Belasting

Arjan Lubach maakt afgelopen zondag het grapje dat we net als hij allemaal € 86.000 belasting moeten betalen. Dat is inderdaad een boel geld voor het ophalen van de vuilnis, onderwijs, gezondheidszorgsysteem, het aanleggen van autowegen en waterzuivering, kortom de organisatie van een vlot functionerende samenleving en degelijke infrastructuur. Maar wie zoveel kan betalen houdt nog veel meer over.

De meeste mensen komen niet aan dat soort bedragen. Het is logisch dat ze met weinig plezier hun aanslag betalen, maar je krijgt er wel wat voor terug. In de Verenigde Staten is dat wel anders. Rick Nolan sinds februari 2017 lid van de Parlementaire commissie voor transport en infrastructuur stelde dan ook niet voor niets:

“We simply must rebuild America’s infrastructure – our roads, bridges, locks, highways, ports, pipelines, waterways, railroads and airports – and lay the foundation for more good-paying jobs from construction and building to economic and human development opportunities.”

De afkeer van het belasting betalen heeft tot instortende bruggen en gaten in de wegen geleid. Nolan vervolgde met: “We cannot wait until another disaster like the drinking water crisis in Flint, Michigan, the I-35 bridgecollapse in Minneapolis or the Amtrak derailment in Philadelphia happens again. It’s time we become a proactive nation and put this era of neglect to an end.”

Een overheid met een gevulde schatkist is dan wel handig, maar in de VS lijkt die kist meer op de Marianne trog dan Mnt. Susofso. In Nederland denken ook steeds meer mensen – tegen het eigenbelang in – dat belasting diefstaf is in plaats van overheidsbeleid handen en voeten geven en enigszins een verdeling van inkomen. Niet de blauwe enveloppen zijn mooi, maar wel (een deel) van wat er mee gefinancierd wordt. Wat mij betreft gaat er wat minder naar Defensie en betalen rijken nog wat meer over hun bezittingen.