schuimkoppen

Vreemd. Een keer demonstreren en het lijkt een beetje alsof ik weer mee doe. Tijdens de demonstratie kom ik oude bekenden tegen. Na de demonstratie plaats ik foto's waarop likes en reacties komen. Ik krijg nieuwe FB-vrienden (voor wat het waard is). Het maakt me blij om lijfelijk deel uit te maken van het protest. *** Mijn biljartpartner van gisteren vroeg me of ik vandaag wel ging fietsen. Het kost me moeite op te stappen, maar wind en regen deren me niet, kan er wel tegen, lach er om en trap er flink doorheen: ‘t Is pech, maar zeg, als later de zon weer sche-e-e-een. Zo zing ik me op weg met een liedje dat ik tijdens een antimilitaristische wandeling van Lauwersoog naar Nijmegen leerde kennen. Bovendien het wordt niet beter van thuiszitten.  *** Het is stil onderweg. Dat is het voordeel van het warme herfstweer. Er zijn twee mannen op het strand die met surfplank onder hun arm teruglopen naar het zuiden. Er is een ATB'er op het vastgereden fietspad. Onderweg de buizerd, het roodbruin van torenvalk en schotse hooglanders en het wit van de schuimkoppende golven tot ver op zee.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.