geëngageerde street art

Het lijkt een sympathieke leus die daar in oranje koeienletters op de muur is gezet; kunst moet draaien om het weergeven van een idee niet om het binnenslepen van geld. Maar sluit het een het ander uit? Soms betaalt men meteen graag en veel voor Kunst met een K (en voor op de verkoop gemaakte liflaf-kunst). Toegegeven voor een even waardevole verbeelding van een idee, emotie of vorm wordt niets betaald en marketing stuit op onbegrip. Soms komen de opbrengsten pas veel later.

De armoedige financiële positie van Vincent van Gogh en Rembrandt zijn legendarisch. De eerste kon overleven door de giften van zijn broer. Schilderen bracht niets op. Slechts één werk werd bij leven verkocht. De tweede ging failliet, maar had nog inkomsten door kunsthandel en enkele opdrachten. Rembrandt was veel meer handelaar. Onbekend is of hij echt in grote armoede is gestorven, zoals de mythe gaat. Maar is de een dáárom beter dan de ander?

Afgelopen week organiseerden anti-wapenhandelactivisten een kunstveiling als onderdeel van hun strijd tegen de wapenbeurs DSEI in Londen. Eén van de geveilde werken kwam van de bekende Banksi (zie illustratie). Het werk werd afgeslagen op € 233.000 (205.000).

De opbrengst is voor een campagne groep tegen dronemoorden Reprieve en voor de  Campaign Against Arms Trade (CAAT). Actie en kunstenaar creëerden aandacht voor het werk. Het goede doel en naamsbekendheid voegden waarde toe dat betaalde zich uit. Goed voor de strijd tegen wapens. Is het daarom minder kunstig? Nee wel geëngageerd.

Dat er zoveel betaald wordt voor voetballers, kunst, flessen bourgogne e.d. wordt door sommigen verklaard door dat er een kleine klasse aan nieuwe rijken is. Die rijken zoeken naar objecten om te investeren; goederen die toenemen in waarde en makkelijk door te verkopen zijn.