foto & oprisping: maart 2019

zondag 31 maart 2019

zaterdag 30 maart 2019

vrijdag 29 maart 2019

in hun nadagen

Foto gemaakt: 29 maart 2015

Foto gemaakt: 29 maart 2019

donderdag 28 maart 2019

woensdag 27 maart 2019

De vrouw als moeder is het thema van de boekenweek. In die week kan ik geen liedje plaatsen op Facebook gekoppeld aan een hoes met daarop een blote vrouw, want zo'n “bericht is in strijd met onze richtlijnen voor de community met betrekking tot naaktbeelden of seksuele activiteit. (…) We beschikken over richtlijnen omdat bepaalde doelgroepen gevoelig zijn voor verschillende dingen als het gaat om naaktbeelden.” Geen “genitaliën” en “vrouwelijke tepels (behalve in de context van borstvoeding, momenten na een geboorte, gezondheid en protestacties).”

Het is uit de VS overgewaaide preutsheid die ons door de strot wordt geduwd. Voor de volledigheid toch ook nog een herkeuring bij het Facebook controle team aangevraagd. Niet dat het liedje zelf zo hemels is, maar als ik mopper op de mafketels uit Silicon Valley laat ik dan het hele pad afleggen. (De keuring zou het eerdere oordeel van Facebook bevestigen.) Maar waarom doe ik er eigenlijk aan mee? Iemand noemde de wereld een puriteins bordeel. Beide niet mijn cup of tea. Maar bleef het maar bij deze paradox.

Maar goed gisteren zag ik Radna Fabias bij Winteruur (link naar podcast). Ik kijk ze allemaal, de Winteruren bedoel ik. Ze zijn het waard, alleen al door de Masereel achtige animatie aan het begin. Ze had fragment uit een een boek vol vragen meegenomen: De vragende vorm van Padgett Powell. Meningen zijn er al voldoende, zei ze. En ook, een stelling wordt interessanter als er een vraagteken achter staat. Fabias is van de zinnen: “Ik zou het wel verfrissend vinden als ‘de vrouw’ niet meteen met ‘de moeder’ geassocieerd zou worden. Ik krijg daar nogal de kriebels van.”

Tussen Spaarndam en Spaarnwoude hoor ik het grutto, grutto klinken. Her-en-der zie ik citroenvlinders vliegen. Ik red een muis van een buizerd en zie de vingerhelmbloem uitbundig bloeien op een stukje waar ik vorig jaar in mei langs ben gaan rijden. Toen zaten ze al weer onder de grond. Nu is het een verrassing.

Maar ook vraag ik me af of ik niet wat politiek inhoudelijks zou moeten schrijven in dit stukje. Over de laatste kinderen die zijn gedood in Jemen. Of over de druk van Marcon en May op Merkel om het wapenembargo tegen Saoedi-Arabië af te zwakken. Ach waarom zou ik hierover schrijven. De zon scheen, de golven rolden en een man met bètablokkers en een elektrische fiets maakte een praatje. Wat foto's en wat woorden. Meer niet.

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.

Bekenden op de route

Foto gemaakt: 27 maart 2012.

Foto gemaakt: 27 maart 2015.

dinsdag 26 maart 2019

Vingerhelmbloem

Foto gemaakt: 26 maart 2012.

maandag 25 maart 2019

zoete schoonheid

Foto gemaakt: 25 maart 2015.

zondag 24 maart 2019

kocht ik hierna als cadeau

Foto gemaakt: 24 maart 2017.

zaterdag 23 maart 2019

Vleeskleurige vroegbloeier

Foto gemaakt: 23 maart 2013.

Foto gemaakt 23 maart 2015.

vrijdag 22 maart 2019

Maarts viooltje

Foto gemaakt: 22 maart 2017.

Foto gemaakt: 22 maart 2015.

donderdag 21 maart 2019

Verwilderd midden in de stad

Foto gmaakt: 21 maart 2017.

woensdag 20 maart 2019

Verkiezingen

Ook op woensdagochtend probeer ik mijn zinnen te verzetten door wat anders te doen dan op andere ochtenden. Ik loop wel de internationale pers door op de grote Nederlandse wapenfabrikanten, gevolgen van de Brexit (ook ik verspil mijn tijd er misschien wel mee) en wapenhandel naar de Golf en de ontwikkeling van de wapenproductie daar. Maar verder draait het om lezen.

Het is moeilijk in deze snelle wereld om een boek te lezen. Alles gaat sneller dan je kan denken en vandaag moet ik ook nog kiezen op een partij die Nederland schoner, eerlijker, en vreedzamer maakt. Bij dat laatste is het niet moeilijk. Bij de voormalig tomaatwerpers zitten de meest vreedzame ideeën (Dat zeg ik niet alleen uit eigen ervaring, maar ook op basis van ingediende amendementen en gestelde Kamervragen). Die SP-ideeën worden veelal overgenomen door de schoonste partij. Heel lang had ik een partij die het beste mijn mening vertolkte. De 'beste' is er niet meer en daarom kies ik tegenwoordig niet meer op een totaalpakket, maar op losstaande standpunten.

Ook op de fiets laat het me niet los. Ik ben al gaan stemmen dus het denken is als mosterd na de maaltijd. Het lijkt me niet en toch ook wel te interesseren.

Waarom moet ik kiezen tussen partijen en kan ik niet gewoon voor de beste gaan. Bij de een komt de strijd voor arbeidsomstandigheden er beter af, bij de ander de natuur en het milieu. Bij de één is individuele identiteit wel belangrijk bij de ander wordt de identiteitspolitiek gezien als het ondergraven van de gezamenlijke strijd. Bij de een wordt hard nagedacht over de rest van de wereld, de ander laat zijn huig naar de wind hangen. Zo lang ik daartussen moet kiezen blijf ik een zwevende kiezer op links. Nooit gedacht dat ik dat zou worden.

Onderweg zie ik een lepelaar foerageren op de plek waar ik er in deze tijd van het jaar wel vaker een zie. De golven achter de duinen maken samen met het vliegverkeer een gruisend geluid. Het geraas van Zandvoort waait naar elders. De leeuwerik zingt over de vliegtuigen heen. Een jonge man staat stil om er een foto van te maken, die veldleeuwerik bedoel ik.

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.