knoeien

De toeristen komen weer in bosjes. De luchtbussen varen af en aan, en als de wind verkeerd staat genieten we hier mee. Het ergste zie en hoor je niet, de CO2 uitstoot van die dingen. Ook elders in de wereld draait de vliegtuigindustrie al weer op volle toeren. De Dubai Air Show opende met een razende vertoning waarin synchrone werd gevlogen, alsof het een Olympische discipline was. (De Emiraten zijn het hoe dan ook waard om even goed te bekijken; extreme welvaart en weinig scrupules als het om 'anderen' gaat.) In de eerste drie dagen werd voor een miljard aan militaire technologie verkocht. In de aanloop naar de beurs werd al verwacht dat drones de militaire verkopen op een record hoogte zouden brengen. Trots werd gemeld dat Israël voor het eerst aanwezig is. Uit België, Tsjechië en Brazilië debuteerde een delegatie op de beurs. De hele week al stromen de berichten over de bazaar mijn mailbox in, veelal in de vorm van dag 1, dag 2, etc. Zal er maar eentje uithalen: Airbus verkocht tanker vliegtuigen aan de Verenigde Arabische Emiraten. Dat is minder onschuldig dan het misschien klinkt. De tankers zorgen ervoor dat bommenwerpers langer in de lucht kunnen blijven. Want laten we dat niet vergeten: vliegtuigen vervuilen en slopen met vertraging, maar militaire vliegtuigen vervuilen ook en slopen onmiddellijk bovendien. In bijvoorbeeld Jemen weet men daar alles van. *** De luchten waren vanmorgen imponerend donker grijs. Een kleur die aan kracht won als de zon uit een andere hoek de stenen van de huzien verlichtte. Toch ben ik blij dat de lucht blauw was en aangekleed met witte wolken toen ik vertrok. Misschien was het daarom in de duinen zo druk. De een zegt in het voorbijgaan “die mijnheer gaat zwemmen,” en denkt dat hij een grap maakt. De ander doet heel vriendelijk mijn fietsmandje dicht, terwijl ik een lekkere banaan – helemaal uit Colombia – eet. De gojibessen glimmen, zie ik tijdens mijn klim over het duin naar zee. *** Al een paar weken fiets ik er voorbij. De aankondiging van de Flamenco biennale. Werd daarom ook de documentaire over de sinti in de Camargue uitgezonden die ik afgelopen zondag bekeek: Kings of the world. Daarin geweldige rauwe, maar ook poppie muziek, en dans bij het kampvuur, in de straten en op feesten. Hieronder andere muziek die door de grote trek uit India naar Europa werd gebracht. Ooit kwam ik een Indiase onderzoekster van de taal van sinti en roma tegen, die ze nog steeds kon verstaan. Een traditional in een avant garde setting. Je kan knoeien met liedjes die een geschiedenis van zichzelf hebben. Je kan ze ook wat extra toeters en bellen aantrekken, waardoor ze niet rijker, maar wel anders worden, maar nog steeds fijn om naar te luisteren. Dat tweede gebeurde hier. Voor wie liever een Hazes versie heeft van Pre ada baro svetos die gaat zelf op zoek, daarvan zijn er teveel.

Zegekruid Bloedweizwam Boksdoorn (gojibes) Zandvoort St. Bavo, Haarlem Halfweg

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.