerkingen: