donderdag 31 augustus 2017

't Wordt snel slechter aan de overkant



Het is al weer even geleden dat ik twitterde en schreef over de militaire bewapening van de Amerikaanse politie. Die politie militariseert naar een strijdmacht om de bevolking te onderdrukken. Politieagenten hebben vaak een geschiedenis in een oorlog ver van huis. Een civiel apparaat, wordt zo steeds meer een militair instrument.

Het is slechts een van de verklaringen voor het buitensporige geweld dat wordt gebruikt door de Amerikaanse politie, maar wel duidelijk zichtbaar. Deze week maakte Commander-in-Chief Trump het weer wat makkelijker om wapens over te hevelen van leger naar politie. Het wordt snel slechter daar aan de overkant. Daar waar de baas van onze NAVO zetelt.

Als ik dit stukje schrijf luister ik naar It's Nice Outside van Anti-Lilly & Phoniks. Jazzy hiphop met veel aandacht voor het persoonlijke, liefdes, werk etc. Better Days heet een van die liedjes vanuit persoonlijke shit naar cure one day. Kalme piano (geen pleonasme) op de achtergrond. het is ook lekker daarbuiten.

woensdag 30 augustus 2017

Geduld ouwe zak






Het leven is inleveren. Een uitspraak alsof ik een ouwe zak ben. Mijn vader zag ik als een oude man. Langzaamaan kom ik in zijn buurt. Hij haalde de 58 jaar. Ik al 55. Oud is dat niet. Weet ik nu.

Donderdag sukkelde ik naar huis. Nam de fiets om een afstand van 222 meter te overbruggen. Lopen ging niet. Daarna bleef ik drie dagen binnen. Maandag ontmoette ik mijn limiet in het zwembad: minder ver de volgende keer.

Vorige week woensdag nog stoer: ik blijf fietsen naar het strand; ik heb het avontuur nodig. Nu maar laten zien dat het zonder het ritje naar paal 58 ook kan. Het werd een kletsnat rondje Twiske; minder ver en geen rul zand. Avontuur is waar je het zoekt (als je snel tevreden bent).

Geduld. De kleine scheurtjes in mijn voetbodemplaat zullen zichzelf wel weer lijmen. Mijn taak: zorgen dat ze niet weer losraken. Daarna trek ik het lijf de herfst in. Jammer van die laatste zomerweken, dat wel.

Maar als dat het ergste is. Kijk om je heen. Doe'k! Morgen. Morgen schrijf ik weer over wapens en andere narigheid. Is het niet hier, dan wel elders.

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Even doe ik dat niet. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. dat blijf ik wel doen. Eén of meerdere daarvan plaats ik hier. 

dinsdag 29 augustus 2017

Palomena prasina





Het dier op mijn scherm is groter dan in het echt. Ik zie stippen van een tiende milimeter groot op het schild. Het blijft me verbazen wat je met zo'n cameraatje kan. 

Gezien tijdens een balkonsafari, rustig in een stoel met een kopje thee erbij. Groene schildwants of groene stinkwants heet hij. Er zijn familieleden van hem die er fraaier uitzien. 

Je moet hem bovendien niet in je mond stoppen, dan kan je blaren krijgen en hij scheidt (alleen dit woord klinkt al vies) bij gevaar een stinkende stof uit.

maandag 28 augustus 2017

Zomergasten




“Ze moeten eens goed geneukt worden,” was de visie die ik in Den Helder leerde kennen als het over feministen (soms vrouwen in het algemeen) ging. In koffieruimte bij de marinekeuken waar ik werkte, werd in 1981 bot omgesprongen met vrouwen (studenten moesten het ook vaak ontgelden).

“Jullie willen een refugee piemel.” Gisteren liet Claudia de Breij een man zien die dit in 2016 riep bij een protestactie tegen het gebruik van feministische argumenten bij anti-islam opjutterij. Deze man combineerde met de kreet rascisme en seksisme. De Breij benadrukte dat hij ook een vader was die Nijntje Pluis las. Als je de achterban van mensen als Trump wil begrijpen, dan moet je ook naar deze mensen luisteren en Rutger van Castricum (de maker van het programma) had ons daar bij geholpen, doceerde ze.

