Foto gemaakt: 30 september 2016.
maandag 30 september 2019
zondag 29 september 2019
zaterdag 28 september 2019
Gewone mensen
“Nee ik ga niet,”
dat was eergisteren mijn antwoord op de vraag of ik voor het klimaat
en tegen de vervuilers zou gaan demonstreren.
Gisteren pakte ik toch de
fiets door regenbuien en tegenwind naar de demonstratie.
Iedereen was er José, Ali, Lia, Ron, Hans Foto, E, T, Heleen en Wendela, maar die laatste drie zag ik niet. Ik wist dat ze er waren. Wel zag ik vanaf een bankje op het Lange Voorhout de eindeloze stoet met:  scholieren,
revolutionairen,
gewone mensen
anarchosyndicalisten,
kinderen van klein tot
groot,
opa's en oma's,
Partij voor de Dieren,
GroenLinks,
FNV,
Rood,
 maar de banieren – of
kartonnenbordjes – van de socialisten van PvdA en SP zag ik niet.
Ze waren er vast wel, maar minder opvallend.
(Alle mensen die verongelijkt vinden dat ze hier niet genoemd worden, die moeten zich toch afvragen wie ze zijn.)
Goed dat ik wél gegaan
ben.
|          | |
vrijdag 27 september 2019
donderdag 26 september 2019
woensdag 25 september 2019
Het weer
Het weer. Altijd een onderwerp om over te praten en
steeds meer ook om over te schrijven.
Ergens op het internet kom ik Alexandria
Ocasio-Cortez tegen. AOC voor intimi praat over vervuiling en klimaat. Ik geniet van haar bevlogen
woorden. Een volksvertegenwoordigster die haar rol serieus neemt en
de virtuele vuilspuiters op de koop toe moet nemen. Er zijn mensen die zeggen dat zij klimaat en weer niet uit elkaar kan houden. Er zijn mensen die denken dat klimaat en weer los van elkaar staan. Er zijn mensen die denken dat het elitair is om op te komen voor hen die de schade ondervinden en niet de macht en rijkdom hebben de problemen te ontvluchten.
Deze week zag ik Greta Thunberg in de Verenigde Naties snikkend haar verhaal doen en ik dacht: "Gaat dit nog wel. Moet je dat wel doen" (bijna gevolgd door 'meisje')? Maar emotie in de politiek moet toch kunnen; het is soms zelfs wenselijk. En ben je ook al zo'n mannetje die vind dat meisjes en jongetjes naar school moeten en niet mogen opkomen voor hun toekomst, omdat ze er nog niet rijp voor zouden zijn? En sta je dan zelf klaar om je tijd en energie te steken om de komende ramp aan te pakken? Nee? Nou dan sta dan liever achter de dapperen die dat wel doen. Want het wordt een catastrofe voor vrijwel iedereen – ook voor de witte dikke mannen die alles al denken te hebben gezien en hun ingebeelde machteloosheid achter woede verbergen.
Je bent niet zonder mogelijkheden. Zelfs een
theekopje energie kan genoeg zijn om een bijdrage te leveren. Het is
dan wel de vraag wat de verstandigste aanpak is. Voor de een is dat dit, voor de ander dat.
Klimaat of niet, fietsen blijf ik en eigenwijze woorden
schrijven ook. De regenwolken van de buienradar druppelen niet. Het was
een droge tocht. Vanaf mijn fiets zie ik in de duinen wel een Schotse hooglandenstier, soms in de zon en soms in de schaduw van de
wolken.
|     | |
dinsdag 24 september 2019
maandag 23 september 2019
zondag 22 september 2019
cosmea, een mooiere naam heeft hij niet
Foto gemaakt: 22 september 2017.
Foto gemaakt: 22 september 2017.
zaterdag 21 september 2019
lila en roze
Foto gemaakt: 21 september 2013.
Foto gemaakt: 21 september 2012.
Foto gemaakt: 21 september 2013.
Foto gemaakt: 217 september 2016.
vrijdag 20 september 2019
Visarend
Een mevrouw zei dat haar
dag goed was nu ze een visarend had gezien. Voor mij is daar nog wel
wat meer voor nodig.
Een therapeutische
fietstocht voor het lijf dat blijft daarmee een beetje in vorm (ook
letterlijk); voor het hoofd, want fietsen verdrijft de sombere
gedachten; voor reflectie over hoe het leven te leven; en voor het
plezier, dat is altijd goed.
Maar opscheppen met een
foto achteraf van een visarend, dat doe ik graag.
 |    | |
Waaier van zaad
Foto gemaakt: 20 september 2013.
Foto gemaakt: 20 september 2013.
Foto gemaakt: 20 september 2016.
donderdag 19 september 2019
woensdag 18 september 2019
Kraaien
Deze
zomer besloot ik het zwembad te verruilen voor het IJ. Het buitenbad
was veel te duur geworden. De gemeente wilde niet langer zoveel
subsidie betalen en gooide in één keer ruim 60 procent boven op de
prijs, van zo'n € 85 naar €140 voor een seizoen. Gisteren was het
voor het eerst fris en de noordwester blies het plastic in het zilte
binnenwater mijn kant op. Ik kon het het op een paar meter diep zien
zweven en ving het soms in mijn slagen. Toch was het verkwikkend.
Kijken hoe lang ik er mee door blijf gaan, niet alleen om te besparen
op het binnenbad (het buitenbad is al weer een poosje dicht).
De
klimatologische herfst heb ik een paar weken geleden al gehaald. De
officiële kalender herfst zal ik ook wel halen, net als de
astronomische een paar dagen later. In de natuur zullen herfst en
zomer zich nog wel een tijdje blijven mengen. De duindoorn breit er
al een eind aan met bessen aan zijn takken.
Even
twijfel ik of ik moet schrijven over de afschuwelijke moord op een
advokaat, maar op zo'n woensdag probeer ik ook altijd aan mooie zaken
te denken. Bovendien wat heb ik toe te voegen aan de stroom van
aandacht voor de daden van als 'n Vliegende Mocro Hollander
losgeslagen georganiseerde misdaad.
Vandaag
kom ik een artikel uit Vrij Nederland tegen over de waarde van de
kraai: Hoe de
kraai ons de wereld beter kan doen begrijpen. In het artikel lees
ik: “Als
we ze zelfs maar het kleinste beetje aandacht geven, laten kraaien de
antropocentrische bubbel met spectaculaire flair barsten.”
Dat is mooi gezegd, maar het artikel doet me meteen denken aan een ander,
een ouder artikel, over de kraaien, die in de duinen tussen Hoek van
Holland en Kijkduin dat in oktobber
2015 in NRC-Handelsblad stond. Het artikel opende met de
spannende zinnen: “Een
jager krijgt
de opdracht een zwerm huiskraaien af te schieten in Hoek van Holland.
Twee jaar later is dat nog steeds niet gelukt. Alleen de slimste
vogels zijn nog over, en de buurt is in verzet. Wie gaat winnen?” Het is een artikel dat het gelijk en óók het ongelijk bewijst van de barstende bubbelstelling. Gelukkig zie ik het gebied nog steeds kraaien op de paaltjes langs het strand. Ik hoop dat het de slimme vogels zijn die de dans
zijn ontsprongen.
“Maakte
u een foto van een zeldzame plant,”
zegt de man op mijn bankje onder aan het duin als ik naast hem ga
zitten.
“Nee
gewoon van de bessen van bitterzoet. Ik maak vandaag foto's van
bessen,” antwoord ik.
“Oh
heeft u de Rosa rugosa al,” zegt
hij en voegt er in het latijn nog wat wilde roosjes aan toe.
“U
heeft er kijk op,” zeg ik onder de indruk.
Hij
is 25 jaar boswachter in het gebied geweest en er opgegroeid. In de
oorlog stroopte hij er konijnen. Nu is hij 86. Hij vertelt me veel.
Het was leerzaam en ik werd vrolijk van het gesprek. Bij het naar
huis gaan, kwam ik Saskia tegen. ook leuk, maar die zie ik wel vaker
in de duinen. Ook een liefhebber.
|           | |
Abonneren op:
Posts (Atom)