In de eerste maanden
van het jaar zijn er niet zo heel veel bloemen. Tenminste dat is de
meeste jaren het geval. Dit jaar was er meer. Ook de gele bloemen die
ik al jaren aan een struik zie komen op mijn woensdagse fietstocht.
De
struik bloeide dit jaar al half januari. Ach een koud kunstje als je
tegen -15°C
kan.
Ik kon de naam niet vinden. Belde aan bij de
eigenaresse van het tuintje en die noteerde mijn emailadres en
stuurde me afgelopen weekeinde een bericht: het is de
papierstruik, de Edgeworthia tomentosa. Ze had het bij een
plantenzaak gevraagd, nu hij bloeide kon ze de bloemen aan hem laten zien. Als ik vandaag langs fiets is ze aan het tuinieren en kan ik bedanken.
***
De woensdagochtend is
bedoeld om te lezen. Maar ik schreef tweets en toen was de ochtend al
weer bijna voorbij. Buiten zag ik de anemoon op het balkon bloeien en
witte wolken langs de hemel schuiven. Een aantrekkelijke dag.
De lentezon maakt me
blij. Het zeewater voelde niet eens koud. Het water in de duinen
stond hoog. “Nog nooit zo hoog gezien deze winter,” vertelde ik
een man en vrouw voor het zwemmen. “Mijnheer het water stond nog
nooit zo hoog,” zegt een man - ook al zo 'n weetal - tegen mij als ik na het zwemmen weer
terug ben bij mijn bankje. In de duinen kom ik Saskia tegen.
***
De muziek is mooi en
het gezicht is expressief, meestal vrolijk. Ik kijk en luister daarom
graag naar haar. Hier ook aandacht voor de handen die hameren en
sprankelen de speelse en toch niet detonerende noten uit het klavier.
Daaromheen slagwerk en bastonen. Beter dan een vitaminepil.
|          | |
1 opmerking:
Tjonge, die muziek! Schitterend!!!
Een reactie posten