Op de trap

Buurtbewoners luisteren naar ideeën voor dijkpark op verkeerstunnel.

Zoetekoeksdozeke

Gisteren speelde mijn zoon toneel in de school waar ik van 1984 tot 1987 op de avondschool zat in de Voormalig Stadstimmertuinen. Het stuk werd in het toenmalige geschiedenislokaal opgevoerd.

Zelf heb ik meer herinneringen aan de kantine waar we onze rapporten kregen. Die gooide ik gelijk weg, omdat het in het leven niet om cijfers draaide. De andere ruimte om aan terug te denken was het lokaal van Nederlands. Door de lerares werd ons aangeraden na school in het café wat te gaan drinken. Het werd een mooie tijd.

Toch ging ik via dat lokaal weg als querulant. Ik verweet mijn medeleerlingen consumentisme. Waarom? De lerares vroeg ons in het derde jaar een gedicht mee te brengen voor het begin van de les. Eigenlijk waren er maar twee leerlingen die dat deden. Ik en iemand die in dat jaar naar Spanje vertrok om daar als au pair te gaan werken en die ik miste. Ik las Berceuse Nr. 2 voor van Paul van Ostaijen, een gedicht dat ik nog steeds mooi vind.

Slaap als een reus
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
doe de deur dicht van de doos
Ik slaap

Of deze zwoele versie:



"Waarom dit gedicht," vroeg de lerares. "Omdat," zo begon ik als een echte gereformeerde van de donderpreken, "mensen die op het volwassenen onderwijs zo weinig eigen initiatief laten zien niets anders waard zijn dan een nonsensgedicht." En verdween vervolgens van school. Zo haalde ik nooit mijn diploma.

De lerares belde me later nog eens op. Ze was zelf gestopt. "Ik ben de reclame ingegaan," zei ze. "Dat zal je wel een verkeerde keuze vinden." Ik zei dat je daar misschien wel meer creativiteit kwijt kon dan op een school. Later kwam ik haar naam tegen als eindredacteur van een allerminst commercieel boek. Gisteren liep ik opeens weer rond in de Amsterdamse Avondschool.

Reflectie en schone schijn

Wat recht is, zijn de lijnen van de Kamer van Koophandel. De lijnen van de rechtbank zijn verwrongen. Maar zou het Paleis van Justie zo mooi spiegelen als de KvK, dan was dit net andersom.

ieder jaar opnieuw ...

... en toch steeds weer mooi

Patroonloper

't Regent Stranddagen

Onderweg een spat, maar aan de kust stralend blauw. Ruim een uur heen. Ruim een uur terug. Weer een beetje fris.

Boeken en Weldoeners

Het is een van de vijf Amsterdamse boekhandels waar ik regelmatig kwam. Steeds minder dat wel, want online bestellen, is veel gemakkelijker. Maar boekenbonnen zijn er nog steeds en die gaan naar de boekhandel.

Scheltema is gered door multimiljonair Boudewijn Poelmann van Novamedia: "Via investeringen in media willen we burgers betere toegang geven tot informatie," zegt Poelman tegen eht Parool. "Als Amsterdams bedrijf hadden we toch het meeste met Scheltema, maar dan het Scheltema zoals het vroeger was." 

Maar helemaal gered is en helemaal terug naar vroeger gaat de winkel niet.Want het pand wordt vermoedelijk verkocht en de winkel - die daar zit zo lang ik me kan heugen - moet naar elders verkassen.

Sensor schoon in 10 stappen

Wat een rommeltje. Op iedere foto die ik met enig tegenlicht maak verschijnen stofjes en strepen. Die zitten niet op de lens, maar op de sensor. Je kan dit eenvoudig verwijderen in de volgende stappen (die ik overnam van ajb{log}). De aanwijzingen zijn voor een EOS 1100D, maar gelden vermoedelijk alle recente Canon spiegelreflexcamera's zonder automatische reinigingsmogelijkheid.

Je moet eerst een bomb-like spuit aanschaffen (zie foto):

1) Laad de batterij helemaal op.
2) In het menu van de camera naar "handmatig schoonmaken," de spiegel zal zich dan sluiten. (Zet de camera op P, druk op menu. Je vindt die optie dan onder het tweede gele icoontje.)
3) Haal de lens van de camera.
4) Blaas lucht op de sensor. Zorg dat je de hem zelf niet raakt.
5) Zet de lens terug op de camera.
6) De camera uitzetten.  Dan klapt de spiegel weer terug.
7) Maak een scherpe foto van een wit, vlak en schoon oppervlak.
8) Zet de foto op je computer en kijk of er nog steeds stofsporen te zien zijn.
9) Als dat niet zo is ben je geslaagd. De sensor is schoon.
10) Zijn de strepen en stofjes er nog wel dan weer bij 2 beginnen.

Succes!