Op zo'n moment verlang ik naar een feministe die even uit komt leggen wat er gebeurt; welke reactionaire, patriarchale, rascistische en onderdrukkende mechanismen hier werken.

Ik zou het ook niet erg vinden als de groei van rechtspopulisme zou worden geduid met oog voor neoliberalisme en het mensen terugwerpen op zichzelf. Maar welke mechanismen spelen bij dergelijk, hier vertoont, schaamteloos gebler is een andere vraag. Gooi a.j.b. niet de hele achterban op een hoop.

zondag 27 augustus 2017

Geruststellend




Radio 1 staat in de statusbalk van mijn browser. Dat maakt dat ik deze ochtend OVT weer eens aanzet. Het gaat over de boeken en ideeën van Michel Houellebecq. Het programma zit vol Franse en abstracte woorden en interpretaties. Je moet er bij blijven, want het wordt niet nog zes keer herhaald (zoals de radio op werkdagen doet).

Los van het onderwerp is het prettig om – na een lange pauze – weer terug te keren bij een programma waar ik nu al decennia naar luister. Geschiedenis los van en met betrekking tot de actualiteit. De sfeer is hetzelfde gebleven. De stemmen van de presentatoren zijn er nog. Geschiedenis niet opgediend als liflaf, maar om op te kauwen.

Op de foto: De Westbatterij in Muiden werd in 1852 gebouwd om de zeesluizen te verdedigen. Die sluizen speelden een rol bij een eventuele inundatie.  Bij OVT gaat het vanmorgen ook over verblijf in een historisch gebouw, over het landgoed Zabola in Hongarije. Dichter bij huis is de batterij te huur voor verenigingen en scholen om te verblijven.

zaterdag 26 augustus 2017

Luctor et emergo

Mensen in een land gewonnen op water kunnen verschillende kanten opkijken. Mogelijk denken ze: we kunnen maken wat we willen, graan uit vis. We hebben ons door kunde en vernuft
bovengeworsteld. Een binnenzee is getemd en gespaard voor verdere inpoldering. De voormalige Zuiderzee dient nu de recreatie en als overloopgebied voor de opvang van regen- en smeltwater. Waterbeheersing is een nationale economische niche en wordt wereldwijd verkocht. We staan boven de natuur.
Een dergelijke kunde en inzicht in de woestheid van water, tij en wind kan er ook toe leiden dat je respect krijgt voor de krachten van de natuur. Die konden alleen getemd worden door grote inzet. Bovendien de waterwerken blijven alleen hun werk doen als ze zorgvuldig worden onderhouden. Je zou daardoor respect kunnen krijgen en gaan houden van wat er om je heen is. Dat je daardoor wat verder denkt dan het IBAN. 
Een eindje bij dit witblauwe beeld vandaan
staan windmolens langs de rand en in water. Van die windenergie mag best een onsje meer. Nederland heeft snel sprongen voorwaarts gemaakt, maar staat toch nog maar op een 17e plek qua windenergie. Alle BRIC-landen staan bijvoorbeeld ruimschoots voor.

Op het moment dat ik dit schrijf protesteren mensen net over de grens van Limburg tegen de winning van bruinkool. Bruinkoolmijnen van energiemaatschappij RWE in het Duitse Rheinland zijn de grootste bron van CO2 in heel Europa (cijfers uit 2015),” staat op de site van Vroege Vogels en “klimaatverandering stopt niet bij de grens.” Precies. En dan wordt het weer wat moeilijker om het hoofd boven water te houden.


