Boek?

Bijna grappig is het dat als ik twitter over de negatieve effecten van stikstof - en hoge maximumsnelheid voor longpatiënten meteen de reactie komt. "Wat is je bron." Het is de veel gebruikte openingszet in internet geharrewar om de tegenstander meteen in diskrediet te brengen. Als ik dan het RIVM als bron geef (die er toch voor hebben geleerd) weet ik al dat die niet zal deugen, of welke bron dan ook die niet het eigen gelijk ondersteunt. Veel doorslaggevender is: "Ik heb zelf astma en er geen last van." Maar voor dat argument kwam, was ik al afgehaakt. Debatteren moet wel leuk en een beetje zinnig blijven en de zeurmethode maakt het niet vrolijk, maar verdrietig. Waar zou je een boek over willen schrijven, dacht ik iemand te vragen. En jij, schoot meteen de vragende reactie in mijn hoofd. Het laatste boek waarover ik dacht had moeten gaan over de eindeloze oorlog. Ik had al materiaal verzameld. Het is al jaren geleden. Nu denk ik niet meer over boeken; niet over fictie of non-fictie, niet over verhalen of samenhangende hoofdstukken. Niets. Om eerlijk te zijn heb ik al moeite met een stukje van twee pagina's. Maar als het zou gaan, waarover dan? Ik zal er eens over denken. Iemand onderweg noemt me – gelet op mijn fietskledij – optimistisch. Maar bij vertrek verwacht ik slechter weer en het is met 10 ºC niet koud. De zon schijnt en de buien trekken in de verte voorbij en de zee ruist achter de duinen.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.