Daar gaat ie weer. 
Hij
loopt naar dokter Schutter met zijn blindedarmontsteking.
(Dat was
zo'n 900 meter volgens google maps, maar het kan ook een paar honderd meter korter
als je de weg weet die hiernaast is aangegeven in de wat lichtere stippen).
Het vroor, er lag sneeuw en het was kort na de
jaarwisseling. Het deed veel pijn en de diagnose deed dat nog meer.
Nu
verrek ik weer van de pijn. Ik wacht op verlichting.
Iemand op de
spoedeisende hulp moest gecontroleerd worden op dezelfde kwaal als ik destijds.
In mijn tijd was dat met een vinger. Hier was al sprake van oprukkende technologie, een foto. Als ik
de woorden opvang, ben ik weer even dat jochie van 16 jaar oud in 1979. En kom ik weer
twee keer terecht op de jongerenafdeling van het ziekenhuis in Roosendaal. Het
was er lang niet beroerd.
Maar goed er is leed en er zijn privé perikelen.
Aan de goede kant
De fiets
staat in de kelder
Banden stijf van 't
stof
Het lijf wil wel bewegen
Een ongemak staat in de
weg
Na een vorige gedongen pauze
werd net weer getrapt
In de verte giert een
granaat
Er raast een straaljager
Schuren met fietsen liggen
plat
Huizen veranderd in puin
Elders waaien winden,
schroeit hitte
Slaat zout water over bewoond land
Een blik
door het kelderraam
De fiets, hij staat er nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten