Niet somberen. De zon schijnt. Ik had het al
voorspeld: over twee uur komt hij door de wolken. Ik fiets naar de
golven en die overspoelen wisjes en wasjes en rijd dan wel terug naar de
sojabonen in de week.Op een smalle dijk uit de eerste helft van de 13e eeuw (er is wel wat aan verhapstukt sindsdien) een praatje over een kameraad, politiek, fietsen en gezondheid. Het maakte me vrolijk. “We spreken af,” bij het afscheid en een berichtje bij thuiskomst.
De wind is land
afwaarts en de zee daardoor vlak. Lekker om te zwemmen. Ik ga te ver.
Als ik terugkom ligt mij fietstas in de uitlopers van de golven. Twee
voorbijganger leggen hem hogerop. Ik steek een duim omhoog. Ook de bonen
zijn lekker.Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten