Mooie titel wel, De utopisten van Louise O. Fresco. Zonder utopieën geen vergezichten op waar het heen moet met de wereld. Ik zoek iets op over het boek en lees: "Een genadeloos en tegelijk ontroerend portret van onze tijd, en van de betekenis van vriendschap, loyaliteit en vertrouwen." De lezer moet om daarvan bij te komen blijkbaar in de golven staren.
De Michiel die ik tegenkom in de samenvatting doet me denken aan Diederik Samsom, maar een recensie stelt dat Joschka Fischer er model voor stond. Doet er niet toe; alle drie hebben ze hun hun bevlogenheid verloren en hebben die ingeruild voor een meer dan pragmatische houding. Jammer dat ik niet kan zien wat er op die boterhammetjes zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten