Sagt mir wo die Bluhmen sind

Het lijkt wel of ik het gesprek met mijn eigen blog aan ga. Vorige week verwonderde ik me over het geloof tegen beter weten in dat er weer iets goeds uit Washington zou komen. De slotzinnen van dat stukje waren: Maar goed dat laat onverlet dat je de wereld niet verandert met analyses die de spijker op de kop raken, maar met betrokkenheid van velen tegen de macht in. Zwartkijken werft niet; zorgvuldiger de mogelijkheden benoemen dan maar? De volgende dag tweette ik al weer een zin uit een opiniestuk van Jasper van Dijk: "Er is geen ontkomen aan: Nederland is een vazalstaat van de VS," en las dat president Biden vermoedelijk nog meer wapens aan de Oekraïne gaat leveren. Dat helpt in ieder geval niet om de gemoederen te bedaren. Maar dat lijkt niet de bedoeling. Verder zijn de militaire uitgaven in de wereld spectaculair gestegen, De volgende week heb ik maar eens goed opgelet waar de spijker op de kop werd getroffen en waar mogelijkheden voor het inslaan van een andere weg werden geschetst. *** Vorige week dacht ik een maarts viooltje gezien te hebben, maar het was een bosviooltje, bleeksporig waarschijnlijk, maar daar moest ik het spoor voor zien. Herkennen van de verschillende soorten is niet eenvoudig. Deze week meer details. Het klopte, maar die andere die ik niet nam, omdat het dezelfde leek, bleek het 't donkersporig bosviooltje. Het snuffelen  ben ik vergeten. Voor het slapen gaan, keek ik nog even naar de maan. Dat doe ik eigenlijk altijd als hij zijn licht binnenwerpt, maar deze week was zij een media event (vanwege supermaan) en moest je wel kijken. *** Ook muzikante Jenena Popržan, die ik vorige week op deze plaatst pootte, leidde tot reactie. Er kwam twee clips uit de film «Time of the Gypsies» van Emir Kusturica op terug. Eén daarvan plaats ik hier. Kijk ook naar de beelden. Schoonheid, humor, tragiek zonder woorden. Prachtig. (De waarschuwing van Blogger is weer volkomen misplaatst en hoe ik ook mijn best ook doe, kan ik zelfs niet plaatsen in christelijk puritanisme uit de VS.)   Als er een YouTube was met deze radiouitzending dan had ik die geplaatst, want hierin zit de kritiek, de hoop, het medicijn tegen teveel naïviteit, de actie, het samen zingen en samen strijden tegen onrecht en voor een mooiere wereld voor allen. Zoveel kracht ontroert me.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.