Voordat ik op de fiets stap en naar het strand fiets, kijk ik eerst nog even naar de krant.
“Zoals Hamas deze oorlog begon met een grove schending van het internationaal recht, door vele honderden Israëlische burgers te vermoorden, lijkt ook Israël niet van plan om zich aan de internationaal geldende gevechtsregels te houden.”
Als de 'mijnheer onder de kranten', bedoeld voor de goed opgeleide mens met navenante maatschappelijke positie in het overwegend Israël vriendelijke Nederland dit op zijn voorpagina zet dan zegt dat wel wat over het Israëlische optreden. (Op de webpagina is het artikel al veranderd.) We zitten inmiddels in de hij deed het, nee hij, kortom de ontkenningsfase. De trots op de aanval is ingeruild voor krachtige ontkenning en het Midden-Oosten staat nog meer in brand. Met dank aan Hamas én Israël.
Toch steunt Nederland Israël door er militair mee samen te werken, in de defensie-industrie zowel als operationeel. In Woensdrecht zit een afdeling van het beruchte Elbit en Nederland levert regelmatig onderdelen voor raketten.
En ja ik weet heus wel dat velen de discussie over wie het projectiel afvuurde zien als gevolg van het twijfel zaaien door Israël. Ja en ik weet heus wel dat de informatieoorlog key is. Maar ik heb geen overtuigend bewijs gezien dat het een Isrëlische bom was en anderzijds ook de falende raket van Hamas theorie wordt bestreden. (Falen kan zelfs veroorzaakt zijn door onderschepping. In 1991 waren de nervallende brokstukken na een onderschepping veelal gevaarlijker dan de Scuds van Irak zelf.) Of we ooit zullen weten wat gebeurde? Die vraag wordt ook gesteld in het artikel de volgende dag in NRC op de voorpagina (doorlopend naar pagina 4). Alleen een officieel onderoek kan die duidelijkheid brengen, stelt de krant als dooddoener (want het maakt nogal uit wie dat onderzoek zal mogen en kunnen doen).
Wat er wel toe doet is dat de ellende bij het ziekenhuis aantoont dat er zo snel mogelijk een wapenstilstand komt en een einde aan de wapentoevoer (het lijkt echter niet minder maar meer te worden (Zie naast wat ik eerder schreef over Nederland deze voorbeelden: Duitsland) en (VS)). De verontwaardiging is luid, maar de gevolgen zijn miniem. Palestijnse vakbonden riepen op om de wapenleveranties te stoppen. Het lijkt me gewenst.
De woorden van Ester Ouwenhand blijven wat mij betreft ook staan (en ze was de enige niet): “Afschuwelijk nieuws uit Gaza. Luchtaanval op een ziekenhuis, het breekt je hart. Er moet zo snel mogelijk een staakt-het-vuren komen. Kabinet moet zich daar onomwonden voor inzetten. Dit verschrikkelijke geweld tegen onschuldige burgers moet stoppen.” Daarvoor maakt het geen reet uit waar de explosie door werd veroorzaakt. Palestijnse burgers zijn de dupe van het conflict en dat kan en mag niet.
Er moet dus een oplossing komen en die komt er niet als terreur, kneveling en geweld zonder onderscheid de middelen zijn en ook niet als de ene kant in het conflict een doekje voor het bloeden krijgt, een beetje hulpgoederen, en de andere politieke en militaire steun. Ja en de oplossing begint als zo vaak met een staakt-het-vuren (zo nodig afgdwongen). Pas dan kan aan het moeizame proces van een duurzame en rechtvaardige oplossing gewerkt worden.
Gek, onderweg keek ik gewoon rond. Thuis zag ik die krant weer liggen. Vandaar dit 'fietsverslag'.
Wat er wel toe doet is dat de ellende bij het ziekenhuis aantoont dat er zo snel mogelijk een wapenstilstand komt en een einde aan de wapentoevoer (het lijkt echter niet minder maar meer te worden (Zie naast wat ik eerder schreef over Nederland deze voorbeelden: Duitsland) en (VS)). De verontwaardiging is luid, maar de gevolgen zijn miniem. Palestijnse vakbonden riepen op om de wapenleveranties te stoppen. Het lijkt me gewenst.
De woorden van Ester Ouwenhand blijven wat mij betreft ook staan (en ze was de enige niet): “Afschuwelijk nieuws uit Gaza. Luchtaanval op een ziekenhuis, het breekt je hart. Er moet zo snel mogelijk een staakt-het-vuren komen. Kabinet moet zich daar onomwonden voor inzetten. Dit verschrikkelijke geweld tegen onschuldige burgers moet stoppen.” Daarvoor maakt het geen reet uit waar de explosie door werd veroorzaakt. Palestijnse burgers zijn de dupe van het conflict en dat kan en mag niet.
Er moet dus een oplossing komen en die komt er niet als terreur, kneveling en geweld zonder onderscheid de middelen zijn en ook niet als de ene kant in het conflict een doekje voor het bloeden krijgt, een beetje hulpgoederen, en de andere politieke en militaire steun. Ja en de oplossing begint als zo vaak met een staakt-het-vuren (zo nodig afgdwongen). Pas dan kan aan het moeizame proces van een duurzame en rechtvaardige oplossing gewerkt worden.
Gek, onderweg keek ik gewoon rond. Thuis zag ik die krant weer liggen. Vandaar dit 'fietsverslag'.
2 opmerkingen:
Lucht om je hoofd doet dus echt goed? Voor even dan toch.
Er is maar één manier om het moorden te stoppen: vrede.
(ik sta bekend om mijn roze bril, maar daar heb ik schijt aan)
Ja die wereld van buiten en het daar doorheen trappen geeft het denken rust. Ik zou niet zonder kunnen. Inderdaad vrede, maar de weg daar naartoe? Een staat, twee staten? In ieder geval moeten we alle mensen als mensen zien en de ene misdaad niet verzwijgen om de andere. Het leven in een wereld waarin dat mislukt, niet omdat dat moeilijk is, maar omdat de bereidheid ontbreekt, maakt moe.
Een reactie posten