Satie for Louis

Het eerste stuk, men go their ways van Ton de Leeuw, heb ik nauwelijks gehoord. Het was onrustig druk in het Veem bij het Toets des Tijds concert van vanmiddag. Het tweede was Klavierstuck IX van Stockhausen. Muziek als wegsterevende hamerslagen op een scheepswerf. De in de jaren tachtig gesloten NDSM-werf, aan de overkant van het IJ, is vanuit de zaal  zichtbaar. Dus dat komt goed uit.

Daarna nog een een werk van Stockhausen: Natürliche dauern, X. De kleine hoge noten doen me denken aan legosteentjes die een trap afrollen. Af en toe – en steeds vaker – komt er een zware noot tussendoor. Beide werken worden gespeeld door Anne Veinberg.

Ze speelt ook de Trois Gnossiennes van Satie, waarop speciaal voor Louis Andriessen een ballet is gemaakt door Beppie Blankert. Het heet Satie voor Louis. Het wordt gedanst door drie danseressen van de Opleiding Moderne Theaterdans, van de Amsterdamse Hoge School voor de Kunsten: Loraine Dambermont, Noora Hannula en Susan Hoogbergen.

Na de pauze Le Sacre du Printemps van Stravinsky voor twee piano's. Veinberg krijgt gezelschap van Daan Kortekaas, student bij Marcel Baudet. Hij zal op het stuk afstuderen. Het was drukker en daardoor minder intiem. Maar ook weer een mooie middag en dat vlak om de hoek. Een bordje SSSSST voor de bezoekers van restaurant BAK dat ook op zondag open is, zou geen kwaad kunnen.

Aan 't strand

"Martin doet de binnenplanten"

De uitspraak kan twee betekenissen hebben:

1) Tja het is wat uitbundig, maar ik ga er niet over, of
2) Ja lekker uitbundig en mooi zoveel planten.

De betekenis hangt af van de bezoeker. Zij denken vaak dat de vrouw in huis er voor zorgt, maar ik ben opgevoed in een huis waar nooit genoeg planten waren. En ik houd daarvan.

Lekker groen. Lekker lente.

Knijpers

Je kan er iets mee hebben; de houten knijpers aan de lijn. Tenminste ik heb dat. Af-en-toe een plastic exemplaar mag ook, maar hout heeft de voorkeur. Er zijn meer van die foto's (ik zal ze er later bijzetten).

Zwarte Zee

Zwarte Zee in de haven van Maassluis eind jaren vijftig.

Bootje waarop mijn vader voer. Nagebouwd en geschilderd door een enthousiasteling. Het staat in een onderdekse hut van de Hudson in Maassluis.

Op zijn 2e reis liggen ze in Lisabon alsw ze opgeroepen worden om naar de Zuid-Atlanische Oceaan te gaan. Daar ligt de W. Alton Jones met een gebroken schroefas. Het 250 meter lange schip heeft 68.000 ton olie aan boord.

Destijds haalde dergelijke avonturen de krant:

Lekker feestje

Fossielen in Amsterdam

Voor iedereen te vinden. Af en toe naar beneden kijken. Brachiopoden in de stoeprand van Iers hardsteen. "De helderwitte fossielen zijn een paar centimeter in doorsnede en halvemaan- of cirkelvormig. De Latijnse naam Brachiopodae betekent ‘armpotigen’, vanwege de tentakeltjes waarmee de schelpdieren het voedsel naar binnen leiden. De schelpen bestaan uit een grote en een kleine klep en zijn dus niet (zoals mosselen bijvoorbeeld) symmetrisch. Vandaag de dag zijn er nog zo’n 300 soorten brachiopoden bekend," lees ik op kennislink.

Kalkoven

"Daar staat een kalkoven," gaat het door mijn hoofd als ik langs een exemplaar in Katwijk rijd. "De laatste in Zuid-Holland," staat op een bordje.

Ik vraag me af waarom ik hem herken. Vast al eerder in een andere provincie gezien. Ze staan ook in het openluchtmuseum van Enkhuizen. Maar daar ben ik een eeuw niet meer geweest. Maar zijn ook te vinden in Huizen naast de havenmonding. Daar ga ik wel regelmatig langs. Vandaar.

Puttenzuiger

Een tijdje geleden plaatste ik op facebook een foto van een puttenzuiger. Nostalgische gevoelens bij de muffe stank uit de jeugd. Deze week zag ik er een in mijn eigen tijd, in mijn eigen tijd. Weinig nostalgie, wel tatoes en efficiëntie.

Heks aan de gracht

Er zijn ramen daar ga je jaren aan voorbij. Opeens zie je iets vreemds.

Wie brouwt hier toverdrank?

Na nieuwsgierig gluren gaat het vermoedelijk om purfum.

Lekker lente in Mokum

Past niet

Ja daar sta je dan, met je goede gedrag. Ik herinner me de wel-passende cartridges van het plaatje nog. Sterker nog; ik kon maar amper afstand doen van die inkjetprinter waar ze inzaten. Deze vuilnisbak is net als ik, ook niet erg bijdetijds.

Wie gaat de scholieren interviewen?