Beeld: Boven water, Henk Hofstra, 2010.

vrijdag 25 augustus 2017

Groene mol; Noordoostpolder aan de glasvezel (slangen 25)



Bij een put staat een man. Hij trekt wat aan de groene draden om hem heen.
Een kilometer verderop staat weer een man. Hij is bezig zijn boeltje in te pakken.
“Mag ik wat vragen,” het antwoord denk ik al te weten, “waarvoor zijn die kabels?”
De man antwoord: “Voor glasvezel.”
“Hoe gaat dat dan?” ga ik door, want ik zie de groene glasvezeldraad verdwijnen in een roze slang, maar begrijp het niet meteen.
“Dit is nieuw,” zegt hij in gebroken Nederlands, maar trots, “de draad wordt een kilometer ver onder de grond geblazen door dit apparaat.”
Het is nauwelijks voorstelbaar. Ik moet aan een mol denken, maar laat het achterwege om te zeggen: “als een groene mol.”
Iets verderop staan mannen als vanouds een sleuf dicht te gooien. Maar ze zijn ook daar onder de weg doorgegaan zonder een spoor achter te laten.

donderdag 24 augustus 2017

Tuin van Bret, meer dan druiven alleen

Er staan zeecontainers waarin mensen werken. Daaromheen druiven die inmiddels ingepakt zijn in netjes. (Bananen groeien in blauwe plasticzakken, druiven blijkbaar achter gaas.) Je zou kunnen denken dat achter de hoge hekken een kleine stadswijngaard bestierd wordt. Even maar, want daarvoor is het er te druk.

Het is ook een kantorencomplex, gelegen op een ideale plek in de stad: vlak bij de rondweg en Station Sloterdijk. Het zal wel duur zijn om er te werken. Of heeft de stad de hand over het hart gestreken voor deze ondernemers? Het oogt alvast niet vriendelijk met de hoge hekken en de verboden toegang artikel 461 WvS bordjes en spandoeken met nog meer verbodsteksten.

Als ik ga kijken op de site van de Tuin van Bret dan lees ik daar hipstereconomieteksten die voelen alsof levende palingen je maag in glibberen:

De Tuin is circulair, innovatief en continu in bedrijf. Een maximale impuls voor en door creatieve ondernemers, met een minimale footprint.”
Veel architecten huizen er en Thomas Boonstoppel. Boonstoppel heeft de naam voor een roman, maar een functie waarmee je niet naar een plaats in de literatuur, maar in de Quote solliciteert: ENTREPRENEUR HOSPITALITY & ECOMMERCE. Aan de naam kan hij niets doen; die heeft hij gekregen. De functie heeft hij zelf gekozen.

Op 7 september wordt de boel officieel geopend. Je kan er dan geblowtorchde steak eten. Ben ik verzuurd als ik denk: doe hem mij maar gewoon rood en in de roomboter gebakken met een beetje peper en zout. En dan gewoon lekker bruin en niet aanstellerig gekarameliseerd. Of liever nog: bedenk een vegetarische lokker. Dat verwacht ik als je zo hoog circulair met geringe voetafdruk van de toren blaast.

Nawoord: Op 5 november heeft het VPRO-programma Tegenlicht een  uitzending over de stad. De Tuinen van Bret komen er in voor. De hippe ondernemers hebben een contract voor 10 jaar en moeten dan weer verkassen. Ze zijn zogenaamde lokhipsters, die een plek levendig en aantrekkelijk moeten maken voor investeringen. De geringe voetafdruk is er dus om een grotere mogelijk te maken. Hoe erg wil je jezelf voor de gek houden.

woensdag 23 augustus 2017

Hielspoor






Rare dag. Emailprogramma kreeg een aanpassing. Daarna werkte het niet meer. Duurde even voor ik het weer aan de praat had. Van lezen - los van wat ik routinematig iedere dag verwerk - is vandaag niets gekomen.

Eten koken en naar het strand. Dat blijf ik doen op woensdag. Iets moet de klomp pijn in mijn lijf compenseren. Het doortrappen en zeewater doen dat. Houd ik mezelf voor. Hoewel met mijn hielspoor kom ik amper het duin over.
 
