Waanzinnig

“Hier woont mijn buurman van boven in het duurste penthouse van Amsterdam (€ 16 miljoen) momenteel in de wolken,” schreef ik op Facebook voor vertrek de witte wereld in.  De mist zou alleen maar dichter worden en de zee een omzoomde plas, tenminste zo verwachtte ik hem. Maar hoewel de einder niet te zichtbaar was achter het grijs, had ik zicht op IJmuiden. Terug thuis was alles daar ook weer helder *** Nadat ik mijn vijf minuten zwom in het water tussen de 7 en 8 °C koud dacht ik aan de zoekactie gisteren bij De Panne, de Belgische kustplaats bekend van Plopsaland. Veertien mensen hadden daar hun mini bootje voor een reis van 70 km over de woelige en drukbevaren Noordzee al snel moeten verlaten. De schuit gaf het op en het werd 5 minuten terug naar land zwemmen (met kinderen). Voor wie dat niet gewend is moet dat waanzinnig eng zijn geweest. Men verwacht een toename van deze pogingen, nu vertrek naar het VK uit Frankrijk steeds moeilijker wordt. Europa ziet het derde massagraf – naast de Middellandse Zee en de Sahara – van de 21ste eeuw ontstaan. Het zou iedereen kwaad moeten maken en de eis om een degelijk en menswaardig vluchtelingenbeleid luid moeten laten aanzwellen. *** Naast fietsen en zorgen maken, luister ik ook naar muziek. Deze week was het 't album van Jamie Branch wat indruk maakte. Hoes en muziek passen bijzonder goed bij elkaar. Vrolijke trompet klanken om verder te trekken over de hoge bergen naar het groene woud.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.