Heeeeeeeeeeeeeerlijk

Als er niets op TV is, zijn er altijd nog de opgenomen films. Bij het bekijken van Lady Bird vroeg ik me af waarom ik hem opgenomen had. Het is een echte Amerikaanse film over een 'moeilijk' en eigenzinnig middelbare school meisje en het gezin (vooral de stugge moeder) waar ze opgroeit. Op wiki lees ik dat de film alom lof werd toegezwaaid en een staande ovatie kreeg bij de internationale première in Toronto. Bij mij blijft die vraag uit het begin spelen: moeten we onszelf altijd vermaken? Op de leeftijd van Christine “Lady Bird” verveelde ik me regelmatig. Je kon niet altijd plaatjes draaien, vissen, lezen, naar café, jongeren club van de kerk, TV kijken en de lessen werden in de eindeloze busreizen van en naar school al geleerd. Vervelen was niet fijn, maar als het vervelen echt ging vervelen dan moest je wat gaan doen, van jezelf of omdat het je opgedragen werd. Gaf het ook rust? Nu valt er altijd wat te consumeren, een stukje als dit te schrijven of zelfs bij het naar bed gaan een foto te maken. Het hoeft niet. Maar helemaal niets doen, alles uit, dat doe ik maar zelden. Hoewel kijken naar slierten renners die over bergen, door heuvels of vooral over vlaktes trekken, benaderd die rust van de verveling. *** Er zit geen geheugenkaartje in mijn toestel. 'Geen opname mogelijk,' zie ik pas bij mijn derde foto. Waterpret en een sticker voor beter huurbeleid zijn in het luchtledige gekiekt. Pas bij de aronskelk merk ik het op. In Santpoort een nieuw kaartje gekocht en dezelfde weg terug. Bij het strand is het druk, maar niet te druk. De zomer is plotsklaps gearriveerd. Heerlijk. De aflandige wind bracht wel kwallen naar het strand. Doorgaans trek ik me er niet van aan, maar nu ben ik het water uitgegaan na een zeer brandend gevoel op de voor een man meest gevoelige plek, geraakt door de tentakels van een blauwe of mett oormotief uitgeruste zwemmende gelatine pudding. Het is weer tijd voor mijn kwartaalaankoop van een LP of CD. Het werd Sly meets Calas van het Saxophone Quartet Artvark met Claron McFadden. Muziek van Nederlandse bodem. Want ook de Amerikaanse zangeres McFadden heeft haar basis in dit kikkerlandje. Haar Nederlandstalige wiki is zelfs langer dan de engelstalige. Van klassiek, tot jazz, van avantgarde tot barok van alles komt uit die creatieve geest en keel. Hier treed ze op in Apeldoorn met Artvark.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.