Tussen Padde, Hajo en Rolf zoek ik een plekje. De zelfontspanner geeft me 10 seconden om naar het muurtje te lopen, er op te klimmen en klaar te zitten voor de foto. Iemand schudt wijselijk het hoofd en zegt meewarig tegen een ander: “Hij denkt aan zijn tweede jeugd te zijn begonnen.”
De dijk tussen Hoorn en Enkhuizen is al weer een paar jaar geleden verstevigd, daarover naar de rijke stad aan de Zuiderzee, met de enorme Westerkerk. Men zamelt er geld in voor de restauratie van het orgel en de vloer is volledig bedekt met 1.600 grafstenen. Tussendoor een duik in het Markermeer. Na 100 meter komt het water nog niet tot boven mijn navel. Op de terugweg langs het gemaal Beetskoog, bij de gelijknamige polder en het dorp Avenhorn.
2 opmerkingen:
Het water dat uiteindelijk je richting bepaalt. Rommelfietsen is een mooi samengevatte titel. Mooi gezelschap op de muur, en aardig hoe die ene je een schouder geeft om op te steunen.
Veel water is verdwenen de afgelopen vier eeuwen, maar nog steeds bepaalt het veel van hoe je rijdt in Noord-Holland. De polder Beetskoog was een nieuw gebrip voor me. We kennen allemaal de Purmer, Wormer en Beemster, maar die polder is niet de de schoolboekjes gekomen.
Een reactie posten