Er staat een man met
een verrekijker. Hij tuurt en tuurt. Omdraaien. Vragen wat hij ziet.
Het zijn alleen de gaten van spechten. Toch goed niet overal langs te
scheuren.
Op mijn bankje onder
aan het duin word ik herkend. “U was hier een jaar geleden ook.”
Hen herkende ik niet. “Sorry,” zei ik daarom, maar ze
konden er wel inkomen, iemand die in de winter in zee duikt onthoud
je beter dan wandelaars. “Zal proberen U over een jaar wel te
herkennen,” zeg ik met een slag om de arm.
***
Het volgende
heeft weinig met zwemmen in zee of fietsen naar het strand te maken,
maar het bericht viel me op. Nee niet het nog verder wurgen van
Palestina en dat dan een vredesplan noemen, maar een bericht van
elders in Azië.
In India grijpt het
protest
tegen discrinatoire wetgeving (de Citizens Act) om zich
heen. Gisteren vroeg
een krant zich af hoe oud kinderen moeten zijn om er aan deel te
mogen nemen nu het van verschillende kanten als kinderarbeid wordt
gezien. Het ligt voor de hand dat in een dergelijk artikel de naam
van Greta Thunberg niet ontbreekt. Ook zij wordt door oudere mannen
die denken wijzer te zijn regelmatig terug naar de schoolbanken
verwezen.
Er zijn ook ouders die
kinderen meenemen, aan de hand of nog heel klein op de rug. Overigens
zet
ook de regerende en extremistische BJP kinderen in om de
wetgeving door te drukken. Maar of je nu wil protesteren tegen de
bedreigingen van racisme of klimaatverandering, jongeren die zich in
willen zetten voor hun eigen veiligheid moet je die kans niet willen
ontnemen. Dan ben je een paternalist.
***
“Het ging me om
het eerste liedje van dit album, dat komt neer op de eerste 10
minuten. Je mag ook gewoon blijven luisteren,” met die tekst
plaats ik het in de top 200.000 op Facebook een muzieklijst waarbij
ik een pietsie betrokken ben. En de aansporing geldt ook hier.
| ||
woensdag 29 januari 2020
paternalist
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Leuk dat de mensen je herkennen. Of niet? Ben jij de enige winterzwemmer daar?
Over het protesteren van kinderen. Het moge duidelijk zijn welk kamp het kinderarbeid noemt. Ik hoor best veel stemmen tegen de protesterende kinderen en Greta Thunberg. Vaak is het een blijk dat het slecht geaccepteerd wordt dat de kinderen zich met beter beargumenteerde redenen weten te verdedigen.
PS: De muziek is bijzonder. Niet slecht, maar ik moet er wat verder naar luisteren.
Ik kwam er nog nooit een andere zwemmer tegen in de periode november-maart. Ja ik vind het wel leuk als mensen weten wie ik ben. Het verrast me vaak wel. Soms voel ik me een hork dat ik niet weet wie zij zijn. Het is wel gezellig of informatief zo'n praatje.
Een reactie posten