Een tussendoortje was het korte praatje met de wielrenner uit Zwolle die ik twee keer inhaal, hij mij drie keer. Het gaat over de wind die inderdaad lekker blaast over het Ketelmeer. Hij ziet op tegen de tocht over de brug en met tegenwind weer terug naar huis. Ik vertel maar niet hoever Amsterdam is.
Langer sprak ik met twee mannen bij de Boerderij Automaat aan de Vogelweg 20. “Vrienden op de fiets,” zegt er een. Ze leerden elkaar kennen als forensen in het zadel tussen Almere en het AMC-ziekenhuis, de een 50 de ander 60km per dag in weer en wind. Terwijl ik in het voorjaar bloem na bloem zie verschijnen hoorden zij op hun vaste route steeds nieuwe vogels; de tjiftjaf, blauwborst etc. Het voorjaar als brenger van nieuw leven jaar-op-jaar.
Een vrouw komt eieren kopen en praat mee. Het gaat over de tulpen die nog niet of nauwelijks in bloei zijn. “Wel jammer dat er zoveel gif wordt gebruikt,” zegt ze “en dat de beste landbouwgrond steeds meer voor bloembollen en niet voor eten wordt gebruikt.”
Bloembollen, ik weet het wel van dat gif, maar kan daar toch van genieten. Er is wel meer lelijks dat toch schoonheid heeft, zoals helder groene velden voor een vervuilende veestapel. Je moet dit aankaarten, maar dat hoeft toch niet het plezier van het kijken te bederven.
Als ik een foto van koeien wil maken,
vliegt een kleine vos op. De koeien komen aanhuppelen en bij vertrek
staat er een hele rij naar me te kijken. Deze melkkoeien maken me
vrolijk. Het begon al met een lijster op IJ-burg die al zijn kunsten
liet horen, gevolgd door de kluten in het Vossemeer, de grutto's in de
Oostvaardersplassen, de oranje tipjes, bloesem, de zon en koude
wind.
Misschien was dat wel het doel en thema van de tocht: de
rottigheid verwerken, het mooie zien (windmolen onderdelen in de
haven van Urk, en het afgesloten fietspad en gekapt bos bij de
Roggebotsluis vergeten) en een beetje gezondheid op de koop toe.
2 opmerkingen:
Dank voor het meeluisteren.
Luisterde ik maar wat meer en praatte wat minder, dacht ik zelf.
Een reactie posten