Moet nog regelmatig aan een opmerking van een oude oom van eerder deze maand denken: 'Op je uithoudingsvermogen' op bezoek zijn. Hij bracht het met veel humor. Maar het betekent dat zo'n bezoek zich wreekt de volgende dagen. Niet meer op bezoek  of geen risico's meer nemen doet dat ook: dan blijf je alleen.  
 
Alleen trap ik, maar dan vind ik het meestal niet erg. De schoonheid delen zou soms fijn zijn, maar steeds blijkt dat mijn schoonheidsgevoel lang niet altijd dat van de ander is. Vandaag zag ik heel veel fietsen bij het duin. Kortom prachtig weer waar mensen van kwamen genieten.



Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén daarvan plaats ik hier.

dinsdag 22 augustus 2017

Langs de kustlijn




Het was begin augustus. Ik maakte een foto langs de rand van het strand in de richting van Zandvoort met mijn pocketcamera van net iets meer dan € 100. Zelf stond ik net voorbij Langvelderslag. 5½ Kilometer verderop maakten twee vrouwen een zelfportret. Pas thuis op het scherm van mijn computer zag ik de bekende houding. Ook vandaag zijn er vast weer twee mensen die samen op een plaatje komen, gemaakt met een gsm. Ook vandaag worden er vast en zeker weer mensen vastgelegd zonder dat ze er zelf van weten.

maandag 21 augustus 2017

Peddelen door zand

Freedom forward; monument Engelandvaarders, Jurriaan van Hall, brons 2017
De kunstenaar heeft iets met veel betekenis gemaakt en vervolgens afgewaardeerd door zijn brons een naam te geven: freedom forward, monument Englandvaarders. Daarmee werd het geplaatst in een specifiek kader. Het is een beeld om hen die in 1940-1945 de oversteek naar Engeland waagden te herdenken. (Ik kan het niet helpen, maar ik zie dan ook meteen mensen die elders in wrakke bootjes of zelfs zwemmend dictaturen, ondragelijke oorlogen of armoede ontvluchtten.)

Peddelen door zand kan ook overdrachtelijk gebruikt worden voor vooruit willen, maar dat niet of slechts met de grootste moeite bereiken. Dit kan persoonlijk worden opgevat in werk, of verderkomen met het overwinnen van ziekte of tegenslag. Maar het kan bijvoorbeeld ook politiek worden gezien. Roeien door zand, hoeveel socialisten proberen geen water te zien in kleine sprankjes hoop (de aanhang van Sanders of Corbyn), protesten tegen rascisme en voor vrede?

De verschillende betekenissen bij het beeld hebben wel iets gemeen: vooruit willen gaan naar een betere toekomst voor jezelf en/of allen om je heen.

zondag 20 augustus 2017

Plasticsoep

 
 
Daar gaat hij. Je ziet hem nog net op de top van een golf. De dag is voorbij. Ze heeft er leuk mee gespeeld. Even niet opgelet. Er kwam een mooie witte zwanenveer voorbij blazen. Ze draaide zich te laat weer om.

De gieter maakte een reis van het strandje van Urk naar Laaxum en dan naar Medemblik. Nu is hij verkleurd weer bijna terug waar hij begon. Nog helemaal heel is hij op de IJsselmeerdijk van Flevoland gewaaid. Om precies te zijn bij de tiende grote windmolen van de rij van 28 die daar staat. Aan de overkant zie je de stuwwal waarop Urk ligt.

Met een flinke zuidenwind zal de gieter terug het IJsselmeer inwaaien. Het streven is om dan via de Waddenzee aan een reis om de wereld te beginnen met de zeestromen en wind mee. Hij kent het verhaal van de speelgoedeendjes die deze reis ook maakten. (Ja wie niet.) Een prachtig avontuur. Hij kan niet wachten.

zaterdag 19 augustus 2017

zelfbediening


Zelfbedieningsvoet- en fietsveer Over De Lende bij Wolvega Voor de fietsers bij knooppuunt 75 Het is flink draaien om hem naar de overkant te halen. Bijna vier minuten deed ik erover om hem aan mijn kant te krijgen en toen nog terug.

vrijdag 18 augustus 2017

KPN onder de grond (buizen 24)

 



Het begon om verschillende redenen, dit buizen, pijpen en slangen verzamelen, maar dat er vanalles onder de grond verdwijnt was er wel een van. Hiernaast wordt een nieuwe wijk aangelegd. Zo'n wijk voor de bovenmodale (het gaat hier om inkomen en soms ook houding) mens.

Waarschijnlijk komen er veel thuiswerkers, cultuurliefhebbers en globetrotters. Dat zijn allemaal mensen met behoefte aan veel bandbreedte voor communicatie via Skype met vrienden overzee of de beheerder van het winterhuis op Bali; het binnenhalen van de laatste Jim Jarmush of het volgen van de opera in het Scala te Milaan; om te vergaderen, te zoeken, mailen of TV-gemist te kijken; of het signaal van de bewakingscamera's door te geven.

Het is een gemiste kans dat de overheid deze service aan de burger van nu niet is gaan beheren. Dat was waarschijnlijk efficiënter, goedkoper, service gerichter geweest en zou beter zijn uitgerold.

donderdag 17 augustus 2017

Japi, de rode kater


“Ik ben niks en ik doe niks. Eigenlijk doe ik nog te veel.”

Japi in de De uitvreter van Nescio.



woensdag 16 augustus 2017

Glimlachen is een keuze



Armen en benen gebruind en licht gespierd; korte broek aan en vrolijk gekleurd hemd zonder mouwen. Buikje niet zichbaar en gezicht verborgen achter golfcapklep.  

“Nou ja een stuk ...” zegt een vrouw die hem tegemoet fietst tegen haar fietsvriendin als ze vlak langs gaat.

Ja een grijze baard, uitgroeiende kunsttand en mondhoeken die omlaag wijzen (een omgekeerde glimlach noemt zijn neefje dat). Hij kan er nog om lachen.

Een heel mooi citaat van deze zomer kwam van Taylor Phinney: “Smiling is a choice.” Of het helemaal waar is … maar het voelt wel goed.

Phinney is een wielrenner en deed zijn uitspraak in de bolletjestrui aan het begin van de Tour de France. Hij reed de wieleronde uit en eindigde als 159ste.

“Heeft u al gezwommen?” steeds meer mensen kennen me daar waar ik dit stukje schrijf onderaan het duin. Voor je het weet praat je over een reisje naar IJsland en de Eyjafjallajökull. “Het is er 13 ºC,” zegt de man. Hij gaat een lang weekeind met zijn zoon.

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén daarvan plaats ik hier.

maandag 14 augustus 2017

Grote plantenbakken

Aan het Wylermeer eet ik een banaan en zit op de rand van een oude stalen roeiboot. Zo'n boot die wordt gebruikt door kleine binnenwatervissers, hengelaars en mensen die je professionele recreanten zou kunnen noemen.

De boot wordt niet meer gebruikt. Aan de waterrand gezonken. Er zwemt een kikker naast en aan de andere kant zit een waterjuffer.

De boot is de reden dat ik vijf dagen later deze 'jeep' (met kenteken DV-05-02)
op de foto zet. Hij stond in het bos naast een fokkerij. Het was niet ver van Ruurlo maar waar precies? Geen idee.Maar als plantenbak doet hij het goed.

zondag 13 augustus 2017

het perfecte leven




De zon schijnt. De Waal stroomt voorbij. De helling heeft een ideale schuinte om tegenaan te liggen en te lezen.

