Op het basalt

De fles ligt ongebroken op het basalt van de dijk die de Flevopolder beschermt tegen het IJsselmeer. In het voorbijgaan zie ik een briefje achter het glas. Stop. Draaien. Fles open. Briefje eruit. Ondanks het vieren van een gouden huwelijk minder romantisch dan ik had gehoopt. Geen:

“Hallo ik zit hier op een eiland in de tropen en wil gered worden 19.267275-158.965652, regards, Scarlett Johansson,” of

“Wij zijn een broer en zus van 10 en 12 jaar en wonen buiten Creil, dicht bij de dijk en iedere laatste vrijdag van de maand gooien wij een fles in zee. Schrijf ons: Harm en Anja Piek, Noordermeerweg 17, 8312RA Creil.”

Nee het is een wens van vrienden tussen aanhalingstekens uit Noord-Limburg.

Boksdoorn (Lycium barbarum)

Een plantje om mee uit te kijken. Je hart gaat er van stuiteren. Op een site met giftige planten vind ik het volgende:

"De hele plant is dodelijk giftig met stofjes als atropine en dat levert u maag- en darmstoornissen, neurologische problemen en hartritmestoornissen op. Uiteindelijk kan een vergiftiging zeker fataal zijn voor mens en dier. Een plant om met een boog om heen te lopen, zo zou je denken en je zult hem zeker niet als heel gezond willen betitelen. Dat klopt, maar daar weet de commercie wel raad mee. Want die geven zo’n dodelijke plant gewoon een andere naam en vertellen de onwetende consument vervolgens dat hij werkt tegen allerlei lichamelijk ongemak."

De mooiste dag van je leven

Daar zit je dan. Achter je rug is de fotograaf druk bezig met het schieten van plaatjes van bruid, bruidegom en bouquet. Jij zit op een hoekje. Prachtige kleren heb je aan. De Ooohs en Aaaahs waren niet van de lucht. Zoooo lief ben je. Je denkt mijn tijd komt nog. Je weet nog niet dat ook van de bruid wordt verwacht dat ze ZOOOO lief is. Ook als ze thuis komt van haar werk - noodzakelijk om de hypotheek af te lossen - de boodschapen nog moet doen, een maal op moet tafel zetten en dan ruimt hij de vaatwasser in. Jij mag hem leegruimen voor het naar bed gaan. En je moet blijven lachen.

Zo zou het kunnen gaan. Het zomernummer van Opzij (dat ik onlangs van voor tot achter las) gaat voor een groot deel over vrouwen die het redden. Het is niet voor niets dat dit tijdschrift zich niet meer richt op feminisme (maatschappij verandering) maar op de individuele ontplooïng van de vrouw (emancipatie). Voor mannen is zo'n blad er niet.

Geniet van je dag.

Groeten uit Argentinië

Gladiolen bollen groeien beter als ze geen kracht hoeven te geven aan de bloemen. De mannen met hoeden snijden daarom met kromme ruggen het groen weg.

Zelf heb ik wel eens in een natte en koude decembermaand met de hand de bollen geoogst, omdat voertuigen het land niet meer opkonden. De directeur van de landbouwschool, waar ik op zat, stuurde ons een paar dagen naar Kruisland om daar te helpen. We kregen koffie/thee en een soort vrijwilligersvergoeding.

Ik herinner me vooral de mooie fietstocht er naar toe, die liep via het Bovensas (waar Marijntje Gijsen is opgenomen). Nu is de Blauwe Sluis opgeknapt en aangeharkt, destijds straalde het ruige pré moderne tijden uit.

Geraas en geruis

Denk je deze plek in zonder geraas.

Want wat je hoort is niet het geluid van de zee. Het is de eindeloze stoet auto's die zelfs nu - om tien uur in de nacht - van plaats A naar B trekt en dan weer verder.

Wat verdwenen is, zijn de geluiden die de nacht aan de Amstel al eeuwen geleden maakte. De plons van een vis die terugvalt in het water, de roep van een uil en de kreet van een meerkoet. En nog veel meer.

Luister je goed dan hoor je ze nog en dan besef je pas tegen welke prijs het blik over de wegen raast.

En echt: ik weet dat dit de strijd van een Don Quichotte is. De automobilist is niet te stoppen. De mens raast, vervuild en verlicht zijn nacht en heeft schijt aan de rust en de natuur. Dit staat los van het storten op de rekeningen van Green Peace en Natuurmonumenten. De autobilist zit altijd met een goede reden in een karretje en niet in de trein.

Doornappel

Giftig platje waaraan allerlei duivelse bijnamen hangen. Het zou door heksen gebruikt zijn in een zalfje waar ze bezems mee lieten vliegen, de plant bevat hallucinaire stoffen (wat deze fabel mogelijk verklaart). De appel zou het restant zijn van een echte appel, waarom heen zich na de zondeval de slang in het paradijs kronkelede. Van de appel bleef weinig over, maar van de slangentanden des te meer. De gifstoffen zijn dodelijk. Vooral in witte variant aanwezig.