een duppie

Even was ik weer terug vandaag in de vertrouwde omgeving van Vlaardingen en Maassluis. Ik reed vandaag door de Jongkindstraat waar ik woonde van mijn 2e tot 10e jaar. Het speelplaatsje waar ik in de modder speelde en gepest werd, is parkeerplaats geworden. Het grasveld daarnaast ook. Na het maaien van het gras veegde ik de losse sprieten samen tot een grote hoop die je kon gebruiken als kussen. Nu is het keurig geasfalteerd.

Het gegeven dat vrijwel iedereen een auto heeft, is van even grote invloed op ons leven als de computer. Iedereen is zelfstandig mobiel. Overal zijn wegen en ruimte verdwijnt nog steeds om plaats te maken voor autowegen en parkeerplaatsen, zoals achter de flats in deze straat.

Op twee hoog woonden we. Bij het tweede balkon. Als de kerst voorbij was (moeilijk voorstelbaar bij dit zomerse weer) haalde ik in grote stukken van Maassluis kerstbomen op. Mijn moeder takelde die dan naar boven. Op het achter- en het voorbalkon lag het vol. Ik bracht ze dan later weg naar de kerstbomenverbranding. Daar kreeg je er een duppie voor. Zo kreeg ik toch een paar gulden bij elkaar als tienjarige jongen.