| Zo 'n dag: bij vertrek staan huizenhoog de december festiviteiten aan de
horizon; het voornemen is om onderweg een surprise te bedenken en het onderwerp voor een
nieuwe column; en in de stad lopen dagjesmensen over de weg alsof ze in
hun eigen achtertuin flaneren.
Maar de zon schijnt op het water vol futen, water dat wordt omzoomd door basalt met daarop honderden witte en blauwe reigers (niet alleen de kleur verschilt, ook de roep die van de witte krrrrrrreeeeuh klinkt vriendelijk, die van de blauwe – nee ik doe geen poging – ijselijk); en alles blijft achter op de dijk. Pas in die trein terug bedenk ik zowel het onderwerp voor die column als een surprise. Het is geen quiz maar toch weet ik zeker dat er mensen zijn die meteen het juiste jaartal achter 3 oktober invullen.
Deze week was mijn portemonnee affaire
weer afgerond. Woensdag ontving ik net te laat mijn vervangende
OV-kaart. Ik moest in Schiedam zijn voor de rouwplechtigheid bij de
begrafenis van een oom. In een goede afscheidsbijeenkomst hoor je
altijd op de valreep nog nieuwe dingen over iemand, dat was ook hier
zo, en ook dingen die je al weet, dat hoort ook. Hier gingen ze tot mijn vroege
jeugd terug. Maar in een kerkdienst voel ik me wel wat verloren. Er
zijn er vast meer die er het hunne van denken. Er is zoveel dat ik
niet deel en zelfs niet kan begrijpen. Dan maar letten op wat wel
aanspreekt. (Praktisch als ze weer eens een haag organiseeren, dan pak ik een stoel mee.)
Het was de oom die zo treffend typeerde
dat hij op “zijn energie op bezoek was.” Als de visite is
afgelopen dan is de energie op en stort je in. Het is een mij bekend
fenomeen. Het niet verwonderlijk dat het de laatste
keer was dat ik hem zag, toen hij dit zei.
|  
 | |||
Geen opmerkingen:
Een reactie posten