Tegen de kast staat een dubbel geklapte foto. Daarop hangt een geschilderd mannetje met een takkenbos op de rug tegen een verweerde muur in Birmingham (maar dat moet je even opzoeken of weten). In de kamer klinkt can you hear the [whispering]wind blow. De plaat draait nog rondjes als ik vertrek.
De fluisterende wind hoor ik niet op de fiets, wel het geluid van ontiegelijk veel spelden die vallen op de leistenen plavuizen in een kerk. Later gaat dit geluid over in dat geluid van een verregende kampeervakantie, maar een paar uur is dat te doen. Nat loop ik over het strand. Het zand fluistert ook al niet. Het plakt aan elkaar en aan mijn kleren.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een korte tekst met een aantal foto's waar van die hierboven er een is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten