Doe mij de Zee

Het leven voelt zo vol, als ik niet op de fiets zit. Voor me liggen:

• een bespreking van een boek, en ik weet niet goed hoe; 
• een artikel dat gepubliceerd wordt in een blad dat zo zorgvuldig, maar traag wordt gemaakt, dat ik vrees mosterd na de maaltijd te schrijven; en 
• een nieuwe engelstalige tekst (of liefst nog twee) onder de titel Explosive Stuff.

Voor dit blog kijk ik even naar de zeewater temperatuur en zie dat die al bijna 12° C is. Dat is niet warm, dat is niet koud. Ook niet lauw. Het lichaam kan daar goed bij zwemmen. Binnenwater is nog een aantal graden warmer. Maar doe mij de zee. 

In de tweede week van juni wil ik helemaal weg. Op de fiets en iedere dag karren; vakantie op fietsafstand. Goed boek mee, spierkracht, wat pontjes, kustgebied en een richting. Meer niet.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.

Taart

Vorige week lag ik plat op het asfalt van de Soesterberg niet ver van Alfred Jodocus Kwakland, de woonplaats van Herman van Veen en voorheen de landingsbanen voor zware vliegtuigen van de VS. Mijn handen kapot en een snee in mijn voet doen nog pijn (typen gaat beroerd).

(Fietsen gaat beter; de angst moet er weer uit.) Nu lag ik het al weer wat warmere zoute water van de Noordzee. Het beet nauwelijks. Op het strand trotseerde één wandelaar het voorbij

waaiende zand. Hij had me aan de andere kant van het duin verteld dat ik gierzwaluwen en hondstong zag.

Ik trap terug naar de mangoroomtaart die bijna klaar is en in de koelkast staat.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.

Zittend

Op het bankje onder aan het duin zit een man. Ik zie hem wel vaker. Hij komt uit IJmuiden. Zijn inkomen verdient hij thuis achter de computer. Als het mooi weer is stapt hij op de fiets, kijkt even op het strand, en gaat weer rustig op huis aan.

Zou er voor mij ook zoiets zijn? Iets waarvoor ik niet hoef te staan, lopen, maximaal 20 uur p.w. En niet fout of zinloos. Iets dat een beetje inkomen oplevert, minimumloon zou al mooi

zijn.

Schuimalgen bloeien weer. In korte tijd is er een enorme hoeveelheid van deze kolonievormende algen in het zoute water tot ontwikkeling gekomen. Hierdoor is de zee een bruine soep. Het kriebelt aan m'n benen. Het strand ligt vol wit schuim.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.

tabla

De dag verzandde in praktische zaken. Je kent dat wel: internetprovider en afspraak voor energiemeter en een blik door het nieuws.

Daarna fietsen, maar voor vertrek nog een stuk muziek, waarnaar ik de afgelopen dagen al vaker luisterde. Nu ging ik er eens rustig voor zitten met een zeer levenslustige video (https://youtu.be/FX1vzJQMxzk).

Zo snel als de tabla gaat, kan ik niet trappen. De noten reizen wel met me mee naar het strand. De golven kennen hun eigen muziek en spoelen de rest weg; even geen sores, even geen drukte.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.