Waarom leest iemand op zo'n ideale plek, 'Mijn niet zo perfecte leven,' van Sophie Kinsella, vraag ik me af. Voor 'n dergelijke situatie is het juist bedoeld, lees ik in een bespreking:
“Laat het regenwolkje op de kaft je niet afschrikken, dit is absoluut een zomerboek dat je zeker mee wilt nemen als je naar het strand, de hangmat of welke plek in de zon dan ook gaat. Het verhaal is dan misschien niet literatuurprijs waardig, maar dat is bij dit soort boeken ook helemaal niet van belang.”
Het boek gaat over schone schijn in de wereld van de sociale media, over bazen, liefde en is soms wat ongeloofwaardig en tenenkrommend.” Maar de zon, de Waal en de helling maken veel goed. 

Nu vraag ik me alleen nog af of ik deze foto wel kan plaatsen op een blog.

De vrouw ligt daar en wieweet leest ze dit boek wel omdat ze sociale media en het gebruik ervan bestudeerd. Of ze wilde in de zon liggen, niets doen kan vervelend zijn en de 'The Ministry of Utmost Happiness' van Arundhati Roy bijvoorbeeld is veel te zwaar voor de lome warmte. Of ze is moe en pakt daarom een niemendalletje, waar ik voetbal zou gaan kijken of een op de telefoon zou spelen.

Weinig mis mee, ook niet met plaatsen.

vrijdag 11 augustus 2017

Lozingen (pijpen 23)



Nee, ik denk niet een misstand op het spoor te zijn: een illegale lozing van afwaswater of spoelwater van de WC. Dat zo'n buis uit een bouwkeet in de vrije ruimte loost viel me wel op, maar dat komt vanwege mijn preoccupatie met het verschijnsel pijp. Qua lozingen zijn er wel erger zaken te vinden,

donderdag 10 augustus 2017

Voetveer Beuningen - Slijk Ewijk


Over de Waal (28/7/17) Voetveer Beuningen - Slijk Ewijk Bemand door 12 vrijwilligers (2 per shift)

woensdag 9 augustus 2017

Weten is eten



Kan ik dit eten,” vraagt een vrouw. Aan de waterlijn ligt blaasjeswier, riemwier en dunner riemwier. Ik durf het niet te zeggen. Voor beide zijn er recepten. Dus eetbaar.

Aan de andere kant van het duin ligt een vlinder op het pad. Veel leven zit er niet in. “Die leven toch maar een dag,” zegt een man die me foto's ziet maken. Ik weet het weer niet en zeg het thuis op
te zoeken. Daar vind ik dat de grote beervlinders overdag uitrusten.

Wel herken ik de watermunt en pluk wat voor in de stoofschotel van volgende week.



Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén daarvan plaats ik hier.

dinsdag 8 augustus 2017

Un bateau electrique

Drielse Veer, tussen Doorwerth en Oosterbeek over de Nederrijn. 

 "Un bateau electrique," zeiden de Franse passagiers verbaasd.⇩  
"U zit al de hele tijd," zeiden twee Nederlandse domoren toen ik vroeg of ik ergens mocht zitten alsof je daar voor de lol om vraagt.  >

vrijdag 4 augustus 2017

Aansluitgat (Riool)buizen 22



Ja wat heb je aan een rioolbuis als er geen aansluitingen zijn voor de lokale afvoer. Hierbij keurig prefab aangeleverd.

woensdag 2 augustus 2017

Dokter Wagemaker en de Texelstroom

Dokter Adriaan Wagemaker was de Texelse huisarts en tevens oprichter van TESO (Texels Eigen Stoomboot Onderneming), 1863-1933).

Hier het autodek van de Texelstroom.

dinsdag 1 augustus 2017

Feng de Hai


"Wat een groot schip," zegt een fietser met volgepakte tweewieler bij de pont van Buitenhuizen, "ik maak een foto." We moeten wachten tot eerst het ene en dan het volgende schip voorbij is. Alle tijd voor een praatje en plaatje.

Hij is uit Leiden onderweg naar Heerhugowaard om zijn fiets te testen voor een tocht Zuid-Engeland-Wales via Calais.

Het schip uit Hong Kong en is er ook geregistreerd. Het vervoert bulk. Als ik het vijf dagen later opzoek is het al onder Brighton. Bijna alsof het de fietstocht al aan het verkennen is.