Waarden

Een leven lang maak ik me al druk om wapenleveranties naar Turkije. Maandag reed ik nog over het terrein van Eurometaal in Zaandam, een munitie fabriek die in 2002 zijn poorten moest sluiten. Nu zitten er meer of minder hippe bedrijven. Het ziet er gecontroleerd vervallen industrieel uit. Mij schieten als ik er overheen rijdt de begrippen 'donkey pallets' en 'M-483A1' clustermunitie in het hoofd. Beide werden door Eurometaal gemaakt met als bestemming Turkije, waar dan al een vernietigende oorlog tegen de Koerden gaande is (ik noem het kort in een boekbespreking die vandaag bij Konfrontatie verschijnt.) Bij AMOK waar ik destijds actief was, werd gepoogd – in samenwerking met de Duitse zusterorganisatie BUKO – zoveel mogelijk over de deal bovenwater te krijgen. Vandaag kom ik een artikel tegen over sancties tegen Turkije vanuit de Verenigde Staten. Volgens de auteur hebben ze niet veel om het lijf. Het gaat om nieuwe projecten niet om al lopende. Toch noemt hij dat F-16 moderniseringen niet door kunnen gaan en een levering door de Turkse defensie-industrie van gevechtshelikopters aan Pakistan ook al smoort nog voor ze begonnen is. Bovendien staat de levering van marineschepen aan Pakistan op het spel. Bovenal is Turkije uit het F-35 gevechtsvliegtuigproject gezet. Noem het maar niets. Het doorgaans goed geïnformeerde IntelliNews (161220) stelt dan ook juist het tegenovergestelde: Turkse wapen aankopen zullen 'reële schade' oplopen door VS-sancties. Het voert daarbij aan dat: “Hoewel Turkije ambitieuze plannen heeft om zelfredzaam te worden in de wapenproductie, blijft de productie van militaire hardware sterk afhankelijk van componenten die onder licenties westerse militaire bedrijven vallen.” Wat mij opvalt is dat Turkije met zijn steun aan Islamistische terroristen in Syrië en ethnische zuiveringen, dat delen van steden in Koerdistan in puin schoot, het wapenembargo tegen Libië schendt, ruzie zoekt met buur Griekenland, Azerbeidzjan van wapens voorzag in de oorlog tegen Armenië, grootmacht aspiraties heeft en dat geleid wordt door een van het paadje geraakte autoritaire leider, de sancties slechts opgelegd krijgt, omdat het Russische luchtverdedigingsraketten koopt, wat niet in het belang van de Verenigde Staten en de NAVO is (maar dat schreef ik 1 ½ jaar geleden ook. Het is er intussen niet beter op geworden.) Machtspolitiek is belangrijker dan dat waarden zijn, zo lijkt het. Overigens kan de EU de gelederen niet gesloten krijgen. Duitsland, Spanje en Italië zijn allen tegen verdergaande sancties in EU-verband. Zoals bijna altijd overvleugelen nationale belangen zaken de politiek van de Unie, aldus een artikel waar in de vraag gesteld wordt waarom de EU geen andere maatregelen ten opzichte van Turkije neemt (klem gezet door vluchtelingendeal en de strategische NAVO-belangen vallen buiten het bestek van de schrijver.) *** Voor het eerst sinds lang zijn alle fietspaden richting strand weer open en hoef ik niet om te rijden. In de duinen heerst lockdown-drukte. Als ik op mijn bankje onder het duin dit stukje schrijf, komen legio mensen voorbij. Ook hoor ik een graafmachine, motorzaag en de portieren van de auto van de boswachter. Boven alles uit klinkt de gulle lach van een wandelaar. *** Iedere keer verbaast het me weer hoeveel mooie en voor mij onbekende muziek er is. Je hoeft niet eens ver te zoeken om het te vinden. Dit komt uit Brussel. Alleen om al om de hoes van Modern Tales door Brussels Vocal Project zou je het mooi vinden. Een luchtfoto van kneuterige tuintjes, ieder met zijn eigen schutting en eigen tegelvloertje. Maar luister vooral ook!

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.