Voor het eerst deze winter dichte schoenen aan. De sandalen met dikke kousen lijken me te koud. Ook haal ik een paar stevige handschoenen uit de kast. Ik zie wel hoe ver ik kom.
Bij de duinen wordt het te glad. Het is nog 4½ km tot aan de zee, maar ik besluit om te keren. Het voelt als spijbelen, geen strand op woensdag. Bij Spaarndam neem ik een andere route. Zo is het helemaal schoon tot aan huis.
De Schotse hooglanders en konikpaarden staan net voorbij het bord Amsterdam, ongeveer 11km van huis. Soms steken ze daar de weg over. Auto's moeten dan wachten. Nu eten ze van het hooi dat voor ze is gebracht.
Bij de duinen wordt het te glad. Het is nog 4½ km tot aan de zee, maar ik besluit om te keren. Het voelt als spijbelen, geen strand op woensdag. Bij Spaarndam neem ik een andere route. Zo is het helemaal schoon tot aan huis.
De Schotse hooglanders en konikpaarden staan net voorbij het bord Amsterdam, ongeveer 11km van huis. Soms steken ze daar de weg over. Auto's moeten dan wachten. Nu eten ze van het hooi dat voor ze is gebracht.
2 opmerkingen:
Noem het ijsvrij, Martin. "Verder lezen" opent niet bij mij, maar ik heb het vervolg op Facebook gelezen. Prachtige plaatjes.
Het voelt ook als verstandig om niet te kijken of ik zonder gebroken botten weer thuis kom. Maar het voelt ook als spijbbelen, zelfs al noem ik het sneeuw vrij, omdat er teveel van dat witte goedje ligt.
Ik doe het al jaren iedere week en het zit in mijn systeem. Ben wel eens eerder omgekeerd voor de sneeuw en toen nog 13 kilometer eerder. Ben gisteren daarom via een andere route gegaan om niet weer te stuiten op glad fietspad bij Halfweg.
Een reactie posten