"Wisten ze wel dat er een school naast het park lag," vroeg mijn zoon ongelovig.
"Ja hoor, maar GroenLinks wil alle auto's onder de grond. Dat is een dogma. Dus ook als er een oud en door de vele dikke bomen sfeeervol en mooi chill parkje naast ligt gaat dat op de schop. De auto's zijn dan van de straat, dat is dan de winst bij alle verlies."

Bok op waterweg

Hij lijkt wel gemaakt van lego. Maar deze Matador 2 kan zestig volwassen olifanten (400 ton) in een keer bijna dertig meter ophijsen.

150 miljoen jaar

De tijd versteende leven. Deze ammoniet (inktvis met een harde schaal) leefde 150 miljoen jaar geleden in Madagascar.
(foto gemaakt bij Stenelux in Amsterdam)

Geef mij maar Amsterdam

Als ik een politiekprogramma voor Amsterdam mocht schrijven dan kwamen de draaiorgels daar in het cultuur deel voor. Voor elk bestaand en al uitgebaat orgel zou een loon worden betaald (120% minimumloon). De busjes rammelen dan voor onderhoud en vernieuwing. Er zal wel een regel zijn dat het niet mag, maar overal valt een mouw aan te passen. Niet omdat ik van die muziek houd, maar omdat het bij Amsterdam hoort en dit niet mag verdwijnen. Ik heb nog wel meer ideeën, maar die komen later nog wel eens.

meisje, fiets en hond in mandje

Nee ik wil me als amateur niet vergelijken met de fotograaf die uitblinkt in meisjes en huisdieren  in het verkeer. Maar waarschijnlijk was het wel door zijn foto's dat ik deze maakte.

Mooie stad achter de duinen

Dit weekend lekker weer. Bij Kijkduin (je gaat er pardoes Haags van klinken) werd gisteren het strandpaviljoen al weer opgebouwd.

Strand

Vis uit het IJsselmeer

Er zwemmen alleen nog kleine visjes in het IJsslemeer. Momenteel presenteert burgemeester van Schagen Marjan van Kampen het Masterplan IJsselmeervisserij aan de beroepsvissers. Mogelijk komt de vistand weer op orde als die drie jaar lang de netten niet uitzetten. De doodsteek voor veel vissers, maar in het belang van vis en de dieren die daar van leven en drie jaar is mogelijk te kort.

Onder de bogen

Utopisten niet mee naar het strand

Wel een mooi beeld: broodtrommel en boek op de bagagedrager. Wat wil je nog meer? Een appel en een flesje water, maar die waren mogelijk mee naar het strand. Ik keek alleen vluchtig naar de titel en schrijver. Het was niet gemakkelijk te lezen en ik liet het erbij. Leuke foto: klaar.

Mooie titel wel, De utopisten van Louise O. Fresco. Zonder utopieën geen vergezichten op waar het heen moet met de wereld. Ik zoek iets op over het boek en lees: "Een genadeloos en tegelijk ontroerend portret van onze tijd, en van de betekenis van vriendschap, loyaliteit en vertrouwen." De lezer moet om daarvan bij te komen blijkbaar in de golven staren.

De Michiel die ik tegenkom in de samenvatting doet me denken aan Diederik Samsom, maar een recensie stelt dat Joschka Fischer er model voor stond. Doet er niet toe; alle drie hebben ze hun hun bevlogenheid verloren en hebben die ingeruild voor een meer dan pragmatische houding. Jammer dat ik niet kan zien wat er op die boterhammetjes zit.

Piet Potlood

In de wijde omgeving kan je 'Piet Potloot' in de Weije bij Fietsknooppunt 55 zien staan. Normaal gesproken zou ik er langs gereden zijn. Nu stond de deur open en ik hoorde van binnen galmende stemmen uit de watertoren komen. Een opa, vader en twee kleindochters kregen van een medewerker van Oasen toeristische informatie.

Ik glipte naar binnen en maakte een foto van de reusachtige ruimte. "Niet zo hermetisch afgesloten, zoals tegenwoordig mogelijk is. Maar we houden de boel goed schoon." Langs de kant van ruimte staan stofzuigers om die woorden kracht bij te zetten. Insecten worden bestreden. Het water moet schoon zijn, dat is waar alles om draait en op een dode wesp uit de kraan of nog erger overgebrachte besmetting, zit niemand te waachten.

Op 17 maart komt de watertoren in een programma van RTV Utrecht. Die wilden een werkend exemplaar in beeld. Toch zal ook deze over een paar maanden uit dienst gesteld worden. Als ik de medewerker vraag of hij dat jammer vindt, krijg ik een ontwijkend antwoord. De dag ervoor is hij drie keer de smalle trappen op een neer geweest. De toren is 57,65 hoog. Dat verklaart het, vermoed ik.

Als ik vraag hoeveel vloeren er in de toren zitten, snoert de vader me de mond: "buiten staan borden." Zijn kleindochters gaan samen met de watertorenman op de foto. Zelf neem ik het pad naar punt 53 (de directe route staat niet op planjeroute.nl).