Relativeren, motiveren en een flard optimisme

Vorige week schreef ik over ruimtelijke ordening en de zee die Amsterdam in zal stromen. Een dag daarna las ik een interview door Harm Botje van Henk Ovink in Vrij Nederland:“Tegen de tijd dat Nederland onderloopt, hebben we wel andere problemen.” Je moet dus ook die andere problemen aanpakken, want “als we alleen naar de zee kijken en met onze rug naar al die andere ontwikkelingen gaan staan, zijn we wellicht schijnbaar klaar voor de zee, maar niet voor de rest.” Het is een artikel vol grote problemen, maar ook met de relativerende en motiverende uitspraak: “Als ik in Gaza ben, waar ze nauwelijks water hebben, geen eigen energiebron, en ik kom in een zaal met veertig optimistische jonge mensen achter een computer die er wat van willen maken, wie ben ik dan om te gaan zitten somberen?” Goed om nog eens aan te denken. *** Op de buienradar zie ik al dat hoe verder naar het Westen hoe natter het wordt. Ik rijd naar zee. Er zat ook een heel klein gaatje in dat wolkenpak. Hoewel ik het niet tegenkom, weet ik dat het er is. In de werkelijkheid heeft de zee het strand overgenomen. Het zeewater waait naar de duinen. Het wordt wel weer eb. *** Bij vertrek kom ik een langgerekte vrouw tegen op de ontluchting van de schuur. Als ik weer thuis kom is ze weg. In de oranje plasticbak gegooid of is iemand er blij mee? In een droom masseerde deze week een wildvreemde op een feestje mijn been. Hij kijkt me aan en ziet dat het niet helpt. "Wat helpt wel," vraagt hij.  "Dit," zeg ik, en strek mijn been. Maar goed dat helpt maar een moment, weet ik als ik weer wakker ben. Negeren, fietsen, energie sparen, pillen, negeren, en wilskracht dat helpt. Even weer weten, even erbij stilstaan, even maar, en dan weer negeren. Waarom ik het droomde? Geen idee. Hoewel het valt me overdag zwaar om me niets van die grove zeikpijn aan te trekken. Is dat 's nachts ook zo of verwerk ik de dag in mijn nacht?

Loop zondag 10 maart mee,  als het effe kan,  13.00 verzamelen op de Dam,  nog 2 meter boven zeeniveau.  Doe dat ook als je niet meer  in de zin ervan gelooft  om hen die dat wel doen  een hart onder  de riem te steken. Of doe het voor de vliegjes  en torretjes die er ook niets  aan kunnen doen dat hun  leven vergald wordt.

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.