Zeemeerminnen in Noordwijk

Noordwijk heeft wat met zeemeerminnen. Op nog geen 100 meter van elkaar zie ik er drie. 'Zeewijven' doen van alles; laten jonge mannen en zeelieden verdrinken, ze vervloeken steden, ze worden verliefd, sterven zelf door onvervuld verlangen naar de zee en nog zo wat. Kijk er de sagen maar op na.

Midden en onder (bewerkt) voor strandpaviljoen
de Zeemeeuw

Terug naar Noordwijk.Op het internet lees ik dat er in 1962 plannen waren twee meerminnen met waterspuitende vissen in hun handen op het plein te plaatsen. Dan waren er nu vijf in dat kleine stukje badplaats geweest.

De dame met de wapperende haren is een tweede versie van hetzelfde beeld. De eerste, uit 1962, werd aan Noordwijk geschonken in 1987 en vervolgens gestolen uit de duinen in 1994.  Peter Gelencsér (3 augustus 1936 - 7 april 2014), een Hongaarse vluchteling -- die kort in Nederland verbleef -- en de beeldhouwer ervan, was eveneens zoek en werd uiteindelijk gevonden in Perth, Australië. Hij maakte op basis van illustraties, herinneringen en nieuwe gedachten een volgende meermin met ander karakter. 

Ik lees in het Leids Dagblad over nog een zeemeerminnenbeeld. Dit werd in 1963 aan Hotel ter Duin geschonken. Het is van Gerda Rüter. Ik ben wel benieuwd. In 1992 laat Lucette Bletz, toenmalig balletschoolhoudster in leiden, een zeemeerminnenbeeld van haar zien. Het ademt de zee zelf.

Het tweede beeldje dat ik fotografeer staat voor strandpaviljoen de Zeemeeuw. Maakster onbekend. Zelfs bij Paviljoen de Zeemeeuw weten ze het niet. Ze wensen me per mail wel succes met de zoektocht. Weetje het? Zet het hieronder a.j.b. En die derde zeemeermin? Die komt later nog wel eens. Of ik in dit voor het Palace Hotel iets moois kan zien, weet ik nog niet.