Vorige week bedacht wat deze week
uitgevoerd werd: 'n tocht van Anna Pauwlona naar Rode School. Een
nachtje kamperen kwam er spontaan bij. Het weer van vandaag was te
mooi om dat niet te doen.
“Dat bepalen wij.” Hij dook op als
zo'n helper in Parijs bij de machine voor metrokaartjes: “Mijnheer,”
zei hij en keek me schuin aan. Ik begon net mijn fietskaartje bij de
NS-automaat te kopen. Hij liet verhuld zijn politiepenning aan me zien, bijna
alsof het een portie coke was en berispte me vanwege het steppen door
het station. “Die regels worden elders bepaald,” bedacht ik,
“jullie zijn het prikkeldraad tussen de paaltjes.” Maar soms is
slikken beter dan kwekken.
Er stond me een mooie tocht te wachten
en hoewel het normaal aan me knaagt, zo'n aanvaring, was ik het nu
snel vergeten. Op naar het Wad. Eerst dat van Noord-Holland. Daarna
dat van Friesland. In Groningen zag ik de enorme boerderijen. Maar
dat komt morgen....
… Die dag begon met een tocht door
militair oefenterrein Marnewaard in de Lauwerspolder; diepe
bandensporen, doorwaadbare plaatsen, rode vlaggen en veel borden. Het
gebied roept bij mij gelijk de kreet op: Laat de Lauwersmeer niet
schieten.! Hij komt uit een kleurrijk verleden. Het is er mooi en
schieten en recreëren kan worden gecombineerd, 'Mits u geen oefening
verstoort' en dat vind ik dan toch de omgekeerde wereld.
Het gebied ga ik uit via een monument
op een dijk dat aangeeft waar het water werd afgevoerd. Ik trap over
de Ommelanderweg en een boer legt me uit hoe de inpolderingen zijn
verlopen. Vroeger door de monniken, meer zeewaarts gelegen polders in de 18e en 19e eeuw en zelfs
20ste eeuw. De aardappelverwerkingsfabriek van Aviko staat er om een
teveel aan romantiek uit mijn hoofd te poetsen.
Nee de dag begon met het wakker worden door vogelzang en met de opmerking in het boek dat ik lees dat het warme tropische weer leidt tot 'vrienden die zonder afspraak bij elkaar binnenvallen.' Ook zonder adres op zak lukte mij dat. Wat vervolgens een WC-borstel, een koffiefilter, dienstweigeraars, Smit-Tak en wieren, terpen en dijken met elkaar te maken hebben laat ik in het midden.
… Die dag begon met een tocht door
militair oefenterrein Marnewaard in de Lauwerspolder; diepe
bandensporen, doorwaadbare plaatsen, rode vlaggen en veel borden. Het
gebied roept bij mij gelijk de kreet op: Laat de Lauwersmeer niet
schieten.! Hij komt uit een kleurrijk verleden. Het is er mooi en
schieten en recreëren kan worden gecombineerd, 'Mits u geen oefening
verstoort' en dat vind ik dan toch de omgekeerde wereld.
Het gebied ga ik uit via een monument
op een dijk dat aangeeft waar het water werd afgevoerd. Ik trap over
de Ommelanderweg en een boer legt me uit hoe de inpolderingen zijn
verlopen. Vroeger door de monniken, meer zeewaarts gelegen polders in de 18e en 19e eeuw en zelfs
20ste eeuw. De aardappelverwerkingsfabriek van Aviko staat er om een
teveel aan romantiek uit mijn hoofd te poetsen.Nee de dag begon met het wakker worden door vogelzang en met de opmerking in het boek dat ik lees dat het warme tropische weer leidt tot 'vrienden die zonder afspraak bij elkaar binnenvallen.' Ook zonder adres op zak lukte mij dat. Wat vervolgens een WC-borstel, een koffiefilter, dienstweigeraars, Smit-Tak en wieren, terpen en dijken met elkaar te maken hebben laat ik in het midden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten