De naam Calais heeft een wrange bijsmaak gekregen door de beelden van de vluchtelingen die via vrachtwagens of tunnel de oversteek naar het beloofde land willen maken. In mijn hoofd was de naam al sinds mijn kindertijd verbonden met het kanaal, het Nauw van Calais. Nu ik er toch in de buurt was, wilde ik er heen.
Via een nog geen 100 jaar oud stadhuis in Vlaamse renaissance stijl reed ik naar de haven, vuurtoren en strand.
Daar verdween al snel de bijsmaak. Georganiseerde groepen kinderen op vakantiekamp (zoals je die veel ziet in Frankrijk), maar ook moeders met en zonder kinderen en jongeren uit alle uithoeken van de wereld maakten gewoon zand-zee-zon-plezier.
De D911 waar langs ik verder wil, kan ik niet vinden. Ik raakte daardoor verzeild in het gebied waar de boot naar Dover vertrekt en een nabij gelegen industriegebied. Bij vrijwel ieder schaduwrijk plekje zie ik een been schommelen. Twee á vier jonge mannen zitten er samen en wachten op een kans. Andere mannen hingen tegen hekken.De 'security' reed rond en volgde ze hinderlijk. Waarom willen ze zo graag naar Engeland? Is het de familie? Werk in de grote informele sector? Betere voorzieningen? Depressing.
3 opmerkingen:
Nog een probleem waar het liberalisme en de 'vrije markt' geen oplossing voor schijnt te hebben...
Het is eerder een deel van het probleem dan van een oplossing. In ieder geval niet bijgedragen aan een oplossing: http://filipspagnoli.files.wordpress.com/2008/08/20140621_gdc194.jpg Het aantal was onlangs op een hoogtepunt.
Tragisch...
Een reactie posten