Nee ik
weet nog steeds niet wie die zeemeermin voor De Zeemeeuw maakte. Maar
ik heb wel de beloofde derde zeemeermin, daar boven op de vuurtoren en dicht bij de andere twee, gekiekt.Bovendien ook het bordje bekeken bij die van Peter Gelencsér, waarop verwezen wordt naar de eerste van meerminnen van de Hongaars-Australische kunstenaar en niet naar die er nu staat. (Voor uitleg zie dit zeemeerminnenblog.)
Die glimmende en glimlachende zeemeermin (2004) van Berry Holslag voor het Palace Hotel viel me helemaal niet tegen. Ze drijft de spot met wilde fantasieën over de vrouwen met staart. Ze drijft bovendien de spot met de ranke Barbielijfjes die er vaak boven worden geplakt. Misschien kwam het door de oktober zon, maar ze maakte me vrolijk.
De toegevoegde latijnse tekst Satius est enim otiosum esse quam nihil agere (Het is immers beter om vrije tijd te hebben dan niets uit te voeren.) uit een brief van Plineus de Jongere aan keizer Gaius Minucius Fundanus, maakt het licht verteerbaar. De kunstenaar lijkt immers zijn eigen werk te relativeren.
Overigens zette ik de ontmoeting (1984) van Holslag al op de foto. Het staat in Bakkum. De vrouw heeft geen neus meer en een koortslip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten