De
decembermaand en haar naweeën liggen nog als een baksteen op mijn
maag. Ik braak hem uit op het vrijwel verdwenen strand en laat hem
als een oude schoen aan de rand van de oprukkende zee liggen. Als ik
hem maar niet per ongeluk weer inslik.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten