Zon

Tegen de zon inkijken wordt afgeraden. Recht tegen de zon in fotograferen levert, zonder hulpstukken, een nagenoeg witte foto op, maar als je geluk hebt dan zit de zon net achter een wolk en kan je het rondje toch vastleggen. Ze verdient het, want zonder zon vrijwel geen licht en dus geen foto's.

Die komt er wel

Kokmeeuwenkolonie

De Nek is een kleiput 
in een scherpe knik 
van de zuiderzeedijk 
die gloednieuw ligt 
tegen het Markermeer
tussen Schellinkhout en 
Wijdenes in Drechterland.

Bijna als een gedicht: http://nl.wikipedia.org/wiki/De_Nek

(Ik kon het niet laten een vogeltje erbij geplakt.)

Verfmolen De Kat

Echt lekker weer was het niet om naar de Zaanse Schans te fietsen. Toch gingen we met het hele gezin door een druilerige bui via Het Twiske naar de trekpleister voor Oost-Aziatische toeristen. We bezochten verfmolen De Kat (min-of-meer anno 1782) met mooi uitzicht over de omgeving en mensen met paraplu's.

Knooppunten: pont NDSM naar Twiske, dan kp 19 (Het Luijendijkje, Landsmeer), 16, 17, 12, 74, 50, 72, 94, 93, 92, 71 en met de Hempont weer terug (zo'n 35 km).

Kooi

Kijken naar ballen in een kooi.

Langs de Dijk

Als het over Volendam gaat, gaat het over de Schilders, de Jonks, Keizers etc. Over de bijzondere prestaties binnen visverkoop, sport en muziek. "Aan de dijk," klinkt het met (neerbuigend) respect over het stadion van F.C. Volendam.

Gisteren kwam ik er weer. De dijk bij het stadion was rustig. Bij de haven puilde  het uit van de busladingen die afkwamen op klompen, poffertjes en een harinkie. Kermis in optima forma met alleen de kraak van wansmaak.

Iets zuidelijk van Volendam, aan de Hoogedijk waar het nog niet zo jolig is, heeft een nijvere bewoner iedere braak (in grote delen van Nederland wiel genoemd) die ontstond als de Zuiderzee de zeewering brak, een bordje met jaartal gegeven. 1570 Is de oudste. Begin vorige eeuw houdt het op. Nu ligt de dijk er daar vredig bij.

Ooievaars in Amsterdam

De Driehoekstraat is voor een groot deel gevuld met distileerderij De Ooievaar. Ambachtelijk bitter voor de verwende drinker. Als geheelonthouder vind ik het wel wat om naar binnen te gluren.

Jenever is iets uit mijn jeugd. De mannen dronken dat op zondag bij mijn opa en oma. "Een jonge Jan," vroeg mijn oma dan aan mijn vader die nooit nee zei. De vrouwen lepelden advocaat met slagroom uit een glaasje op voet.

Ik herinner me de vierkante Bokma flessen in de scheepshut van mijn vader. Zelf heb ik een tijdje wel eens oude jenever uit de diepvries gedronken.

Pensioenfonds ABP geeft voorlichting

Onlangs publiceerde de Campagne tegen Wapenahandel gegevens waaruit bleek dat de beleggingen van het grootste pensioenfonds ABP in kernwapens in 2014 bijna 1,1 miljard euro zijn. Dat is een stijging van 35% ten opzichte van een jaar eerder.

In tegenspraak met haar eigen beleid, dat investeringen in strijd met Non-Proliferatieverdrag (NPV) verbiedt, heeft ABP bovendien het bedrijf Larsen and Toubro, dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling en productie van kernwapenonderzeeërs voor India, aan de beleggingsportefeuille toegevoegd.

Als ABP dan kort daarop in een Amsterdams hotel een voorlichtingsbijeenkomst houdt voor haar pensioengerechtigden dan is Stop Wapenhandel er als de kippen bij om haar mening ook daar weer duidelijk te maken.

(Binnentuin)

Zeewering

De milieulobby vindt het niet goed dat het statiegeld op grote plasticflessen verdwijnt. Sterker nog ze willen ook op kleine flesjes een bedrag zetten. Totaal onrealistisch! Wie gaat die kleine flesjes tegen de dorstonderweg inleveren. Belachelijk. Het land ligt er niet voor niets vol mee. De flessen hebben vaak een nuttige functie in de natuur. Hier ontstaat bijvoorbeeld een nieuw duin, zonder dat het een cent kost. Laten we daar blij mee zijn i.p.v. zuur alles maar vervuiling te noemen.

Op een paar pedaalslagen afstand

Net uit het bonte gedruis, zuidelijk van Kinderdijk; daar waar honderden kuierende Japanners, Koreanen en Amerikanen breed uitwaaieren over het fietspad, staat deze molen langszaam te vergaan. Hij staat te ver van de touringbus voor het gros van hen. Alleen de zonderlingen die een fiets huren - daar zag ik er ook drie van - zien de schone schijn achter een dagje volmaakt Nederland met Keukenhof, Kinderdijk en Amsterdamse wallen of Rotterdamse Euromast.

Zwarte tulpen die eigenlijk gevoelig rood waren

Is er dan geen plek meer zonder tulpen in dit land? Deze stonden tussen Standaardbuiten, Oudenbosch en Oud Gastel in de vette zeeklei van de Westbrabantsepolders.

Meerkoetkuikens

Zo'n foto die iedereen al 1000 keer gezien heeft. Toch blijven ze schattig en bizar tegelijkertijd.

autoschip

Slepers keren weer terug naar IJmuiden. Het kolos is buitengaats en Op weg om weer een nieuwe lading blik te halen.

(21 januari 2021, geen idee welke foto hier bij hoorde.)

Klassieker

Of de grappenmakers ook op facebook door de mand vallen? Geen idee, maar ik adviseer visdraad.

Eigenwijs bootje

Je moet als kapitein behoorlijk eigenwijs (of ervaren) zijn om je van zo'n pijl niets aan te trekken. Voor het vlaggen van een Rotterdamse haven sleper in Valleta (Malta) geldt hetzelfde.

Voorturen

Een T vergeten. Want eigenlijk was het voortdurend turen, of kortweg voortturen, wat de vuurtorenwachter deed. Als hij melig was, dan ging hij scrabbelen en bedacht neologismes, maar omdat hij alleen boven zat werd niemand boos.

Fietsketting er afgelopen

En echt ik maak iedere dag mijn nagels schoon en knip ze regelmatig. Toch steken die vingers maar smoezelig af tegen het wit van de grote muur.

Zonsondergang bij de Grevelingendam

Redwood

Vraag mij ook niet wat het is.

Just a thursday afternoon

De titel komt van de muzikanten op het teras van de Noorderster aan het Westerkanaal. Aan de overkant van het kanaal in de Van Noordtgracht dobberen deze meiden op waterfietsen van het Watersportcentrum Spaarndammerbuurt.

Blote benen

Eerste stap in zee dit jaar. Niet zo koud als vorig jaar.

(Over de broek schreef ik eerder al eens een verhaaltje.)

Zoooó jaren vijftig

Groter misschien en een klein beetje gestileerd, maar verder vrijwel niets veranderd. Het is bijna te prijzen in een technologiebedrijf dat het niet iedere 7,53 jaar een nieuw logo laat ontwerpen. Het is al heel wat dat het bedrijf naar Amsterdam is gekomen, maar om dan ook nog Amsterdamse mores (XXX) over te nemen dat gaat ze net een stap te ver.

Op zijn Noors door de gele tunnel

J. Gorter Leraar Wiskunde M.O.

Wie langs Hollandsch paden trapt / en zo nu en dan uit het zadel stapt / ziet onder het stof en aan de kant / de schelpen blinken onder 't zand / of bordjes uit langvervlogen tijden / toen op school jongens gescheiden / van meiden hun mo-akte in lokalen/
na nijvere studie gingen behalen.

Foto's bij oudijzerverzameling van Wil Koomen in Bennebroek.

Stof voor een preek

Voor een dominee, van het type Gremdaat, ligt de symboliek voor het oprapen: een aambeeld voor de zware opgaven van het leven; een windvaan voor het zoeken van de juiste richting; melkkannen om de dorst te lessen; pistonpennen voor standvastigheid; etc etc. En dan hangt achter de deur: Jezus Christus De Zoon van God. 

De eigenaar van de zaak is Wil Koomen. Hij is de kerk uitgezet en nu staat er iedere week een veiligheidsagent om hem tegen te houden, want hij schreeuwde zijn visies dwars door de preek en daar was men niet van gediend. Zijn vrouw zette hem ook al uit huis met hulp van de politie.

Na die  scheiding is hij een zonderling geworden. Maar dat wist ik allemaal nog niet toen ik er langs reed. Hij haalde met zijn visie en nering TV-programma Vals Plat.

Spiegelingen in het natte land

Logboeken

Twee dagen in archieven gewerkt. Het ene nog mooier dan het andere. Dit was eergisteren in het sleepvaartmuseum. Ik kan me een paar uur concentreren, maar dat was genoeg voor het doorwerken van twee jaar logboeken. Zes stuks in totaal. De volgende vier jaar ligt op de zeebodem. Daar ga ik nog over schrijven.

Fuut in de Binnen Liede

een duppie

Even was ik weer terug vandaag in de vertrouwde omgeving van Vlaardingen en Maassluis. Ik reed vandaag door de Jongkindstraat waar ik woonde van mijn 2e tot 10e jaar. Het speelplaatsje waar ik in de modder speelde en gepest werd, is parkeerplaats geworden. Het grasveld daarnaast ook. Na het maaien van het gras veegde ik de losse sprieten samen tot een grote hoop die je kon gebruiken als kussen. Nu is het keurig geasfalteerd.

Het gegeven dat vrijwel iedereen een auto heeft, is van even grote invloed op ons leven als de computer. Iedereen is zelfstandig mobiel. Overal zijn wegen en ruimte verdwijnt nog steeds om plaats te maken voor autowegen en parkeerplaatsen, zoals achter de flats in deze straat.

Op twee hoog woonden we. Bij het tweede balkon. Als de kerst voorbij was (moeilijk voorstelbaar bij dit zomerse weer) haalde ik in grote stukken van Maassluis kerstbomen op. Mijn moeder takelde die dan naar boven. Op het achter- en het voorbalkon lag het vol. Ik bracht ze dan later weg naar de kerstbomenverbranding. Daar kreeg je er een duppie voor. Zo kreeg ik toch een paar gulden bij elkaar als tienjarige jongen.