De buurtkamer Parlari
van de Zeeheldenbuurt wordt door een zeer breed gezelschap gebruikt.
Van koranleesgroep tot gieter. Van jong tot oud, maar vooral dat
laatste. Van man tot vrouw, maar vooral dat laatste. Van hoofddoek
tot lange mannenharen. Het pandje voorziet in een behoefte.
Er kwam een fotograaf
om die verscheidenheid vast te leggen. Het was de start van de
burendag in de buurt. Tobben was het voor de man met de camera; de
ene helft in de zon en de andere helft in de schaduw. Zelf knipte ik even tussendoor uit het trappenhuis. Hier het
officiële resulaat op Facebook.
De dag eindigde met een
maaltijd (ik kreeg een bordje thuisbezorgd met eten uit het nabije oosten)
en daarna als toetje een gang langs de foto-etalages (zie
eerder); daar ga ik later nog wel kijken. De overdag op burendag verloren hond werd
vijf dagen later weer teruggevonden.
Hoewel ik geen fan ben
van dit soort gedoe, was deze dag vrolijk en geslaagd. Dat merkte ik thuis op veilige afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten