Schoonheid
Denk je deze plek in zonder geraas.
Want wat je hoort is niet het geluid van de zee. Het is de eindeloze stoet auto's die zelfs nu - om tien uur in de nacht - van plaats A naar B trekt en dan weer verder.
Wat verdwenen is, zijn de geluiden die de nacht aan de Amstel al eeuwen geleden maakte. De plons van een vis die terugvalt in het water, de roep van een uil en de kreet van een meerkoet. En nog veel meer.
Luister je goed dan hoor je ze nog en dan besef je pas tegen welke prijs het blik over de wegen raast.
En echt: ik weet dat dit de strijd van een Don Quichotte is. De automobilist is niet te stoppen. De mens raast, vervuild en verlicht zijn nacht en heeft schijt aan de rust en de natuur. Dit staat los van het storten op de rekeningen van Green Peace en Natuurmonumenten. De autobilist zit altijd met een goede reden in een karretje en niet in de trein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten