Wervels

*****

Het was in deze tijd van het jaar tijdens een ontmoeting met een vriend op een terras voor het Centraal Station dat ik vertelde over het zwemmen in de Golf van Biskaje en dat ik niet zo ver durfde vanwege onbekendheid met de zee aldaar. Angst voor de zee, daar kon deze man van de wereld zich niets bij voorstellen. Hij was altijd zo overwogen, analytisch, vol initiatief, en hier toonde hij zijn beperking in onbegrip een van de grootste krachten van de wereldbol. Twee weken later was hij niet meer. Deze flard van een gesprek is een van de terugkerende herinneringen, waardoor hij me weer even bezoekt. Hij maant me mijn nek zo veel mogelijk uit te steken. Maar ik wil gewoon een aai over mijn bol, omdat ik niet meer wervels heb om bloot te geven. *** Het wielrennen is weer begonnen. Al weer bijna twee weken kan ik naar nieuwe wedstrijden kijken van mannen die enorm hard en ver kunnen fietsen. Zelf trap ik ook hele stukken, maar doe er twee keer zo lang over. Met 35 ºC zie je mij geen bergen op rijden of met 42 ºC over onverharde wegen rijden. Er is geen noodzaak om me naar voren dringen in het peloton, water te halen voor collega renners, tactisch slim te opereren. Ik trap en kijk, meer niet. Dat gaat met wat trainen best makkelijk en beloning is er te over in de vorm van voldoening over de prestatie, de beelden die je zag, de verdwenen buik, of de duik in zee.    *** In de stad zie ik veel huurfietsen met toeristen in het zadel. Het kan er wel bij. Op de Spaarndammerdijk (alleen voor aanwonenden en leveranciers voor wie het nog lezen kan) rijdt een reusachtige Duitse camper. Op het duin hoor ik “There! The British Empire.” Ik kan het niet laten te zeggen: “The lost empire.” Gelukkig er wordt gelachen. Een boer heeft een groot deel van de aronskelken in de berm omgemaaid. Ik neem een steel met zaden mee en geef hem aan de vrouwvan de Japanse papierstruik. Ze lijkt er blij mee. Nog een kaartje in de bus en ik ben weer een zonnetje geweest. Niet alles iedere keer, maar wel iedere keer iets. *** Afgelopen vrijdag kreeg een CD van mijn oudste zoon (binnen een maand van mijn verjaardag). Hip en Belgisch, met vele muziekstijlen, montages, mixes, piano en gitaar, stem, muziek voor het eind van een broeierige avond vind ik. iets voor een uur of drie (in de middag) volgens hem. Muziek door en van een liefhebber, voor een liefhebber.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.