GroenLinks wil dat marineschepen
vaker de namen van stoere vrouwen krijgen. Het is een bericht dat
vrijwel alle Nederlandse kranten haalde. Nu is het doorgaans de naam
van een admiraal (en een enkele zeeheld), stad, hemellichamen (Mercuur, Poolster en Zuiderkruis) of voor de laatste
Nederlandse onderzeeboten de naam van een zeezoogdier.
Zelf vind ik
de naam Van Speyk nogal ergerlijk. Ik maakte er zelfs wel eens een
gedichtje over. Maar ik begrijp niet zo goed waarom de politieke
partij met dit voorstel kwam. Wat voegt het toe aan de emancipatie
van vrouwen wanneer staal volgestouwd met wapens en militaire
technologie een vrouwennaam krijgt?
Staatssecretaris voor
Defensie Barbara Visser vond het een goed voorstel. Het Nederlands
Dagblad kwam afgelopen maandag met een artikel over het idee. De
krant haalde boven dat er ooit een marineschip met de naam Kenau
Simonsdochter Hasselaer in de vaart was.
De namen van
marineschepen zijn een hot topic in de Amerikaanse politiek. Ze
zorgen ervoor dat de marine in beeld komt. Dat voordeel snap ik,
zeker in een land als Nederland dat zijn krijgsmacht niet gevuld krijgt met
voldoende personeel. Maar wat dit met een progressieve feministische politiek (die ik van
GroenLinks verwacht) te maken heeft?
Mijn verwachting is
naïef. In het laatste artikel wat ik over de marine en GroenLinks
vind, uit oktober, stelt Tom van den Nieuwenhuijzen (die ook met het
stoere vrouwen voorstel kwam), dat bij Defensie nadruk moet liggen
op een
geavanceerde hoogtechnologische marine, de cybermacht en een
ondersteunende luchtmacht in nauwe samenwerking binnen EU.
Een
marineschip met of zonder raketschildtechnologie, met of zonder
onderzeeboten, met of zonder interventies in conflicten en oorlogen
ver weg, met of zonder samenwerking met landen waar je liever niet
mee samenwerkt dat zijn de wezenlijke vragen, lijkt me. Die
vrouwennamen doet de VVD wel.
De leden van de GroenLinks fractie hadden bedenkingenbij leveringen van maritieme wapentechnologie aan Egypte. Dat spreekt
dan wel weer aan. Een Zn. Ms. Nawal El Saadawi als verkoopstunt zal
er wat hem betreft dan ook niet komen. Maar de vraag is wel hoe zijn
kritische standpunt zich verhoudt tot zijn inzet voor hoogwaardige
militair maritieme technologie anderzijds? Dat lijkt problematisch.
Immers geen betaalbare productie zonder export. Bij vredespolitiek
draait het niet om vrouwennamen voor wapens.
***
Je hebt van die dagen dan is het buiten 0ºC en in hoofd niet veel warmer. Trapte toch door de lichte mist naar zee. Daar weigerde dan ook nog mijn toestel te zoomen. Maar ik vond wel mijn verloren handschoen weer terug.
Op de terugweg was het een graad warmer. Langs mijn foto gefietst in de kunstetalage. Hij hing er mooi bij. Op Facebook kan je ze allemaal zien. De winnaar, maar ook alle anderen.
***
In the film A Punk Paradise zit een hele zwik knetterharde en ongecompliceerde punkmuziek, daarnaast ook hele lieve punk met ukelele en muziek van de Dayaks die eenprominente rol in de film spelen. De meeste liedjes komen echter van de plaat Wanci van Tarawangsawelas, een duo uit Bandung. Hier de track ada (er is).
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand,
neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later
vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik
hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.
Emancipatie uitgedrukt in namen van marineschepen. Soms kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat we echt de weg kwijt zijn. Nou ja, één tip dan als het stoere vrouwen moeten zijn: Majoor A. Bosshardt. Mooie plaatjes trouwens. Ook zonder zoem.
Ooit kwam ik haar iedere week tegen. We hadden donderdagavond op de Dam een korte actie tegen de Golfoorlog van 1990/91. Daar liep ze dan steevast mee tussen krakers, links volk en vredesctivisten van verschillend pluimage.
2 opmerkingen:
Emancipatie uitgedrukt in namen van marineschepen. Soms kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat we echt de weg kwijt zijn. Nou ja, één tip dan als het stoere vrouwen moeten zijn: Majoor A. Bosshardt.
Mooie plaatjes trouwens. Ook zonder zoem.
Ooit kwam ik haar iedere week tegen. We hadden donderdagavond op de Dam een korte actie tegen de Golfoorlog van 1990/91. Daar liep ze dan steevast mee tussen krakers, links volk en vredesctivisten van verschillend pluimage.
Een reactie posten