Roze kruisspinnen romantiek

Dit beeld van Monique Mol in Lo Reninge deed me denken aan de stinkhaan van Hanz Daniël op het Haarlemmerplein in Amsterdam. Even maar. De stinkert had meer fantasie in zijn donder. Meer karakter in zijn lijf. Minder realistisch en daardoor echter. Die stinkhaan is naar Steggerda verbannen door de gemeenteraad van Amsterdam.

Despin van Mol past beter bij de romantiek van Dvorak. De lange halen van de viool kruipen als de armen van die spin om je heen. Met een ongewisse afloop.

 

Trekvogel

Deze lijster, uit de boom boven het lullige stukje tentdoek waar ik tijdens een volle dag regen onder zat, kwam steeds langs om een worm uit de grond te trekken. Vermaak voor mij, maar klote voor de worm die zich met zijn gladde lijf schrap zette in zijn gang, maar uitenindelijk toch boven kwam; in stukjes werd gehakt en daarna opgegeten en meegenomen.

Buitenstaanders ...

... en gelukvogels. Buiten was gelukkig ook veel te genieten in dit stadje aan de monding van de Somme. De wrange smaak bij de naam 'Somme' is er wat minder door geworden.

Atoomstroomvakantie

Hier gaat de atoomstroom van La Centrale nucleaire Paluel naar het elektrciteitsnet. Alsof 't is om het goed te maken staan even verderop windmolens en een zonnencellenpark.

Saint-Martin-en-Campagne

Centrale van Borsele

Langpootmug

hekwerk voor 't strand

Een ansichtkaartenverkoper had vooral impressionistische schilderwerken van rotsen en strand uit de 19e eeuw in zijn rekken. Veel is er niet veranderd.

escalier

De trap leidde ooit naar een statig huis, een chateau voor de welgestelden. De buren waren de vorsten van Spanje op strandvakantie. Inmiddels is de tuin onbetaalbaar, het geld op de beurs verloren en leiden de treden naar vergane glorie. Uiteindelijk zullen varens, korstmossen en struiken de overhand krijgen. (25 juli 2013, Étretat)

Zeil

I am on a boat to nowhere. (Yport, 24 juli 2013)

Eb

De zeebodem valt droog. De wind waait de lucht van bedorven wier en krabbenlijfjes naar land. Je moet tegen die penetrante stank kunnen, schreef Tsjalie Robinson (de schrijver die ik liever ken als Vincent Mahieu) in een van zijn opvoedende verhalen.

Zonsondergang

Rotspartij met waterverf. (22 juli 2013, Yport)

Zuidelijk oranje zandoogje (Pyronia cecilia)

Hoger dan de golven

Even maar kan je denken dat je sterker bent dan de golven, groter dan de zee. (20 juli 2013, Berneval-le-Grand)

Zandsculptuur

(19 juli 2013, Berneval-le-Grand)

De mens is nietig

Hoe groter de deur, hoe kleiner de mens. (18 juli 2013, Amiens)

Middeleeuwse repressie

Het venster van de Gentse dwangburcht. (17 juli 2013, Gent)

Eekhoorn †

De zon schijnt nog wat licht in de ogen. (16 juli 2013, Zaffelare)

Vakantie = gestapelde stoelen

Leren in rood, oranje en geel; daar is over nagedacht. En je stel je voor dat dit vergeten werd bij de bouw en inrichting van een Gymnasium. Zelfs als het om een noodgebouw gaat.

Water uit steen

Een moderne Nederlandse wijheid luidt: Niet investeren in steen, maar in mensen. Het is alsof een paar duizend jaar ontwikkeling aan de kant worden gezet. Bovendien: in steen zit ook leven. Een beetje zon en het komt in de vorm van water te voorschijn.

Turen in de verte

Over het water kijken, verlangend naar wat achter de horizon ligt. De eerste schatten zijn al gevonden.

Boze kabouters verdwijnen

Een bak kost € 40. De grond is beschikbaargesteld door het Stadsdeel. Stadsboeren noemen ze zich.

Aad: "De boze zakkenvullende kabouters verdwijnen er door."

Bij het weggaan kreeg ik van een ander twee zakjes bloemenzaad om ergens in de stad te zaaien.

Stimulateur de jeunesse

Troep je struikelt erover, waar je ook kijkt. Op het strand, maar je zou mijn buro eens moeten zien.