De muziek die ik opzet is mooi: Voices
fall from the sky, van William Parker. Ik zoek naar een nummer
ervan op YouTube voor de top 200.000 maar het staat niet in de
verzameling clips van de Google dochter. Even denk ikdat dit
misschien juist een tempel voor kwaliteit is, maar bedenk me dat deze
gedachte geen hout snijdt; immers muziek van alle nivo's staat op
YouTube én ontbreekt er. Maar genieten is het.
De
tekst die ik lees is A brainer,
tenminste als er No brainers
bestaan, dan toch ook andersom. In een tekst
van het Rode Kruis lees ik dat de menselijke waardigheid tijdens
gewapende conflicten hoog gehouden moet worden. Kan dat? Je kan op
zijn minst regels afspreken en dat gebeurt al sinds mensenheugenis.
Maar waardig kan een gewapend conflict nooit zijn. De opmerking stond
in een brief over het meewegen van gender
based violence bij wapenexporten. Ook
al zo'n punt waar ik moeite mee heb. Vrouwen, mannen, kinderen, en
bejaarden slachtoffer kunnen ze allemaal worden en allemaal op
groepspecifieke gronden. Het Rode Kruis gebruikt gelukkig
een brede uitleg van het fenomeen.
("When
military-aged males are the victims of mass killings to prevent them
from participating in hostilities, or when a party to a conflict
recruits girls to fulfil 'domestic' roles, these are gender-based
violations of IHL.")
Maar ik
denk aan mijn fietstochten door Noord-Frankrijk en zie de velden vol
witte kruizen keurig in het gelid in rotten van veel. Hadden de
mannen wiens botten daar verrotten maar niet waardig moeten afreizen
naar de reine, vrolijke oorlog. Want die mensen in uniform vallen wel
buiten deze definitie, gewapend conflict is immers een waardig
onderdeel van hun beroep.
Op
mijn bankje zitten twee bescheiden Duitsers die meer plaats voor me
maken dan ik nodig heb. In de rucola zitten bijen van een ander soort
dan het vee dat honing voor ons maakt. Op het strand is het heiig
|    | |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten