Herfst

Het is misschien wel de meest afgezaagde foto die je kan maken als de herfst begint: een van de tak gewaaid en verregend blad. Toch vond ik het als jongetje al mooi om de bladeren van vermoedelijk de esdoorn te rapen achter het Witte Kerkje in de Constantijn Hygensstraat in Maassluis. Zo mooi, dat ik het nooit meer vergat.

Als ik naar de functie van het kerkje zoek, kom ik een artikel tegen over een lezing die er gehouden wordt over verhoormethoden van de Binnanlandse Strijdkrachten in die plaats nadat de oorlog is afgelopen. De verhoorde ex-landwachter overlijdt door de brute methode. Verantwoordelijke voor de gevangenen Gerrit Wagner (†) – destijds commandant van de Maassluise BS en hoofd van de Politieke Opsporingsdienst Vlaardingen-Westland en in later leven presidentdirecteur van de Koninklijke Shell – schreef een nabestaande dat hij er geen spijt van had. Er ging destijds wel meer mis in de stad aan de Waterweg.

Herstbladeren, je kan er een leven lang van genieten. Om het nog wat afgezaagder te maken ook nog een foto van een paddestoel. “Ze zijn er weer,” zei een voorbijfietsende man toen ik de foto maakte. Ze zijn er altijd, maar worden met herfst geassocieerd. Het is een … nou eigenlijk geen idee. (In het gras in een veengebied langs het fietspad.)