dinsdag 25 oktober 2016

Boemibol


Boven mijn bureau hangt een draakje. Ik kocht het jaren geleden in en Chinese winkel in Bangkok en noemde het Boemibol. Dit naar de koning die op 13 oktober van dit jaar stierf.

van wiki over het boek
Over koning Buhumibol mocht in Thailand bij leven niet gedebatteerd worden op straffe van 15 jaar cel. Enige jaren geleden schreef Paul Handley toch een biografie over de koning. Handley had zijn sporen verdiend als redacteur bij de Far Eastern Economic Review, sprak vloeiend Thai en studeerde 12 jaar om het te schrijven. Het Thaise koningshuis probeerde de publicatie van de The King Never Smiles te voorkomen en verbood verkoop in Thailand en blokkeerde sites waar het op verkocht werd. Het boek stelde de rol van de al jaren zieke koning aan de orde en zijn problematische onvoorbereide opvolging. Ontoelaataar.
De koning bleef een instituut verheven boven de kritiek voor velen. Ook buiten Thailand. Duncan McCargo recenseert Handley's boek en stelt niettemin: “The sections of the book that will most disturb attentive Thai readers are those focusing on the extensive business activities of the royal family through the asset-rich Crown Property Bureau. While preaching a homespun philosophy of the ‘sufficiency economy’, the King owns the freeholds of many of the prime Bangkok locations leased to leading real-estate developers and shopping mall proprietors. The King Never Smiles is not on sale in Thailand and has never been openly discussed in the Thai media, although numerous copies are circulating privately among the Bangkok intelligentsia. Conversations about the monarchy will never be quite the same again.”

Handley stuurt op 13 oktober meteen een stuk naar de New York Times, waarin hij onder andere aangeeft dat de Koning het belang van een optimale relatie met de (regelmatig 'n coup plegende) militairen hoger schatte dan de democratie. “Hij liet Thailand achter zoals hij het aantrof, in de handen van corrupte en bekrompen generaals die heersen zoals ze willen. Dit ten koste van de bevolking, waar de koning zo van hield.”

Het vrolijke droevige draakje Boemibol blijft hangen en mij herinneren aan de mooie rustige drukke stad langs de rivier. Zelfs nu de koning, waar het naar genoemd is, er na 70 jaar troon niet meer is.

Geen opmerkingen: