Boven mijn
bureau hangt een draakje. Ik kocht het jaren geleden in en Chinese
winkel in Bangkok en noemde het Boemibol. Dit naar de koning die op
13 oktober van dit jaar stierf.
Over koning Buhumibol mocht in Thailand bij leven niet
gedebatteerd worden op
straffe van 15 jaar cel. Enige
jaren geleden schreef Paul Handley toch een biografie over de koning. Handley had zijn sporen verdiend als redacteur bij de Far Eastern Economic
Review, sprak vloeiend Thai en studeerde 12 jaar om het te schrijven.
Het Thaise koningshuis probeerde de publicatie van de The King Never
Smiles te voorkomen en verbood verkoop in Thailand en blokkeerde sites waar het op verkocht werd. Het boek stelde de rol van de al jaren zieke
koning aan de orde en zijn problematische onvoorbereide opvolging. Ontoelaataar.
 |
| van wiki over het boek |
De
koning bleef een instituut verheven boven de kritiek voor velen. Ook buiten Thailand. Duncan McCargo
recenseert Handley's boek en stelt niettemin: “The
sections of the book that will most disturb attentive Thai readers
are those focusing on the extensive business activities of the royal
family through the asset-rich Crown Property Bureau. While preaching
a homespun philosophy of the ‘sufficiency economy’, the King owns
the freeholds of many of the prime Bangkok locations leased to
leading real-estate developers and shopping mall proprietors. The
King Never Smiles is not on sale in Thailand and has never been
openly discussed in the Thai media, although numerous copies are
circulating privately among the Bangkok intelligentsia. Conversations
about the monarchy will never be quite the same again.”
Handley
stuurt op 13 oktober meteen een stuk naar de New
York Times, waarin hij onder andere aangeeft dat de Koning het
belang van een optimale relatie met de (regelmatig 'n coup plegende) militairen
hoger schatte dan de democratie. “Hij liet Thailand achter zoals
hij het aantrof, in de handen van corrupte en bekrompen generaals die
heersen zoals ze willen. Dit ten koste van de bevolking, waar de
koning zo van hield.”
Het vrolijke droevige draakje
Boemibol blijft hangen en mij herinneren aan de mooie rustige drukke
stad langs de rivier. Zelfs nu de koning, waar het naar genoemd is, er
na 70 jaar troon niet meer is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten