Het opzetkastje voor de Billie was niet besteld. Nu stond er naast drie
anderen één onthoofde kast. Ik haal het wel in Haarlem met de fiets op
de terugtocht van het zwemmen, bedacht ik me. Het is maar een paar km
om.Vlak voor de IKEA blijft mijn freewheel mechanisme hangen. Je kan dan trappen tot je geel ziet en komt toch niet vooruit.
De IKEA ligt handig naast het station. De trein nemen moet voor vijven kunnen weet ik uit ervaring. Die is dan nog niet druk.
Als ik beneden aan de hoge trap over het spoor sta, zegt een jonge vrouw "zal ik helpen." Ik weet nog niet goed wat ik wil en twijfel. Dan komt een man die hem wel even naar boven wil dragen. En even later ook weer naar beneden. Vriendelijke mensen.
Als de trein komt spurt ik naar de fietsingang. Het perron (zo heet dat toch) is vrijwel leeg. Ik zeg tegen de conducteur dat ik weet dat je na 16.30 de trein niet in mag met de fiets en ik dus te laat ben, maar pech heb en het anders niet weet.
Hij beaamt dat te laat zijn en zegt “U mag niet mee.” “Maar de trein is bijna leeg,” reageer ik en ik kocht al een kaartje voor € 6,25 voor 7 minuten fiets in de trein. “U mag niet mee!” Ik probeer nog snel op zijn gemoed te spelen maar dat heeft hij blijkbaar niet.
“Asociale autoritaire klootzak in uniform,” scheld ik de man uit. “Ga nu maar klagen bij de vakbond over verbaalgeweld,” voeg ik er nog weinig subtiel aan toe.
Weer een vriendelijk mens leent me zijn GSM, maar ik krijg thuis niemand aan de lijn.
Op een bruggetje over de Binnen Liede stap ik op en trap mee. Het palletje van de freewheel schiet los. Als ik nu niet terugtrap dan moet het gaan. Het lukt me tot 1½ km voor huis.
Deze week had ik toch al het gevoel er niets meer bij te kunnen hebben.
De bonen staan op het vuur. Dat duurt wel even.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten