|
Op de overgang van de Blijdesteinsweg en
Verspyckweg in de duinen tussen Schoorl en Bergen aan Zee wandelt
het duin het land in. “Dat is de natuur,” weet een
mevrouw die er net als ik gestopt is om te kijken en foto's te
maken.
Wel Nederlandse natuur en die wordt doorgaans een
handje geholpen om net te doen alsof hij nog natuur is. Doe je het
niet dan verdwijnen planten en dieren. Doe je het wel dan is de
kans groot dat verdwenen soorten terugkomen. Waterbedrijf
PNW vertelt hoe het zit met kerven en verdwijnende fietspaden.
Als ik weer opstap en nog een foto maak dan hoor ik achter
me: “Hij maakt nog een foto. Ik sta ook te wachten.” Het is
diezelfde mevrouw. Jammer voor haar, maar als ik weer opstap dan
komen er weer nieuwe mensen aan. Geen wonder: het is prachtig weer
en vrij druk. Ik wens haar in stilte een privé landgoed toe.
Het water is weer overal van de fietspaden
verdwenen. Er staan nog hekken om aan te geven dat de paden onder
staan. Maar die zijn opzij gezet. De plas bij de Woudweg staat nog
steeds tussen de bomen. Maar de eenden die ik er de laatste keer
in het bos zag zwemmen, die zijn verdwenen.
Bij Egmond
had ik een roze veld gezien. Wat voor bollen worden daar verbouwd?
Op de terugweg eens kijken, zo nam ik me voor. Geen bollen, geen
knollen, maar een plant met een knolachtige wortelstok. een anemoon. Productdifferentiatie, blijkbaar. Ik ben
weer de enige niet die er foto's maakt. Snel zet ik een collega
fotografe op de foto.
|
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten